آلبوم «لحظه‌های بیهوا» به زودی با خوانندگی میثم مروستی وارد بازار موسیقی کشور می‌شود.

به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، اين نوازنده و خواننده موسیقی پاپ درباره اين اثر، گفت: فکر میکنم«جسارت» یک بخش مهم در هنر است تا هنرمند بتواند افکار خود را نسبت به توانایی که دارد به معرض نقد و بررسی عموم بگذارد.

او اضافه كرد: مدتهاست درگیر تفکر در مورد ارائه ژانر خاصی در موسیقی پاپ هستم که بتواند تمام اجزاي ساخت یک قطعه با کلام را در کنار شاخصه‌های موسیقی حرف‌های به نحوی ارزشمند بروز دهد.

مروستي به اشاره به عنواني كه براي اين آلبوم انتخاب كرده، توضيح داد: نمی‌دانم عنوان «لحظه‌های بیهوا» می‌تواند آنطور که شایسته است، من را به هدفم برساند یا خیر؟ اما مطمئنم برای اولین قدم، محکم و با تدبیر گام برداشته‌ام ،هرچند که در نهایت همه چیز به سلیقه و علاقه مخاطب ختم می‌شود.

به گفته اين آهنگساز و خواننده، این آلبوم شامل ۱۰ قطعه است که نزدیک به ۸۰ درصد ساخت موسیقی آن‌ را خودش انجام داده و امیر شاملو نیز برای تنوع در رنگ‌آمیزی قطعات آلبوم در ساخت دو ملودی او را یاری كرده است.

مروستي خاطر نشان كرد: در تنظیم یكی دو قطعه با علی بیرنگ همكاری داشته‌ام. ترانه‌های «لحظه‌های بیهوا» هم سروده زهرا عاملی، امیر شاملو، مریم اسدی، امیر بامشاد و داود رحمت اللهی است و دو قطعه بی‌کلام که یکی سلوی ویلون در تلفیق موسیقی جاز و ارکسترال است و دیگری سلوی سه‌تار را با توجه به معیارهای موسیقی سنتی در تلفیق با موسیقی اکترونیک كار كرده‌ام.

اين هنرمند جوان در بخش ديگري از سخنانش درباره شروع فعاليت‌هاي موسيقيايي‌اش توضیح داد: فکر می‌کنم از تفکر و علاقه‌ای که خانواده‌ام نسبت به این هنر داشتند، زندگی موسیقایی من هم شروع شد.

او ادامه داد: با اینکه تنها ۵ سال داشتم با تشویق آنها نواختن تنبک را آغاز کردم. از آنجایی‌ که ریتم رکن اصلی موسیقی محسوب می‌شود، این ساز توانست به خوبی من را در این زمینه یاری دهد. بعد از دو سال در کنار آن، به نواختن پیانو روی آوردم.

مروستي تصريح كرد: ۱۰ ساله که بودم در جشنواره فجر سال ۷۰ جایزه برترین نوازنده تنبک در سطح ایران را کسب کردم و این نقطه عطفی برایم در ادامه این مسیر بود. پس از آن به آموزش سازهای ایرانی مانند سه‌تار، تار، سنتور و در نهایت ویلن روی آوردم و این ساز اصلی من شد.

اين نوازنده با مرور فعاليت‌هاي بعدي‌اش عنوان كرد: همزمان با ورود به ارکستر جوانان پارس به عنوان کنسرت مایستر به پیشنهاد آقای ناصر نظر، به ادامه تعلیم ویولون نزد تارخانیان که از بهترین مدرسان ویلن و ویولا در ایران هستند، مشغول شدم و هر آنچه در آن دوران آموختم از لطف و محبت ایشان بوده است.

مروستي ادامه داد: تقریبا ۱۵ ساله بودم که در کنار علیرضا مشایخی آهنگسازی تمرین کردم و در همان دوران نیز آواز موسیقی سنتی را زیر نظر نصرالله ناصح‌پور کار کردم و اینگونه موسیقی هنوز در زندگی‌ام جریان دارد.

او در ادامه صحبت‌هایش خاطرنشان کرد: خانواده در گرایش و هدفمندی زندگی فرزندان سهیم هستند و انرژی اولیه در جهت پرورش استعدادها از سوی آنها متصاعد می‌شود. در خانواده من هیچوقت اجباری وجود نداشت و همیشه شرایط به نحوی فراهم می‌شد که ابراز تمایل از سوی خودم صورت بگیرد. حتی وقتی تصمیم گرفتم در رشته ریاضی تحصیل کنم و زمانی که برای تحصیل رشته معماری را انتخاب کردم، با مخالفت مواجه نشدم.

او معماری و عکاسی را بخشي از علایق هميشگي‌اش دانست و افزود: موسیقی را برای ادامه تحصیل انتخاب کردم و تحصیلاتم را در این هنر تا مقطع فوق لیسانس ادامه دادم و يكي از افتخاراتم نزدیک به دو سال تدریس در رشته نوازندگی و آهنگسازی در دانشگاه تهران است.

مروستی همچنین درباره چگونگی شکل‌گیری همکاری‌اش با خوانندگان مطرح موسیقی پاپ به عنوان نوازنده، گفت: حدود سال ۷۶ در حالی که ۱۶ ساله بودم و در کلاس سوم دبیرستان تحصیل می‌کردم، تنظیم چندین قطعه از قطعات آلبوم ایرج را انجام دادم که در همان سال منتشر شد و این شروع کارم در دنیای حرف‌های موسیقی پاپ به عنوان تنظیم کننده و البته آشنایی‌ام با احسان خواجه‌امیری بود. سپس در آلبوم «آدم و حوا» با زنده ياد ناصر عبداللهی همكاري کردم و به این ترتیب در کنار نوازندگی، به صورت حرفه‌ای به آهنگسازی و تنظیم کنندگی پرداختم.

انتهاي پيام