حمید پورآذری گفت: ما با اجرای نمایش، فرهنگ آینده‌ی جامعه‌مان را تضمین می‌کنیم.
به گزارش خبرنگار تئاتر ایسنا،کارگردان نمایش «سال‌ثانیه» در رابطه با ایده‌ی این اثر در سخنانی یادآور شد: حدود دو سال پیش بود که دوستی از آن سر دنیا پیدا شد و چیزی گفت که برایم انگیزه‌ی ساخت این نمایش شد و باعث شد ما به خاطرش 10 ، 11 ماه دنبال جای مناسب برای آن بگردیم تا بالاخره پیدایش کنیم.
این کارگردان با اشاره به دیالوگی از داستان «در انتظار گودو» تصریح کرد: در قسمتی از این داستان ولادیمیر به استراگو می‌گوید که چه‌کار کنیم؟ استراگو جواب می‌دهد:«بیا هیچ‌کاری نکنیم،این مطمئن‌تر است!» ولی ما خواستیم کاری انجام دهیم حتی اگر نامطمئن باشد!
او ادامه داد:داستان این نمایش یک فضاست، 10 نفر که در جایی نامعلوم هستند که ما به آنجا می‌گوییم آخرخط و یک آیینی را هر روز تکرار می‌کنند که شاید تلاشی باشد برای باز کردن یک راه.
پورآذری که در نشست خبری نمایشش 23 تیر ماه سخن می‌گفت و ادامه داد: ما برای پیدا کردن مکان مناسب برای اجرا به خیلی جاها سر زدیم و در سه، چهار ماه گذشته همین زمین تنیس مجموعه‌ی سعدآباد را پیدا کردیم که به لطف دکتر منصور زاده، مدیریت مجموعه که از علاقه‌مندان به تئاتر بود و کارهای ما را هم دیده بود توانستیم همان جا کار را پیش ببریم.
این کارگردان با اشاره به نمایش «سال ثانیه» یادآور شد: این اولین نمایشی است که مستقیم با خود سازمان میراث فرهنگی قرارداد می‌بندد،پیش از این نمایش‌ها با یک پیمانکار و واسطه این کار را می‌کردند.
او در توضیح بیشتر مکان اجرا گفت: اینکه یک اجرایی در سالن نباشد، دیگر چیز عجیبی نیست. من در فستیوال‌های لندن و زوریخ که این اواخر در آن شرکت کردم، اغلب اجراهایشان در مکان‌هایی خارج از سالن و مکان متعارف آن بود.
کارگردان نمایش «سال‌ثانیه» ادامه داد: انتخاب سالن‌ها به این بستگی دارد که از تئاتر چه می‌خواهیم؟ یک جاده صاف‌کن فرهنگی؟فرهنگی که می‌تواند روی همه چیز ما تاثیر بگذارد و از آنها تاثیر بپذیرد، مانند سیاست، اقتصاد، هنر و ...
او اضافه کرد: اساسا نیاز ما به تئاتر با نیاز مردم کشورهای دیگر متفاوت است، ما کمبودهایی داریم و در همین حال دائما جمعیت‌مان هم در حال اضافه شدن است، ما باید به چیزهایی فکر کنیم که تا به حال فکر نکرده‌ایم، بحث، بحث نگاه است.
پورآذری در ادامه تصریح کرد: ما با ساخت نمایش و کار در این زمینه در حال تضمین کردن فرهنگ آینده‌ی جامعه‌مان هستیم، باید نوع دیگری به تئاتر نگاه کرد و نمایشی که روی صحنه می‌رود حتی اگر شاهکار است، باید برای ما کف قضیه باشد و ما به دنبال هدف بزرگتر و دیگری در آن باشیم.
کارگردان نمایش «رویای ناتمام» در بخش دیگری از سخنانش در رابطه فضای نمایشش و اهمیت بازیگرانش گفت: من در ابتدای این کار به بازیگرانم گفتم «اگر شما کار نکنید، من هم کاری نمی‌کنم.» کل فضای این کار وابسته به بازیگرانش بود، در این نوع کار کارگردان بیشتر شبیه یک ادیتور می‌شود و نویسنده هم حکم کسی را پیدا می‌کند که این اتفاقات را سر و شکل می‌دهد و همه چیز را مانند تکه‌های پازل کنار هم می‌چیند.
او ادامه داد: درام امروزه دیگر درام آدم‌هاست و داستانش شکل دیگری دارد، ما شاید در این کار متهم به این شویم که داریم نمایشنامه را از بین می‌بریم؛ ولی اگر این را بگوییم یعنی ما جامعه‌ی خودمان را خوب نشناخته‌ایم.ما نگاه درستی به اطراف‌مان نداریم و گیر کرده‌ایم در گذشته‌ای که نمی‌دانیم چیست! همه تبدیل شده‌ایم به دهن،درحالی که هیچ گوشی هم برای شنیدن وجود ندارد!
پورآذری با اشاره به بازیگران نمایش «سال‌ثانیه» گفت: انتخاب آنها کار سختی بود و همه‌ی این ها بازیگرانی بودند که در پنج، شش سال گذشته در کارهایم با من همکاری داشتند و همین انتخاب هم نزدیک دو ماه طول کشید. اینکه کسانی که انتخاب می‌کنم آستانه‌ی تحمل بالایی داشته باشند برای من اهمیت زیادی داشت.
کارگردان نمایش «دور دو فرمان» ادامه داد: این کار دکور خاصی ندارد، فقط همان فضا است.چیدمان سکو ها و جایگاه افراد خودش فضاست، ما همه‌ی تلاش خودمان را کردیم تا هیچ چیز اضافه‌ای الصاق نشود.
او اضافه کرد: ما تلاش کردیم تا بکر بودن فضا و بکارت آن دست نخورده باقی بماند و چیزی که مربوط به آن فضا نیست یک‌باره آنجا سبز نشود، ما در سالن‌های تئاتر ابزاری داریم که اینجا دیگر نداشتیم و این از ویژگی‌های نمایش است که صحنه داخل مفهوم کار شود.
این کارگردان در مورد ایده‌ی اولیه‌ی این نمایش در ذهنش، گفت:وقتی آدم کاری را شروع می‌کند چیزی در ذهنش است.اولین تصویر من این بود که 10 تا دختر،زن، خانمی هستند که کنار هم جمع شده‌اند و یک جاده‌ای طولانی با عرض کم هم آنجا باشد. این تصورات روند اتفاقات را طوری پیش برد که ما به اینجایی که الان هستیم، رسیدیم.
پورآذری در توضیح اسم این نمایش گفت: در یکی از شعرهای کتاب «من گرگ خیابانی هستم» از الیاس علوی، ترکیبی آمده است که آن «سال‌ثانیه‌های خمار» است.به معنای ثانیه‌هایی که به شکل سال هایی است که رخوت دارد، من با اجزا از خود شاعر، از این عبارت استفاده کردم.
در این نشست نشمینه نوروزی، نویسنده‌ی این نمایش هم حضور داشت که در رابطه با داستان نمایش «سال‌ثانیه» تصریح کرد: ما در شروع هیچ چیزی نداشتیم به جز 10 تا بازیگر که شکل گیری داستان هم بر اساس خود بازیگرها و فضای شان بود که قصه‌ی اصلی را شکل دادند.
او ادامه داد: متن این نمایشی که به زودی اجرا می‌شود با متن آن نمایشی که 18 ماه پیش در زوریخ اجرا کردیم فرق کرده است و این به دلیل تغییر حس و حال‌های بچه‌ها از آن زمان است، البته این تغییرات در فضای کلی داستان تاثیرات زیادی نگذاشته است.
نرگس هاشم‌پور دراماتورژ نمایش «سال‌ثانیه» در ارتباط با فضای کلی این نمایش هم گفت: هنوز در این لحظه که ما اینجا نشسته‌ایم کار تکمیل نشده و تا آخرین روز اجرا هم این پروسه‌ی تکمیل شدن ادامه خواهد داشت و این از ویژگی‌های خاص این کار است.
او اضافه کرد: یکی از ویژگی‌های این کار این است که این نمایش مدام در حال کشف و شهود است،مدام در حال شدن است.پویایی زیادی در این کار اتفاق می‌افتد. همچنین از دیگر ویژگی‌های کار های آقای پورآذری این است که مکان را تبدیل به موضوع اثر می‌کند، هم مکان و هم تماشاچی‌ها را وارد فضا می‌کند.
مینا زمان از بازیگران این نمایش گفت: اینکه در این کار بتوانیم از هیچ‌چیز، همه‌چیز به وجود بیاوریم، کار سختی بود و پروسه‌ای بود که در آن همه مان با هم آن را پیش بردیم و شکل دادیم، شاید اگر شخص دیگری به جای هرکدام از ما در این نمایش بود، داستان تغییر می‌کرد و طور دیگری پیش می‌رفت، زیرا هر آدم چیزی را می‌تواند به وجود بیاورد که منحصر به خودش است.
تینا یونس‌تبار بازیگر دیگر این نمایش هم در سخنانی گفت: همه ما در این نمایش یک سال بزرگتر و یک سال با تجربه‌تر شدیم.
نمایش «سال‌ثانیه» به طراحی و کارگردانی حمید پورآذری، نویسندگی نشمینه نوروزی و دراماتورژی نرگس هاشم‌پور از 30 تیر ماه در ساعت 20 در زمین تنیس مجموعه‌ی سعدآباد اجرا می‌شود، همچنین این نمایش در فضای باز اجرا می‌شود و در هفته‌ی دوم ساعت آن تغییر خواهد کرد.
پرستو قربانی٬ مینا زمان٬ تینا یونس تبار٬ سحر صبا٬ مریم حیدری٬ سوده سعدایی٬ آبان حسین آبادی٬ هدی حیدری٬ سعیده نیازخانی٬ نسرین درخشان زاده از باریگران این نمایش و دیگر عوال آن به این شرح هستند:مدیر پروژه: رضا شیخ انصار، مدیر تولید: مارال اشگواری، دستیار کارگردان: میثم رجبعلی نژاد، منشی صحنه: نسیم صبا، طراح لباس: ندا نصر، طراح نور: سروش میلانی زاده، مهندسی صدا: آیدین الفت، روابط عمومی: حافظ روحانی، مشاور رسانه: مهدخت اکرمی، روابط عمومی مجازی: امیر قالیچی‌ها (تئاتربازها)، امور بین الملل: پویان باقرزاده، طراح پوستر و بروشور: فریده براتی و عکاس: فاطمه اعرابی.
بلیت این نمایش 25 هزار تومان است که از امروز، 22تیرماه در سایت تیوال به فروش می‌رسد.
انتهای پیام
نظرات