این مترجم در گفت‌وگو با ایسنا درباره تاثیر فضای اجتماعی بر اهل قلم گفت: هر اهل قلمی متعلق به یک گروه سنی، اجتماعی، یک کشور و یک فرهنگ است. فضایی که نگارنده در آن زندگی می‌کند خوبی‌ها و بدی‌ها، مشکلات و گرفتاری‌های خود را دارد. کسی نمی‌تواند بگوید هیچ کدام از این موارد در آثارش نیست و تافته جدابافته است که از آسمان آمده تا حرف‌هایی را که دارد به دیگران بگوید؛ حرف‌هایی که دیگران نمی‌دانند. شاعر و نویسنده در فضایی اجتماعی کار می‌کنند.

او با تاکید بر واقعی بودن فضای زندگی اهل قلم متذکر شد: فضای فانتزی یا مال خدایان است یا دیوانگان. این افراد را که فقط با خودشان حرف می‌زنند باید به تیمارستان برد. از دیگر سو فقط خداوند است که می‌تواند حرفی مستقل از جامعه بزند، وگرنه همه ما در یک کشتی نشسته‌ایم.

پاسخ به نیاز جامعه به معنای نداشتن فردیت نیست

برخی معتقدند امروز با ورود شبکه‌های اجتماعی اهل قلم به جای جریان‌سازی تابع نظر مخاطب هستند؛ مخبر در این باره اظهار کرد: همیشه اهل قلم دچار تعارض هستند که چه میزان از نوشته آن‌ها سفارش اجتماعی و چه میزان حرف‌های خودشان است.

او در ادامه بیان کرد: ادبیات ایران بعد از انقلاب مشروطه زیرورو می‌شود. این اتفاق به دلیل این است که سفارش اجتماعی می‌گیرد، زیرا انقلاب مشروطه زبان و ادبیات دیگری می‌خواهد و چون می‌خواهد، آدم‌هایی پیدا می‌شوند که به این خواست پاسخ می‌دهند.

این مترجم با بیان این‌که «پاسخ به نیاز جامعه به معنی نداشتن فردیت نیست»، گفت: پاسخ دادن به خواست‌ها معنایش این نیست که این افراد در اثرشان فردیت ندارند. این فردیت وجود دارد. ممکن است بگویید در شبکه‌های اجتماعی فردیت افراد کمتر شده است، که من این را هم بعید می‌دانم. در شبکه‌های اجتماعی آدم‌ها آنچه را دلشان می‌خواهد می‌نویسند. باید بپذیریم برخی دلشان با دل بقیه یکی‌تر است.

پاسخ دادن به نیاز مخاطب یا مغلوب نظر مخاطب شدن

مخبر درباره تاثیر شبکه‌های اجتماعی بر اهل قلم گفت: در ادبیات عموما همیشه یک مخاطب فرضی در ذهن نگارنده وجود دارد؛ کسی که نگارنده گمان می‌کند آن فرد مخاطب آثارش است. به این مخاطب فرضی "مخاطب مستتر" می‌گویند؛ مخاطبی که در ذهن نویسنده پنهان است.

او ادامه داد: خارج از این ممکن است نگارنده مخاطبی داشته باشد که با این مخاطب مستتر فرق کند. بنابراین اگر نگارنده در فضای اجتماعی هم ننویسد یک مخاطب فرضی در ذهنش است.

اهل قلم؛ مصلح اجتماعی؟

این مترجم با بیان این‌که «هیچ گاه به این شکل نیست که نویسنده باید تأثیر بگذارد»، اظهار کرد: اهل قلم خواه‌ناخواه بر جامعه تأثیر خواهند گذاشت، زیرا نویسنده هم مثل هر آدمی در جامعه تأثیر می‌گذارد. در واقع هر کس در حوزه کاری خودش موثر است.

او با تاکید بر تاثیر عمیق‌تر اهل قلم بر جامعه بیان کرد: تاثیر بیشتر مولفان از نظر من طبیعی است. بالاخره کاری که یک اهل قلم می‌کند چه در حوزه علم و چه در حوزه ادبیات به کتاب، فیلم و... تبدیل می‌شود و در میان تعداد زیادی از افراد جامعه گسترش پیدا می‌کند و بر آن‌ها تأثیر می‌گذارد؛ در نتیجه تأثیر اهل قلم می‌تواند بیشتر از سایر اصناف باشد.

مخبر تاثیر قشرهای مختلف نویسندگان را متفاوت خواند و گفت: وقتی از نویسنده صحبت به میان می‌آید نویسنده کتاب علمی یا نویسنده رمان و شاعر را شامل می‌شود. تأثیرات این حوزه‌ها در گروه‌های مختلف متفاوت است، اما در مجموع به دلیل گسترش فضای مجازی در رسانه‌های جمعی نسبت به گذشته (اوایل و اواسط قرن ۲۰) شاید تأثیرگذاری اهل قلم کمتر شده باشد.

او درباره رسالت گذاشتن بر دوش نویسندگان متذکر شد: ممکن است یک فرد رسالتی برای خود تعریف کند و فکر کند که رسالت خاصی را باید به‌عهده بگیرد، از دیگر سو کسی گمان کند که رسالتی ندارد و کار خودش را انجام دهد و این همان کاری است که دوست دارد بکند و خوشش می‌آید. اما با اینکه از قبل باری بر دوش اهالی قلم بگذاریم که رسالتی بزرگ دارند، موافق نیستم.

انتهای پیام