درخشی که در مقام مشاور سردبیر با ماهنامه طنز و کارتون «خط‌خطی» همکاری دارد، در گفت‌وگو با ایسنا درباره‌ی اینکه کاریکاتور در رسانه‌های ما چه میزان برای تسویه حساب‌های سیاسی و رسانه‌ای استفاده می‌شود؟ اظهار کرد:‌ این اتفاق غلط است و نمی‌شود اسم آن را فرهنگ گذاشت. ما باید عملکرد و تاثیرگذاری‌ها را ببینیم و نقد کنیم و نگاهمان باید اینگونه باشد. حتی در «درین درین» هم گاهی نقدهای سیاسی داریم و تلاش می‌کنیم کاملا بی‌طرف باشیم چرا که استقلال را حس می‌کنیم؛ یعنی تلاش می‌کنیم  عملکرد یک سیاست‌مدار، جناح و یا یک حزب سیاسی را نقد کنیم تا اینکه چهره‌ای را تخریب کنیم.

این کاریکاتوریست سپس با اشاره به کاریکاتور یکی از مقامات روحانی کشورمان که اخیرا منتشر شد، یادآور شد: در حالی که فکر می‌کردیم انتشار این کاریکاتور جزو خطوط قرمز است، از انتشار آن متعجب شدم. یادم است یک بار در نشریه توانا کاریکاتور یکی از مقامات را بدون لباس روحانیت روی جلد بردیم که منجر به تعطیلی نشریه شد.

او سپس یادآور شد، امیدوارم این باب نشود که به واسطه کاریکاتور بخواهیم چهره‌ها را مسخره کنیم تا آنجا که یادم است روحانیت و مقامات نظامی جزو خطوط قرمز بودند و اگر هم نباشند خیلی از کاریکاتوریست‌ها آن را جزو خطوط قرمز خود می‌دانند؛ چرا که به عنوان مثال ما اگر به سراغ چهره‌های نظامی خود برویم کشور خودمان را تضعیف می‌کنیم. همین طور چهره‌های روحانی، منهای اینکه جزو خطوط قرمز باشند و یا نباشند، سراغ آنها رفتن غلط است.

درخشی در بخش دیگری از این گفت‌وگو درباره‌ی عملکرد کاریکاتوریست‌هایی که در رسانه‌ها فعالیت می‌کنند، اظهار کرد: متاسفانه وضعیت کاریکاتوریست‌ها مورد پسند من نیست. چرا که متعقدم وضعیت کاریکاتوریست‌های ما در دوره جنگ که خیلی محدویت داشتیم بهتر از حالا بود. با وجود اینکه تعداد مطبوعات ما کمتر بود فعالیتشان بهتر از کاریکاتوریست‌های حال حاضر بود و کاریکاتوریست به معنای واقعی بودند؛ افرادی همچون آقایان علیزاده، عبدی، عربانی، نشریات فکاهیون، شیپور، گل‌آموز و ... که دیگر این نوع کاریکاتورها را کمتر می‌بینیم. این کاریکاتوریست‌ها آن زمان تاثیرگذارتر بودند زبان نویی داشتند و حرف دل مردم را می‌زدند تا اینکه بخواهند انتقام بگیرند و یا چهره‌ای را تخریب کنند.

بخشی سپس با اعتقاد به اینکه شخصیتی که کاریکاتوریش کشیده می‌شود در نظر کاریکاتوریست باید از احترام برخوردار باشد، یادآور شد: من اگر کاریکاتور شخصیتی را می‌کشم آن فرد مقبول من است و حتی به خاطر احترام این کار را می‌کنم؛ چرا که برایم مسئله ارزشمندی است و مسئله تخریب مطرح نیست؛ بنابراین اگر همه قشرها و تفکرات همدیگر را دوست داشته باشند دیگر بحث تخریب پیش نمی‌آید و کاریکاتور برای نقد شدن کشیده ‌می‌شود. متاسفانه کاریکاتورهای فعلی برای انتقام گرفتن، تخریب کردن و جنگ کردن کشیده می‌شوند.

کارگردان «دیرین دیرین» سپس با بیان اینکه تعداد کارتونیست‌هایی که به معنای واقعی ژورنالیست هستند، کم شده است، بیان کرد: بسیاری از کاریکاتوریست‌ها به کار نمایشگاهی تزیینی و سفارشی روی آورده‌اند. متاسفانه کاریکاتوریست‌ها دوره خوبی را تجریه نمی‌کنند. شرایط عجیبی است چرا که شبکه‌های اجتماعی در حال گسترش هستند و امکان صدا و حرکت را اضافه می‌کنند. حتی شاید بتوان گفت دوره کاریکاتور در دنیا به سر رسیده است و ما باید روش ارائه‌مان را  عوض کنیم و به فکر صدا و حرکت باشیم.

وی در بخش دیگری از گفت‌وگوی خود مطرح کرد: ای کاش فضا برای کار کارتونیست‌ها بیشتر باشد؛ چرا که یک کارتونیست باید مستقل باشد و نباید حزبی کار کند. به عنوان چشم مردم باشد، مسائل را ببیند و آنها را پررنگ کند تا راه‌حلی برای آنها پیدا شود. بسیاری از کارتونیست‌ها در حال حاضر درگیر گروه‌های حزبی نیستند اما برای اینکه کارشان دیده‌ شود و حرفشان را بزنند مجبور می‌شوند در نشریات مختلف کار کنند.

اما به تازگی کمیک استریپ‌های انیمیشن‌های «دیرین دیرین» در نشریه خط خطی ورود پیدا کرده‌ است.

کارگردان دیرین دیرین در پایان در پاسخ به این پرسش که چقدر تلاش می‌کنید انیمیشن «دیرین دیرین» به حوزه مطبوعات ورود کند؟ اظهار کرد: ما در این مجموعه و پروژه‌های دیگر تلاش می‌کنیم به مطبوعات بیشتر ورود کنیم. اگر بتوانیم کمیک کار کنیم، اسباب‌بازی‌های دیرین دیرین را بسازیم،‌ برایشان بازی‌ بسازیم همه این اتفاق‌ها کاملا حرفه‌ای است که هم برای پروژه درآمدزاست و هم برای مخاطب جذاب است تلاش می‌کنیم به این قضیه نزدیک شویم.

علی درخشی در پایان همچین از اضافه شدن نویسندگان جدید به مجموعه «دیرین دیرین» خبر داد.

انتهای پیام