محمدعلی حضرتی در گفت‌وگو با ایسنا، به‌ مناسبت روز شعر و ادب فارسی تصریح کرد: بخشی از دارایی‌های تمدنی این دیار در آثار باستانی و تاریخی ما جلوه‌گر است، اما علاوه بر این مظاهر عینی و مادی میراثی به نام شعر در حوزه اندیشه داریم که فراتر از مرزها رفته و منحصر به ایران نیست.

وی درباره میراث فرهنگی حوزه اندیشه اظهار کرد: به لحاظ ذهنی همه دارایی مردم ما همان میراثی است که از اهالی ادبیات آموخته‌اند؛ بنابراین شعر با زندگی ایرانی آمیخته و یک ثروت ملی محسوب می‌شود، باید قدر این ثروت عظیم و ماندگار را دانسته و از آن به درستی بهره‌برداری کنیم.

مدیرکل میراث فرهنگی و صنایع دستی و گردشگری استان قزوین اظهار کرد: در سراسر جهان شاعرانی همچون مولانا، خیام، فردوسی، نظامی و بیدل یا وجود ندارد و یا اگر باشد، بسیار اندک و انگشت شمارند.

این مسئول استانی که در زمره شاعران قرار دارد در ادامه با اشاره به ویژگی شعر ماندگار اظهار کرد: شعر ماندگار شعری است که در ذهن‌ها ادامه پیدا کند و شاخصه اصلی شعر ماندگار، داشتن جنون شاعرانه است.

حضرتی افزود: اگر شعر فاقد عنصر جنون شاعرانه باشد، از شور و شیدایی تهی است و شعر بی‌جنون، در واقع نظمی است که از هرکسی برمی‌آید و شاعری که بی‌جنون شعر می‌سراید در نهایت نظمی پدید می‌آورد که ساختگی و به عبارتی مهندسی شده است.

وی با اشاره به ویژگی‌های شعر شهریار گفت: برجسته‌ترین خصوصیت شعر شهریار، سادگی زبان و به تعبیر نیما یوشیج نزدیکی به دکلاماسیون طبیعی کلام است.

مدیرکل میراث فرهنگی و صنایع دستی و گردشگری استان قزوین خاطرنشان کرد: شهریار به سادگیِ زبان بسیار اصرار داشت، در حقیقت شعر او عبارت است از یک اندیشه عراقی که زبانش را از سبک هندی وام گرفته، ولی در عین حال فاقد صُور خیال پیچیده موجود در زبان هندی است.

وی افزود: زبان شعر شهریار بسیار ساده و آمیخته با زبان مردم کوچه و بازار بوده و در واقع پاشنه آشیل شعر شهریار هم همین نکته است، شهریار عنصر سادگی زبان را وجه تمایز شعر خود قرار داده، اما حدی برای آن نگه نداشت و در بعضی مواقع با زیاده روی سخن او از اوج به حضیض افتاد.

حضرتی در پایان اظهار کرد: شهریار اساساً شاعری اخوانیه گوست و نیمی از اشعارش مناسبتی و بخشی از آن نیز به خاطر دیدار آشنایان، دلتنگی برای دوستان، گلایه‌ها و لطف و ارادت او به اطرافیانش سروده شده است.

انتهای پیام