این بخش از یادداشت رضا ساکی است که به مناسبت روز رادیو (چهارم اردیبهشت‌ماه) نوشته است. متن کامل این یادداشت به شرح زیر است:
«رسانه‌های تصویری همیشه از رقیبی به نام ماهواره و شبکه‌های ماهواره‌ای گله می‌کنند و آنها را رقیب خود می‌دانند. رسانه‌های تصویری دائم از کمبود بودجه می‌نالند و هر چه بودجه می‌گیرند باز هم ناله می‌کنند. که در رادیو اما این طور نیست. رادیو سال‌هاست که خودش پول خودش را درمی‌آورد و اتفاقا پولی که درمی‌آورد به جای آن که نخست در جیب رادیویی‌ها برود در یک چرخه وارد بخش‌های تصویری می‌شود و بعد به خودش می‌رسد.
در رادیو که ۷۷ ساله شد نه خبری از رقیب است نه خبری از بودجه. رادیو ذاتا رسانه‌ای غرنزن است. رادیویی‌ها صبورترین روزنامه‌نگاران هستند. رادیو هیچ وقت برای خودش دشمن‌فرضی نمی‌تراشد. شما هیچ وقت از یک رادیویی نمی‌شنونید که بگوید: «ترانه‌های لوس‌آنجلسی رقیب ماست. یا محسن چاوشی رقیب ماست و مردم در ماشین بیشتر ترانه می‌شوند و ما باید بودجه بگیریم تا با آنها رقابت کنیم.»
رادیو در همه این ۷۷ سالی که بر او گذشته است شنیده شده است و در عصر اینترنت هم شنیده می‌شود و همچنان پرمخاطب و تاثیرگذار است. اگر رسانه‌های تصویری با بودجه‌هایی سرسام‌آور گاه تولیداتی ضعیف دارند، اما رادیو با بودجه شبیه شوخی و ۳۲ میلیاردی‌اش ۱۴ شبکه را می‌چرخاند و اتفاقا در اغلب موارد ترانه‌های لوس‌آنجلسی و خوانندگان داخلی را از صحنه رقابت خارج می‌کند. حتما بسیار اتفاق افتاده است که در تاکسی یا اتوبوس بنشینید و دیده باشید که رادیوی آنها روشن است.
رادیو همچنان فراگیرترین رسانه ایران و جهان است. برخی وقتی می‌خواهند به بچه‌های رادیو کنایه بزنند می‌گویند رادیو رسانه راننده تریلی‌هاست اما نمی‌دانند که همین موضوع اتفاقا قدرت و کیفیت رسانه رادیو را می‌رساند چون توانسته است با تنوع در موسیقی و برنامه‌سازی، رانندگان بیابان را که مسیری ۴ ساعته را به آرامی و در ۱۰ ساعت طی می‌کنند به خودش مشغول کند و نمی‌گذارد آنها ضبط ماشین را روشن کنند.
رادیو رسانه‌ای حوصله‌سربر نیست و این تازگی مرهون تلاش همکارانم در رادیوست. همکارانی که گاه در طول سال‌های گذشته در اوج بی‌حوصلگی و بی‌توجهی بوده‌اند اما انرژی مثبت به مردم داده‌اند.
روز رادیو بر اهالی شریف رادیو و شنوندگان رادیو مبارک.»
انتهای پیام
نظرات