به گزارش ایسنا به نقل از روابط عمومین دومین فستیوال موسیقی کلاسیک ایرانی،فراخوان مقالات برای شرکت در بخش پژوهش دومین فستیوال موسیقی کلاسیک ایرانی برای علاقمندان و مخاطبان اعلام شد.
در متن این فراخوان آمده است:
«موسیقی کلاسیک ایران، در چند دهه اخیر، به ویژه در مراکز دانشگاهی، بیش از پیش موضوع بحث پژوهش بوده است و دست‌اندرکاران و دانشجویان موسیقی در مقاطع مختلف و با رویکردهای گوناگون فعالیت‌های تحقیقاتی قابل‌توجهی را به انجام رسانده‌اند. با توجه به اهمیت این موضوع کمیته‌ی سیاست‌گذاری جشنواره‌ی موسیقی کلاسیک ایران بر آن است تا به سهم خود نقشی در ارتقاء سطح پژوهش و مطالعات در این زمینه را ایفا کند و موقعیتی برای ارائه‌ی این پژوهش‌ها فراهم آورد.
در این راستا از محققان، دانشجویان و علاقه‌مندان صاحب‌تالیف این حوزه دعوت می شود مقالات خود را با موضوعات مرتبط با موسیقی کلاسیک ایران با محورهایی چون اصطلاحات، مفاهیم، سبک‌ها وشیوه‌ها، گونه‌ها، احوال و آثار موسیقیدانان، روش‌ها و تجربیات ثبت موسیقی، تجزیه و تحلیل و دیگر موضوعات مرتبط با موسیقی کلاسیک ایرانی به نشانی ایمیل جشنواره بفرستند
جشنواره دربردارنده‌ی سه نشست پژوهشی در سه روز خواهد بود و پس از داوری اولیه‌ی مقالات، از برگزیدگان این بخش دعوت خواهد شد که مطالب خود را در این نشست‌ها ارائه کنند. در اختتامیه‌ی جشنواره به برگزیدگان اول تا سوم این بخش جوایزی اهدا خواهد شد.
از علاقه مندان به شرکت در این بخش دعوت می شود که چکیده و متن مقاله خود را حداکثر تا تاریخ ۲۹ آبان ماه ۱۳۹۶ به نشانی ایمیل بخش پژوهش جشنواره ICMFRS@GMAIL.COMارسال نمایند.»
پیش از این دکتر مریم قرسو بعنوان دبیر اجرایی بخش پژوهش و استاد داریوش طلایی، رضاپرویز زاده و بابک خضرایی بعنوان اعضای هیات علمی و داوران بخش پژوهش دومین فستیوال موسیقی کلاسیک ایرانی معرفی شده اند.
دومین فستیوال موسیقی کلاسیک ایرانی با حمایت دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، نیمه دوم آذرماه برگزار خواهد شد.
برگزاری نخستین سمینار تخصصی و کارگاهی آواز و شیوه-تکنیک‌های زیرساخت وپرورش صدا و گفتار
به گزارش ایسنا بر اساس خبر رسیده، نخستین سمینار تخصصی و کارگاهی آواز ایرانی با تمرکز و تاکید بر شیوه‌ها و تکنیک‌های جدید زیرساخت و پرورش صدا و گفتار عصر جمعه ۵آبان(ساعت۶عصر)در فرهنگسرای ارسباران برگزار می‌شود.
عارف احسن موسیقی‌دان و مدرس شناخته‌شده آواز و دبیر سمینار تخصصی« آواز و شیوه-تکنیک‌های زیرساخت وپرورش صدا و گفتار»ضمن اعلام این خبر گفت:آنچه که همیشه ذهن مرا درگیر و مشغول می‌کرد و می‌کند، نبود قانون کلی و اِکُلِ(شیوه مدون)درسی و آموزشی در آواز و خوانندگی، بالاخص آواز ایرانی است؛ و همین مسئله سبب شد که از چندین سال قبل تمامی مطالعات و پژوهش‌های خود را روی این موضوع متمرکز کنم و از حیث موسیقی و تکنیکال و آسیب شناسی به مبحث آموزش آواز ایرانی و به خصوص صداسازی بپردازم.
او با اشاره به جوان و نوپا بودن علم و عمل صدا سازی در موسیقی‌آوازی ایران گفت:در قسمت موسیقایی و آموزشِ فهمی و ملودیک، در تمام ژانرهای آوازی، اعم از ایرانی و غربی، ما کارگان(رپورتوارهای) مختلف و جامعی داریم که بسیار یاری‌دهنده است و آموزش و هنرآموز را تا حدودی به مقصد می‌رساند. در موسیقی کلاسیک ایرانی نیز تقریبا تا حدودی (البته ناقص و منجمد) ردیف موسیقی ایران را داریم که افتان و خیزان مسیر آموزشی خود را می‌پیماید. اما مشکل هنگامی آغاز می‌شود که فراگیرندگان ردیف بخواهند آواز بخوانند ونیازمند به آموزش تکنیک‌های صوتی و صداسازی هستند که متاسفانه خوانندگان ما در تمامی گونه‌های موسیقی از پاپ تا سنتی و کلاسیک با فقر و فاقه شدید و شگفت انگیزی در این زمینه روبرو هستند
احسن به مخالفت‌ها درباره صداسازی از سوی گروهی از مدرسان و اهل موسیقی اشاره و اظهار کرد: در این حوزه اگر چه ما همیشه با یک مخالفتِ غیرمنطقی و غیرعلمی و بی‌هدف و همچنین متعصبانه از سوی بعضی از همصنفان، معلمان ردیف و خوانندگان قدیمی مواجه هستیم ؛ اما باید تاکید کرد که این مخالفت بیشتر به یک سوتفاهم کالبدشکافی نشده و همچنین برداشت غلط و جبهه‌گیرانه نزدیک است تا یک مخالفت آگاهانه و یکی از دلایل برگزاری این سمینار و حضور هر دو گروه همین است که در پرتو این گفت وگو و نقد و چالش به زدودن معایب و ایجاد محاسن با رهیافتی، علمی ، مورد پسند و راهبردی در جهت ارتقای فرهنگِ آموزش در این خصوص دست پیدا کنیم.
او ادامه داد: اکنون زمان آن رسیده که همصنفان ما بدانند، تکنیکِ تولیدِ صوت و آشنایی با ساب(زیر) سیستم‌ها و اندام بیانی، بنیان و علومی جدا و گسترده دارد که کاملا متفاوت از تکنیک‌های فهمیِ موسیقی وآموزش ردیف است. و این نکته که هنرجوی آواز در مسیر آموزش ردیف به تمامی این تکنیک‌ها دست می‌یابد سخن درست وعلمی نیست و این کلاس‌ها فارغ از بعد آموزشی ردیف موسیقی در زاویه صداسازی و تربیت حنجره هنرآموز ، عملا هیچ کار علمی و روشمندی انجام نمی‌دهند و این خود هنرجوست که با آزمون و خطا به شیوه‌های تربیت حنجره دست می‌یازد.
احسن که تجربه حضور در کلاس‌های پیشرفته صداسازی در غرب و ترکیب آن با متدهای بومی را در کارنامه کاری خود دارد در خصوص پنل‌های آوازی سمینار پیش رو گفت: پنل‌های آوازی سال‌هاست که در کشورهای پیشرفته در علم صدا و آواز در حال انجام و گسترش است و روز به روز به استحکامِ شیوه‌ی آموزشی و توانِ علمی آن اضافه می‌شود و در جهت عدم آسیب و بهره‌وری صوتی و عضله‌شناسی صدا و همچنین حافظه ماهیچه‌ای آن روندی رو به رشد دارد.
او با بیان اینکه این نشست‌ها استمرار دارند اظهار کرد: با توجه به تحقیقاتی که در این سالها بر روی کیفیت و تولید صوت آوازی داشته‌ام و دغدغه‌مندی خود در بحث آموزش این گرایش ،برآن شدم تا با تیمی از متخصصین مرتبط با موسیقی و آواز، فیزیولوژی و پزشکی و بُعدِ روانی صدا تحقیقات و نشست‌هایی تشکیل داده، تا مباحث و تکنیک‌های صدا را از منظر متخصصین به چالش کشیده و بهترین نتیجه را ثبت و در اختیار هنرجویان به عنوان متدی کار آمد و غیر آسیب‌رسان قرار دهیم .
بر اساس گزارش دبیرخانه این سمینار این نشست‌ها قرار است ادامه داشته باشد و در آن به ضرورت موضوعی متخصصینی چون دکتر مسعود کاظمی(فوق تخصص حنجره)، دکتر نسیم احمدی( متخصص صوت و گفتار درمانگر)، دکتر احمد رضایی (کارشناس شعر و ادبیات فارسی)، دکتر محمود آخوندزاده بافقی( روان‌شناس)، استاد فربد یدالهی(ریتم‌شناس ونوازنده سازهای کوبه‌ای)، عارف احسن(مدرس آواز) و همچنین دیگر متخصصین مرتبط با صدا و موسیقی به مرور در برنامه‌های آتی حضور پیدا خواهند کرد.
«بدرقه ماه» در بازار موسیقی
آلبوم «بدرقه‌ی ماه»، سه‌نوازی در ژانر موسیقی کلاسیک ایرانی بر اساس طرحی از سیامک جهانگیری، آهنگساز و مدرس موسیقی، راهی بازار نشر موسیقی شد.
سیامک جهانگیری، آهنگساز، مدرس و نوازنده‌ی نی در مورد این آلبوم گفت: «بدرقه‌ی ماه» طرحی است بر بستر موسیقی دستگاهی و در قالب هم‌نوازی و با ساختاری از پیش‌تعیین‌شده، که در لحظاتی خود را در فضایی بداهه بسط می‌دهد.
وی درباره‌ی هنر بداهه‌نوازی توضیح داد: هرچند هنر بداهه‌نوازی به معنای خلقِ در لحظه است، اما در شکل‌گیریِ خود، با عناصری از پیش‌تعیین‌شده همچون فضایِ مایگی و فرم اجرای قطعات همراه بوده که هنرمند خلاق شاید بیشتر سعی در روایت این اجزا در بیان شخصی خود و از طریق مؤلفه‌هایی چون صدادهی، زمان‌بندی، فواصل، تزیینات و غیره دارد. معمولاً در هم‌نوازی، این چیدمانِ نسبتاً مشخصْ در قالبِ سؤال و جواب به گسترش و گفتمان مشترک می‌رسد.
جهانگیری در مورد رویکرد بداهه‌نوازی در این آلبوم گفت: در «بدرقه‌ی ماه» سعی شده تنها با وفاداری به فضای ساختاری موسیقی دستگاهی، بتوان در هم‌نوازی به چیدمان دیگری در فرم و روند ملودی و نیز در ترکیب صدا به‌صورت گفت‌وگویی موازی دست یافت؛ به‌گونه‌ای که دو ساز ملودیکِ به‌کاررفته در اثر، اغلب در ترکیبی دوصداییْ فضای ملودیک و ریتمیکِ طرح‌شده را بسط و گسترش داده و ضمن برخورداری از طرحی مشخص گه‌گاه فرصت بداهه‌پردازی یابند.
او درباره نحوه‌ی ضبط سازها خاطرنشان کرد: در این اثر، اجرا و ضبطِ دو سازِ نی و عود به‌صورت هم‌زمان انجام شده و چیدمان و اجرای سازهای کوبه‌ای به فراخور موسیقی، توسط دوست عزیزم بهزاد میرزایی انجام شده است.
در این آلبوم سیامک جهانگیری (نی)، حمید خوانساری (عود)، و بهزاد میرزایی (تنبک و بندیر) به هنرنمایی پرداخته‌اند. قطعات این آلبوم عبارتند از: «بدرقه‌ی ماه»، «ضیافت صبح»، «عود تنها»، «دشت مه‌زده»، «نی تنها»، «تنیده»، «عود و نی»، «قافله‌ی بی‌قرار شب».
آلبوم‌هایی چون «می‌رسد باران»، «ترنمی برای صبح»، «۲۴ چهارمضراب از ابوالحسن صبا»، و اجرای «ردیف استاد عبدالله دوامی» گوشه‌ای از فعالیت‌های سیامک جهانگیری در زمینه‌ی موسیقی هستند.
انتهای پیام
نظرات