به گزارش ایسنا، ابوذر ابراهیمی ترکمان که روز سه‌شنبه ۳۰ آبان در همایش گفت‌وگوهای فرهنگی ایران و لهستان «در جست‌وجوی خانه دوم» که به مناسبت هفتاد و پنجمین سالگرد مهاجرت لهستانی‌ها در جنگ جهانی دوم در دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران صحبت می‌کرد، بار دیگر درخواست ایران را برای ایجاد دفتر رایزنی لهستان در ایران و برعکس در جمع مسئولان فرهنگی لهستان مطرح کرد.

او با بیان این‌که سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی ایران، آمادگی دارد تا دفتر رایزنی فرهنگی لهستان در ایران را ایجاد کند، افزود: امیدوارم دولت لهستان نیز این درخواست را به دیده مثبت نگاه کند، چون لهستان تغییر در برخی از بندهای فرهنگی تفاهم‌نامه را خواستار است.

وی تاکید کرد: ایران مخالف آن اتفاق نیست، اما ترجیح می‌دهیم روابط را زیاد گره نزنیم. در کشور ما توافق‌نامه‌های فرهنگی به قانون تبدیل می‌شوند. نخست مجلس باید آن را تصویب و سپس شورای نگهبان تأیید کند. روندی طولانی مدت دارد. به همین دلیل درخواست می‌کنیم تا این مسائل هر چه زودتر برطرف شوند.

او در ادامه به بیان تاریخچه حضور لهستانی‌ها در ایران اشاره کرد و گفت: جنگ جهانی دوم هشتم شهریور ۱۳۱۸ آغاز شد و تا نهم شهریور ۱۳۲۴ ادامه داشت. در این فاصله‌ی شش ساله، وضعیت ایران بسیار عجیب بود. ۱۰۰ میلیون نفر از ۳۰ کشور درگیر جنگ جهانی دوم شدند. در روز نخستِ جنگ، غربِ لهستان مورد هجوم  قرار گرفت. طی ۲۹ روز همه لهستان تسخیر شد. می‌توان گفت آغاز جنگ جهانی دوم روزی است که آلمان به لهستان حمله کرد، هر چند براساس تفاهم‌نامه‌ای که فرانسه و بریتانیا با لهستان داشتند، این دو کشور به کمک لهستان آمدند، اما کمک آن‌ها به جایی نرسید.

او اضافه کرد: اول تیر ۱۳۲۰ آلمان به شوروی حمله کرد. در آن زمان هیچ تردیدی نداشتند که آلمان می‌تواند شوروی را تسخیر کند. آن ها تا ۳۰ مایلی شهر مسکو نیز جلو رفتند، اما روس‌ها برای جلوگیری از حمله حاشیه شهر را آتش زدند. نهایتا آلمان شکست خورد و ۲۷ میلیون نفر کشته شدند تا وضعیت را مستمر کنند.

ترکمان با بیان این‌که تقریبا در آن زمان ایران اعلام بی‌طرفی کرد، اما این اعلام به طور کامل چندین‌بار نقض شد، افزود: ۱۶ فروردین ۱۳۲۱ اولین گروه از لهستانی‌ها وارد ایران شدند، یک اتفاق رخ داد، یعنی سال ۱۳۲۱ سال بلوای نان در ایران بود. ۱۶ آذر آن سال مردم تهران از گرسنگی به خیابان‌ها ریختند و با شعارهایی اعتراض خود را اعلام کردند. این تظاهرات یکی از دلایل توقف دولت قوام بود. در آن زمان ۱۴ میلیون نفر جمعیتِ مردم ایران پذیرای ۱۵۰ هزار نفر از مهاجران لهستانی بودند. این در حالی است که تا سال ۲۴ ایران صادرکننده غله بود.

انتهای پیام