به گزارش ایسنا، در میان هنرمندانی که از آثار این نمایشگاه بازدید کرده‌اند، عنایت‌الله نظری نوری ـ هنرمندان نقاشیخط ـ می‌گوید: بارها گفته‌ام که نقاشیخط فرزند سیاه مشق است. پیچ‌وتاب‌هایی که محصول کم بودن فضای کار آن زمان بود امروز خود به شیوه‌ای بدل شده که خوشنویسان و نقاشان از آن بهره می‌جویند. بهرام حنفی، هم بخاطر دانستن خوشنویسی و هم بخاطر شناخت پیچ‌وتاب‌های خطوط، این آثار را خلق کرده‌است.

او ادامه می‌دهد: در این نمایشگاه از رنگ آبی‌ که رنگ اصیلی در مینیاتورها است به‌خوبی استفاده شده است. آثار، شخصیت دارند و ماندگار هستند. دوایر و حرکت‌ها از هستی گرفته شده‌اند و حنفی به خوبی توانسته است آن‌ها را کنترل کند.

احمد مازادی ـ هنرمند خوشنویس ـ نیز معتقد است: کارهای بهرام حنفی معجونی است از غم و شادی، سختی و آسانی، و مهم‌تر از همه رهایی و آزادی. بعد از سال‌ها آشنایی با بهرام و دیدن و دنبال کردن آثارش در این سال‌ها می‌بینیم که امروز بسیار رها و راحت کار می‌کند و این رهایی  در آثارش را به سادگی به مخاطب منتقل می‌کند. رنج‌هایی که او در این راه کشیده است در آثارش کاملا مشهود و مشخص است و همین امر باعث دیده شدن توامان سختی وسادگی در کارهایش است.

حسین نوروزی ـ خوشنویس، طراح و هنرمند نقاشیخط ـ نیز درباره این نمایشگاه می‌گوید: در حدود ۲۵ سال است که بهرام حنفی را می‌شناسم؛ هنرمندی است که هیچ وقت کارهای فردایش را نمی‌توان حدس زد و ادامه‌ی حرکتش را نمی‌توان پیش‌بینی کرد. او هنرمندی است که در آثار و زندگیش به شدت شورآفرینی، شورانگیزی و هیجان دارد.

بهرام حنفی در استیتمنت نمایشگاهش نوشته است:

« "درونگراییِ آبی" هنرمندان بسیاری را در خود فرو برده است. نمی‌توانم انکار کنم که من نیز در مواجهه با تاریکی‌های درون خودم، به آبی رسیدم. با این توضیح که "آبی" در نظر من تشخصی چندوجهی دارد همچون هر شخص و شیء دیگری. به همین دلیل تصور می‌کنم که این درخودفرورفتگیِ من و آبی هرگز به معنای نفی واقعیت بیرون نبوده است. در آثارم گاهی ـ کمترک - در مقابل آن وجه از شخصیتِ درخودفرورونده‌ی آبی تسلیم بوده‌ام و اجازه داده‌ام مرا به چاه ببرد. گاهی ـ بیشترک - نیز جنگیده‌ام و تلاش کرده‌ام تا انرژی‌های تجمیعی ‌ـ ‌درونی خودم و او را به بیرون پرتاب کنم. در چنین لحظاتی آبی‌های من نه تنها دیگر آرامش‌بخش نیستند، بلکه شخصیتی کنش‌گر و تهاجمی می‌یابند. سویه‌ این تهاجمات گاهی به درون است و گاهی به بیرون و گاهی توأمان به بیرون و درون. »

این نمایشگاه تا ۳۱ اردیبهشت در گالری «ساربان» برقرار است و علاقه‌مندان می توانند برای تماشای آثار همه‌روزه به جز سه‌شنبه‌ها از ساعت ۱۶ تا ۲۰ به گالری ساربان، واقع در خیابان سهروردی شمالی، خیابان هویزه غربی، نبش شهید یوسفی، پلاک ۱۳۰ مراجعه کنند.

انتهای پیام