این داستان‌نویس در گفت‌وگو با ایسنا، درباره تبلیغ کتاب اظهار کرد: من اعتقاد دارم رمان و ادبیات کار هنری و خلاقه است، اما زمانی که به کتاب تبدیل می‌شود و ما از فروش کتاب صحبت می‌کنیم، یک کالاست؛ بنابراین چاره‌ای نیست جز این‌که از قانون‌ بازار تبعیت کند. بنابراین‌ این‌که بگوییم کتاب به تبلیغات نیاز ندارد حرف غلط و مقاومت بی‌خودی است.

او افزود: با این‌ موضوع که بگوییم کتاب کار خلاقه و هنری است و تبلیغات مختص کالاهای دیگر است، موافق نیستم و فکر می‌کنم کتاب هم مانند هر کالای دیگری به تبلیغ نیاز دارد.

عباسی درباره این‌که چه کسی باید تبلیغات کتاب را انجام دهد، گفت: فکر می‌کنم هر کسی که بتواند و تبلیغش مؤثر باشد باید این‌ کار را انجام بدهد. بخش عمده‌ای از این موضوع به نحوه قراردادها بازمی‌گردد،  ناشران ادبیات عمدتا به نویسنده‌ها درصد پشت جلد می‌دهند، بنابراین کتاب برای ناشر است و سود بیشتری از نویسنده می‌برد. از طرف دیگر با توجه به این‌که ناشر یک بنگاه اقتصای است، به طور طبیعی سود بیشتری می‌برد و می‌توان گفت باید تبلیغات حرفه‌ای‌تری برای مجموعه داشته باشد.

نویسنده «بازیگوش» خاطرنشان کرد: ناشر باید از روش‌های نوین تبلیغات بهره ببرد؛ از فضای مجازی تا برگزاری مسابقات و جلسه رونمایی و اگر توان داشته باشد تبلیغات شهری. انتظار از  ناشر  بیشتراست و  باید بار بیشتری را به دوش بکشد. ما بخش‌های دیگری هم داریم که در زمینه ادبیات، هنر و فرهنگ مؤثرند و وظیفه دارند؛ مثلا رسانه‌ها، رادیو و تلویزیون و سازمان‌هایی که برای امور فرهنگی بودجه می‌گیرند. سازمان‌های فرهنگی کشور وظیفه ذاتی دارند. در کشورهایی که خصوصی‌سازی به صورت واقعی صورت گرفته است، دولت‌ها نقش هدایت‌گر ندارند.  اما در کشور ما نهادهای مختلف بودجه می‌گیرند و این کارها را باید بکنند. البته اگر کاری برای کتاب بکنند، رویکردی خاص دارند و به‌نظرم  گاهی اوقات تبلیغ نکنند بهتر است.

 او درباره تبلیغ کتاب توسط نویسنده‌ها نیز با بیان این‌که  از دست هرکسی بربیاید و بتواند در معرفی و فروش کتاب کمک کند، باید این کار را انجام بدهد، گفت: من اعتقادی ندارم که شأن نویسنده این نیست که کتابش را معرفی کند. خود آدم‌ها تعیین می‌کنند که چه کاری برای‌شان درست است و چه کاری نه. ممکن است نویسنده‌ای تبلیغ کند و حتی کتابش را این‌ور و آن‌ور ببرد تا معرفی کند و نویسنده‌ای هم نیازی به این کار نبیند و فکر کند کس دیگری باید این کار را انجام بدهد. 

شهریار عباسی با بیان این‌که به چارچوب‌بندی برای تبلیغ کتاب قائل نیست، اظهار کرد: آن‌چه به‌طور کل به آن معتقدم اخلاق در تبلیغات است؛ این‌که تبلیغ صادقانه باشد و دروغ نگوییم. اگر می‌خواهیم تبلیغ کنیم دروغ نگوییم، به دیگران تهمت نزنیم و کارشان را تخطئه نکنیم. اگر تبلیغات صادقانه و درست باشد هر کسی که از او برمی‌آید تبلیغ کند، به گمان منعی وجود ندارد.

او همچنین درباره تبلیغاتی مبنی بر تجدید چاپ در عرض مدت کوتاه یا برگزیده جایزه‌ای بودن گفت: این‌ را که روش تبلیغ چطور باشد، کسانی که کار تبلیغ می‌کنند، می‌دانند چه چیزی درست‌تر است؛ کتاب فلان جایزه را برده یا تجدید چاپ شده  است. همچنین این‌ را که کتاب کی، کجا و چطور تبلیغ شود، آن‌ها بهتر می‌دانند. 

نویسنده «دختر لوتی» با اشاره به این‌که چاپ چهارم کتابش به تازگی منتشر شده است، در ادامه بیان کرد:  اما درباره این‌که عدالت در تبلیغات رعایت می‌شود یا نه، باید بگوییم عدالت هیچ‌وقت رعایت نمی‌شود. ممکن است کاری خوب باشد اما وضعیت ناشر، نویسنده و فضای جامعه به‌گونه‌ای باشد که معرفی نشود، اما کتابی‌ هم حقش نباشد ولی به خاطر تبلیغ دیده شود.

 او در پایان توصیه کرد: خواننده‌ها باید تلاش کنند منابع تبلیغی مطمئن را  پیدا کنند. مخاطب در اینستاگرام می‌بیند درباره کتابی تبلیغ می‌شود، در تلویزیون درباره کتاب دیگری صحبت می‌شود، در بازار از کتابی می‌گویند و مردم هم از کتاب دیگری صحبت می‌کنند. به نظر من خواننده ابتدا باید بداند دنبال چیست و زمانی که فهمید چه می‌خواهد، از منابع مطمئن اطلاع‌ درستی پیدا کند و به آن منبع اعتماد کند و تبلیغات آن را جدی بگیرد.

انتهای پیام