به گزارش ایسنا، میدان مین است و جانهایی ویرانه؛ دو راه بیشتر نبود؛ یا "بروند تا بمانند" یا " بمانند و از خویش بگذرند"؛ آنها ولی باکِشان نیست، راهی خطر شدند و از خود هم فراتر رفته اند، ایثار نشسته بر قامتشان و چه بسیار چشمانی که دخیل بسته بر دستانشان...

حماسه بر پا شد؛ لباسهایی سخت و بیش از ۱۸۰ روز ایستادگی؛ حجم ایثارشان کم نیست، عشق همچنان موج می زند در لحظه هایشان، چه بسیار زخم هایی که نشست بر صورتشان و چه بسیار شبهایی که حرام کرد خواب را بر چشمانشان؛ شکوهی بی مانند این بار در نبرد با تاجداری نامرئی؛ دفتر تاریخ ایران باز هم ورق خورد به نامشان...

در این میان اما داغ هم دیدند؛ پیکرهایی پرشور و پرمغز و نخبگانی که غزل آخر را خواندند و به خاک افتادند؛ آنها تفسیر دیگری از مِهر کردند، درد هجرشان را سازگاری نیست؛ جای صدایشان، دستهایشان، نگاهشان، مهرشان در بخش ها خالیست؛ بی شک اما پایان شان آغازی است دوباره و یادشان تا همیشه عیان خواهد ماند.

کرونا؛ بحرانی عالم گیر و خطر جدی شغلی برای حرفه پزشکی؛ بیش از شش ماه از پاندمی قرن می گذرد، جامعه پزشکی با وجود گلایه‌هایش از پرداختی ها و استخدامی ها و ... وارد معرکه شده و تلاش دارد مقابل تاجدار منحوس ایستادگی کند.

اینجا بیمارستان سینا؛ ساختمان شماره چهار؛ بخش کووید

چند لایه ماسک روی صورتها، شیلد و کلاه و گان و شلوار و پوشش روی کفشها؛ خبری از لباسهای فضایی نیست و فضا آرامتر از تصور است؛ بیماران روی تختها خوابیده، زیاد شلوغ نیست و تخت خالی هم هست؛ پرستاران در رفت و آمد و پزشکان در حال ویزیت.

تخت اول؛ می گوید: سه روز است اینجاست و خدا را شکر اکسیژن خونش اصلاح شده، شرایط رو به بهود است و از پاسخ به درمان راضی هستیم.

تخت دوم: می پرسد: بهتری؟ نفس تنگی؟ اشتها؟ می گوید: خیلی بهترم، اشتهایم بهتره، نفس هم خیلی بهتر شده، دستشان درد نکند، فقط مرخص کنید من برم...

می خندد و نگاهی به مانیتور می کند و می گوید: زوده پدرجان، اکسیژن خونت هنوز پایینه و چند روز دیگه باید بمونی.

ادامه می دهد: چندین روز است که اینجاست؛ مقداری مدت بستری طولانی شده چون اکسیژن خون خیلی پایین بود. علیرغم اینکه همه داروها را داده ایم اما منتظریم داروها اثر کند و اکسیژن خون بهتر شود.

و تخت های بعدی و بعدی...

ویزیت بعضی ها که حالشان بهتر است، زودتر و با مکالمه کمتری میان پزشکان و پرستاران به پایان می رسد، اما بعضی تختها زمان می برد، اصطلاحات پزشکی زیادی رد و بدل می شود، دستگاه ها چک می شوند، نسخه جدید تجویز می شود و باقی ماجرا...

به اذعان دکتر سمیرا کفان – فوق تخصص ریه؛ یک سری از بیماران درگیری های شدید ریوی دارند، بعضی ها خیلی بدحال نیستند و بعضی ها هم اکسیژن خونشان بسیار پایین است و نیاز به آی سی یو و دستگاه های تهویه مکانیکی دارند.

گود کرونا در قدیمی ترین بیمارستان پایتخت

به گفته دکتر محمد طالب پور، قدیمی ترین بیمارستان پایتخت از اسفندماه وارد گود کرونا شده و تا جایی که شرایط اقتضا می کرده، در خدمت بیماران کرونایی قرار گرفته است.

رییس بیمارستان سینا می گوید: در ابتدا طب اورژانس در تریاژ و پذیرش بیماران زحمت کشیدند و کم کم گروهی از پزشکان داخلی، عفونی و ریه به کمک آمدند و همانطور که بیماران بدحال تر می شدند، تیم آی سی یو هم وارد گود شد؛ به طوری که اوایل فروردین ماه نزدیک ۱۷۰ – ۱۸۰ تخت بیمارستان به کرونا اختصاص داده شد و نزدیک ۵۰ تخت هم در آی سی یو و ۴۵ تخت در اورژانس در اختیار این بیماران قرار گرفت. به این ترتیب یک نهضت و بسیجی عمومی در بیمارستان راه افتاد که حتی از رزیدنت های رشته های نامرتبط مانند ارتوپدی و ارولوژی و جراحی و ... هم وارد معرکه شدند. در سیر اول نزدیک ۱۰هزار مریض دیدیم و کمتر از ۱۰۰ مورد مرگ و میر داشتیم.

وی ضمن اشاره به مراقبت هایی که از پرسنل انجام می شود، ادامه می دهد: اواخر فروردین و اوایل اردیبهشت ماه سیل بیماران کم شد؛ به طوری که در خردادماه دو یا سه نفر بیمار بیشتر نداشتیم و بیمارستان سیر عادی خود را پیدا کرد تا اینکه اوایل تیر ماه ورق برگشت و سیل بیماران مجدد راه افتاد، تریاژی که بسته شده دوباره باز شد و اورژانس که عادی شده بود، دوباره قسمت کرونا از غیرکرونا جدا شد و ۲۵ تخت اورژانس را برای کرونا اختصاص دادیم. دو بخش عملا به آی سی یو کرونا اختصاص داده شد و آی سی یو سوم را هم در بخش های اکسترا ایجاد کردیم و عملا تا مرز ۱۱۰ تخت هم رسیدیم. این سیر تا اواسط مردادماه ادامه داشت، اما خدا را شکر دوباره موارد رو به افول است، اما سرعت آن کمتر از قبل است.

چیزی که در نگاه اول، ذهن را درگیر خود می کند، خلوت بودن نسبی بخش و تعدادی تخت خالی است؛ به طوری که برخی اتاقها تنها یک بیمار دارند؛ البته که برخی از اتاقها هم ظرفیت پذیرششان کامل بود و تختها در اشغال بیماران.

تعداد بیماران کم شده، اما...

دکتر کفان در این باره به ایسنا می گوید: تا هفته پیش هم تعداد مراجعان بسیار بالا بود و چند روزی هست که لود مراجعان مقداری کمتر شده است و امیدواریم این شرایط ادامه داشته باشد که قطعا نیازمند همراهی هموطنان عزیز است.

دکتر مرضیه پازوکی – فوق تخصص ریه نیز در این باره می گوید: از همان ابتدای بحران بیماران را با شدت های مختلف داشتیم؛ بیمارانی که شدیدا بدحال هستند و بیمارانی که شرایط بهتری دارند. البته در موج دوم از بعد از اردیبهشت به نظر می رسد که تعداد بیماران بدحال خیلی بیشتر شده است؛ مریض هایی که اکسیژن های پایین دارند و درگیری های ریه شان بیشتر است. الان هم شرایط تقریبا به همان صورت است اما، به نظر می رسد مقداری تعداد بیماران کمتر شده و من فکر می کنم در چند هفته گذشته مردم خیلی بهتر از قبل مباحث بهداشتی را رعایت کردند و واقعا می بینیم حداقل در تهران شاید ۷۰ درصد مردم ماسک میزنند و در اداره جات و جاهای دولتی و عمومی فاصله اجتماعی بیشتر رعایت می شود. در مجموع حداقل در بیمارستان خودمان می توانیم بگوییم که ۴۰ تا ۵۰ درصد تعداد بیماران کاهش یافته است.

می پرسم، شده بیمار بیاید و تخت نداشته باشید؟ که دکتر پازوکی می گوید: نه؛ خوشبختانه هر موقع به این مرحله رسید که نیاز بوده تخت اضافه شود، بلافاصله یک بخش تخصیص داده شده است؛ یعنی از این نظر مدیریت سینا خوب عمل کرده است. در اورژانس هم تعداد زیادی تخت است و گاهی ۲۰ تا ۲۵ تخت اورژانس به بیماران کووید اختصاص می یابد. هر زمان که احساس شده تعداد بیماران در اورژانس بیشتر شده، یک بخش باز شده که بیماران را منتقل کنند. بنابراین تا جایی که من می دانم هیچ وقت نشده بیماری بیاید و بگویند تخت نداریم و برو جایی دیگر.

مریم ریخته گر نیز کارشناس پرستاری است و ۲۳ سال سابقه خدمت دارد. او می گوید: از اسفندماه درگیر این بیماری هستیم. در حال حاضر تعداد مراجعاتمان نسبت به سابق کمتر شده، اما بیماران درگیری هایی با شدت بیشتر دارند. مقداری از زمان بیماری گذشته و شاید خیلی ها دیگر آن را شوخی می گیرند.

لباسها؛ فضایی - ظرفیت ICU؛ کامل

با وجود کاهش نسبی در مراجعه بیماران کووید به بخش ها، وضعیت ICU اما اینگونه نیست؛ تخت های ICU پُر است؛ بیماران بدحالند و متصل به دستگاه؛ پزشکان و پرستاران با ماسکهایی سنگین بر چهره و لباس هایی فضایی بر تن، در تلاشند برای جان بخشی دوباره بر پیکرهای افتاده بر تخت.

دکتر آرزو احمدی - متخصص بیهوشی و فلوشیپ مراقبتهای ویژه به ایسنا می گوید: زمانی در خردادماه توانستیم آی سی را ببندیم و ۱۲ تخت داشتیم. حتی به دو مریض هم رسیدیم. ولی الان مجددا هر ۲۴ تخت در آی سی یو پُر است و هر روز پذیرش داریم. نمی توانم بگویم مریضها کم شده اند، به هیچ وجه؛ البته همکاران طب اورژانس آمار مراجعان را دقیقتر دارند. اما ما در آی سی یو هر روز پذیرش داریم و تختهایمان پر است.

از خستگی گذشته؛ شب و روز درگیریم

حرف پزشکان و پرستاران بخش اما روشن است؛ ماسک بزنید، رعایت کنید...
آنها معتقدند که کاهش بار مراجعات کرونایی به بیمارستان، حاصل رعایت بیشتر مردم در چند هفته گذشته و همچنین اجباری شدن ماسک است؛ البته در این باره حرف زیادی هم برای گفتن دارند.

می پرسم، خسته نشدید؟ درخواستی ندارید؟ دکتر کفان می گوید: چون خودم خسته شدم می خواهم به مردم بگویم ماسک بزنید، ماسک بزنید و بیرون نیایید.

او ادامه می دهد: دیگر واقعا از خستگی گذشته، شب و روز و حتی تا نصف شب درگیر بیمارانیم و واقعا دیگر خسته شده ایم، فشار به کادر درمان بیش از حد شده است. صمیمانه خواهش می کنم در تعطیلات و برنامه های پیش رو دستورات بهداشتی را جدی بگیرید، تا جایی که می توانید به تجمعات شرکت نکنید، جاهایی که مجبور به حضور هستید، حتما ماسک بزنید. اجازه دهید این کاهش لود بیمار در دو سه روز اخیر ادامه یابد و سلامت همه تضمین شود و کادر درمان هم بتواند به شرایط عادی بازگردد.

وی تاکید می کند: درخواستم آن است که قانونمندانه روی تعطیلات و برنامه هایی که در پیش داریم نظارت خیلی دقیقی وجود داشته باشد تا منجر به اپیدمی موج سوم نشود.

نتیجه ماسک زدن ها

دکتر پازوکی نیز به کاهش تعداد مراجعات کرونایی در تهران اشاره می کند و می گوید: این نتیجه احتیاط ها و زدن ماسک است؛ ماسک می تواند کمک بسیار بسیار زیادی کند، ولی به شرط آنکه درست ماسک بزنند؛ ماسک زیر چانه و بینی نباشد. حتی جایی دیدم که فردی هنگام سرفه، ماسک خود را کنار می زند و بعد سرفه می کند؛ این اوج اشتباه است. مردم حواسشان باشد دست شان سطح ماسک را لمس نکند؛ البته این احتیاط ها همه جا گفته شده و همه می دانند. گاهی افراد ماسک غیرپارچه ای را طولانی مدت استفاده می کنند که این اشتباه است. حسن ماسک پارچه ای آن است که می توانند آن را بشویند و اتو کنند و دوباره استفاده کنند، اما ماسک جراحی چند ساعت بیشتر قابل استفاده نیست و بعد از آن باید دور انداخته شود؛ چراکه بعد از این مدت آنقدر سطحش آلوده است که می تواند باعث انتقال بیماری شود.

او ادامه می دهد: اگر بگویم خسته نشدم، دروغ گفته ام؛ چراکه کار سنگین است. بعضی وقتها بیماران بدحالی داریم که هر کاری می کنیم نمی توانیم او را نجات دهیم و خود این یک خستگی مضاعف است. هر چند افراد مسن همه پدرها و مادرها و پدربزرگها و مادر بزرگهای خانواده هستند و ارزششان بسیار زیاد است و دنیایی از تجربه هستند، اما بعضی وقتها جوان فعال تری را می بینی که بیماری زمینه ای ندارند و هر کاری می کنی نمی توانی نجاتش دهی؛ متاسفانه این خستگی را بیشتر می کند. پوشیدن این لباسها خود خستگی را افزایش می دهد، ولی به هرحال وظیفه مان است، باید خود را سرپا نگه داریم تا بتوانیم در خدمت مردم باشیم.

مردم به وظیفه شان عمل کنند

وی می گوید: مردم هم باید به وظیفه شان که رعایت پروتکلهای بهداشتی است، عمل کنند؛ برای خودشان، خانواده شان، جامعه و دنیا. چون مشکل؛ مشکل دنیاست و تک تک افراد دنیا باید این احتیاط ها را داشته باشند تا بتوانیم شدت بیماری را کم کنیم و برسیم به زمانی که بیماری از بین برود. اگر نخواهیم این کار را انجام دهیم، این ویروس به این راحتی دست از سر ما بر نمی دارد. بنابراین علیرغم خسته شدن ولی رعایت ها را ادامه دهیم و خدا هم کمک کند تا این ویروس در کل دنیا از بین برود.

هشدار درباره ماسک های سوپاپ دار

این فوق تخصص ریه هشداری هم درباره ماسک های سوپاپ دار می دهد و می گوید: متاسفانه در سطح جامعه ماسکهای  N۹۵وجود دارد که با دریچه است و سوپاپ روی آن است؛ خیلی از مردم فکر می کنند این فیلتر است؛ در صورتی که غلط است؛ به طوری که کل پارچه آن الیاف مخصوصی است که فیلتر است و این دریچه ها، دریچه بازدمی است و اجازه می دهد هوای بازدم بدون فیلتر خارج شود. پس اگر کسی ناقل باشد می تواند به راحتی بیماری را به دیگران منتقل کند. این ماسک های دریچه دار نباید در سطح جامعه وجود داشته باشد. آنچه که تاکید می شود در سطح جامعه در دسترس مردم باشد ماسک های پارچه ای مناسب و ماسکهای جراحی است. ماسک N۹۵ برای بیمارستان و کادر درمان است.

اشتباه، ممنوع

جریمه بگذارید

پازوکی ادامه می دهد: همه باید بانند این ویروس بغل گوش ماست؛ کوچک ترین اشتباهی در رعایت نکات بهداشتی می تواند باعث شود آلوده شویم و من فکر می کنم مسوولان باید سختگیری آموزشی و همچنین اجبار بیشتری برای رعایت پروتکلها بگذارند و حتی اگر شده جریمه بگذارند. خیلی از کشورهای دنیا برای نزدن ماسک جریمه گذاشته اند. چه اشکالی دارد اینجا هم جریمه باشد؟ مسوولان باید جدیت بیشتری از این نظر به خرج دهند.

وی به تجهیزات بیمارستانها وپروتکشن های مورد لزوم پرسنل و داروها و ... اشاره می کند و می گوید: در درمان بیماری بحث یک سری داروها هست که البته در کل دنیا هم ریسورس آن کم است؛ مثلا داروی رمدسیویر که اینقدر روی آن بحث است و در خیلی از مریض های بدحال از آن فایده دیده ایم که البته نمی گویم صد در صد، اما خیلی کم داریم؛ من این را می دانم که مشکل، مشکل کل دنیاست ولی به هر حال می شود که با یک سری تمهیدات، دارو را به اندازه کافی تر داشته باشیم.

داستان را جدی بگیرید

دکتر احمدی نیز در تاکید بر رعایت مسایل بهداشتی می گوید: همچنان باید یروس را جدی بگیریم، فاصله اجتماعی را رعایت کنیم، حتما باید ماسک بزنیم و فریب نخوریم؛ حتی آنهایی که بیمار شدند فکر نکنند بیماری را گرفتند و دیگر نمی گیرند. داستان را جدی بگیرید و فکر نکنید این ویروس، ویروسی است که برای همسایه است. هر کسی را می تواند به راحتی مبتلا کند.

وی همچنین می گوید: ۸۰ درصد مبتلایان این بیماری خوب می شوند، از این میان ۲۰ درصدشان به بیمارستان نیاز پیدا می کنند و از این ۲۰ درصد ۱۰ درصد نیاز به آی سی یو دارند و از این ۱۰ درصد ۶۰ تا ۷۰ درصدشان متاسفانه جان خود را از دست می دهند. بنابراین این طور نیست که بگوییم بیماری را می گیریم و خوب می شویم یا بگوییم فقط برای مسن ترها و بیماران زمینه ای است. هیچ کسی نمی داند چه اتفاقی می افتد. هر کسی ممکن است مبتلا شود. البته نکته مهم میزان مواجهه با ویروس است؛ اگر کسی با میزان بالایی از ویروس مواجه شود و هر شرایطی که داشته باشد خطر مرگ تهدیدش می کند. بنابراین همچنان جدی بگیریم حتما و حتما ماسک داشته باشید، همچنان فاصله اجتماعی را رعایت کنید، مهمانی نروید، عروسی و عزا نروید، دورهمی نداشته باشید.

چرا بیماری را به سخره می گیرید؟

ریخته گر – کارشناس پرستاری هم حرفش با مردم است، برای خود چیزی نمی خواهد و معتقد است "برخی ها با برخی اظهارات می خواهند جو را خراب کنند و نباید زحمتی که می کشیم و ثوابی که می بریم را با این جور حرفها خراب کنیم" و خطاب به مردم می گوید: من خیلی وقت است خانواده ام را ندیده ام، فقط تلفنی با هم در ارتباط هستیم. در خانه بچه کوچک دارم، برای دخترم آرزو شده که کنار من بخوابد، اما مدام باید بگویم که سمت من نیا؛ طوری که حتی ناراحت می شود. دخترم کوچک است و می گوید مامان کی این مریضی می رود.

وی ادامه می دهد: مردم خودشان را جای ما بگذارند؛ چرا بیماری را به سخره می گیرند. ماسک می زنند اما در خیابان ماسک را کنار زده و سیگار می کشند، موقع خرید، ماسک را کنار می زنند، انگار این ماسک نمادین است. می شنویم که مراسم می گیرند، می گوییم چرا؟ می گویند خودمان بودیم؛ خاله و عمو و دایی ... مریض هایی داشتیم که از همان مراسم بیماری را گرفته اند و حتی فوتی هم داشته اند. مردم باید رعایت کنند.

هم اینجا هستم هم در سردخانه

هنگام خروج از بخش، علی مولانایی - کارمند بیمارستان را می بینیم، توصیه می کند که مواظب خودتان باشید، ماسک بزنید.

از کارش می پرسم و اینکه چگونه از خود محافظت می کند، درب یک اتاق را باز می کند و می گوید: ببینید، همه چیز داریم؛ مواد ضدعفونی، ماسک، همه چیز داریم. از روزی که بخش کرونا افتتاح شده، هم اینجا هستم هم در سردخانه. با تجهیزاتی که دادند از خودمان محافظت می کنیم و نگرانی هم نداریم. تا کرونا را هم شکست ندهیم از این بیمارستان خارج نمی شویم.

در پایان دکتر طالب پور – رییس بیمارستان به خستگی پرسنل اشاره می کند و می گوید: پرسنل خسته شده اند و مشکلات زیادی از لحاظ دوری از خانواده و مسایل ریالی و... و. برایشان پیش آمده؛ اما با این حال همه ایستاده اند و احساس انسانیت و نوع دوستی باعث شده که ادامه دهند و بیماران را تنها نگذارند و این موجب افتخار است. پزشکان، پرستاران، بهیاران، نیروهای خدمات با جان و دل خدمت می کنند و مواظب مریضها هستند.

هیچ ضمانتی نیست

وی معتقد است که ابتلای بیماران در موج دوم عمدتا به دلیل عدم رعایت است و می گوید: اغلب این افراد، آدمهای به ظاهر سالم و قوی و البته جوان هستند که فکر می کردند هیچ موقع کرونا نمی گیرند؛ چراکه در پیک اول عمدتا افراد مسن و دارای بیماریهای همراه مبتلا شده بودند. کرونا در کمین همه است؛ جوان، پیر و میانسال، افراد سالم و تنومند، ضمانتی نیست که این افراد کرونا مبتلا نشوند. می توانم ادعا کنم که اگر کسی ماسک را مرتب بزند و دستهایش را بشوید، احتمال آلودگی اش خیلی کم می شود. ما اینجا اساتیدی داریم که هر روز در آی سی یو با بیماران کرونا هستند و پنجمین ماه آن هم در حال اتمام است و کرونا نگرفتند؛ چرا که مراقبت می کنند؛ این درحالیست که برخی به دلیل بعضی بی توجهی ها، در بخش های غیرمرتبط به راحتی مبتلا می شوند. بنابراین باید موضوع را جدی گرفت؛ کرونا همه جا هست و همه باید از خود مراقبت کنیم؛ این یک قانون است که همه باید با پذیرش این محدودیتها تا یکی - دو سال آینده طوری دیگر زندگی کنیم.

و کلام آخر؛

کادر درمان، دوران سختی را می گذراند، اما همچنان استوارند و عزم و اراده شان راسخ. ما اما نباید بی تفاوت شویم، در غیر این صورت دردسری بزرگ خواهیم شد هم برای خود هم برای آنها؛ به قول حافظ:

خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

گر تو بیداد کنی شرط مروت نبود

انتهای پیام