به باور برخی از کارشناسان عرصه هنرهای تجسمی، نقاشان قهوه‌خانه‌ای و تلاش آنها برای زنده نگه داشتن روایت‌های حماسی و مذهبی، باعث به‌وجود آمدن دوره‌ی درخشانی در نقاشی مذهبی ایران شد؛ دوره‌ای که با درگذشت هنرمندان بنام این عرصه و ورود هنر به عرصه‌های مدرن، تا اندازه زیادی افول کرده و به سمت فراموشی می‌رود.

جواد عقیلی، آخرین بازمانده از نسل نقاشان قهوه خانه ای است که در ۴۰ سال این سبک را حفظ، مراقبت و نگهداری کرده است. او در این زمینه به ایسنا می‌گوید: به طور کلی باید این نکته را در نظر داشت که نقاشی قهوه‌خانه‌ای فقط محتوای مذهبی ندارد و جنبه‌های حماسی، ملی و بزمی و رزمی را هم دربرمی‌گیرد. 

او همچنین درباره پیشینه تاریخی نقاشی قهوه‌خانه‌ای و ورود محتوای عاشورایی به این سبک نقاشی، با بیان اینکه نقاشی قهوه‌خانه‌ای مردمی است و هیچ‌گونه وابستگی به سبک‌های اروپایی ندارد، یادآور می‌شود: نقاشی قهوه‌خانه‌ای زمان حسین قوللر آغاسی یعنی اواخر قاجار و اوایل پهلوی آغاز شد که از همان زمان با محتوای حماسی و مذهبی شکل گرفت. پدرش نقاش روی کاشی بود و او نیز نقاشی را از پدرش یاد گرفت و روی پرده پیاده کرد. 

عقیلی با بیان اینکه نقاشی قهوه‌ ‌ای باعث شد، نقاشی از کاخ‌ها به میان مردم کوچه و بازار بیاید، ادامه می‌دهد: معمولا پاتوق قوللر آقاسی و محمد مدبر در قهوه‌خانه‌ها بود و آنچه را از نقال‌ها می‌شنیدند، نقاشی می‌کردند. 

انتهای پیام