به گزارش ایسنا، مردم پاوه علیه ضد انقلاب تظاهرات کردند و در فرمانداری متحصن شدند و خواستار اعزام نیروی کمکی برای ایجاد  امنیت در شهر شدند. چند روز بعد 60 نفر پاسدار به فرماندهی اصغر وصالی به پاوه اعزام شده و تعدادی از پاسداران سپاه کرمانشاه توسط بالگردهای هوانیروز نیز  به این شهر منتقل و در آنجا مستقر شدند.

نیروهای ضدانقلاب با گرایشهای مختلف خود را به قوری قلعه رساندند و  بعداز ظهر روز 24  مردادماه 1358 نیروهای ضدانقلاب به پاوه حمله کردند. با تاریک شدن هوا هجوم گسترده ضدانقلاب از همه جهت شروع شد.

 پاسگاه ژاندارمری در محاصره ضدانقلاب قرارداشت، اما نیروهای مستقر در آن دلاورانه می‌جنگیدند.

اصغر وصالی که شرایط را برای دفاع چندان مناسب نمی دید به پاسداران باقیمانده در شهر دستور داد که به طرف ساختمان سپاه عقب نشینی کنند.

نیمه های شب درگیری به داخل شهر کشیده شد، ساعتی بعد افراد مسلح وارد بیمارستان پاوه شدند. تعدادی از نیروهای پاسدار که در آنجا بستری بودند بی‌رحمانه و به فجیع‌ترین وضع به شهادت رسانند.

اخبار وحشتناک پاوه یکی پس از دیگری به مرکز کشور می‌رسید. دکتر چمران از طرف دولت و تیمسار فلاحی فرمانده نیروی زمینی ارتش و سه نفر از پاسداران نخست‌وزیری به همراه مقادیری مهمات بوسیله یک دستگاه بالگرد هوانیروز زیر رگبار دشمن خود را به پاوه رساندند.

شرایط نا امیدی حاکم بود، از 60 پاسدار غیرمحلی تعدادی شهید و تعدادی نیز مجروح شده بودند. با تاریک شدن هوا نیروهای حزب دمکرات خود را به مراکز حضور پاسداران نزدیک کرده و از هر طرف دست به حمله زدند. پاسگاه ژاندارمری به فرماندهی دلاور مردی از سبز پوشان سپاه استان کرمانشاه سردار آیت شعبانی هدایت می شد.
 
بالگرد امداد به طرف پاوه به پرواز درآمد، مقداری آذوقه و مهمات زیر رگبار گلوله تخلیه و تعدادی از مجروحین به همراه تیمسار فلاحی جهت ارسال کمک بیشتر به پاوه به سمت کرمانشاه به پرواز درآمد.
 
همان روز هواپیمای فانتومی که برای شناسایی و کمک رفته بود در چهار کیلومتری شرق پاوه به کوه برخورد و هر دو خلبانش به شهادت رسیدند. ساعت 16 همان روز بالگرد دوم که حامل آذوقه و تعدادی نیروی کمکی از سپاه کرمانشاه بود بر زمین نشست و سپس در برگشت درحالی که حامل تعدادی از مجروحین برای اعزام به کرمانشاه  بود،  در اثر تیراندازی ضدانقلاب ملخ بالگرد به تپه‌ مجاور محل فرود اصابت و در اثر برخورد آن با زمین سرنشینان بالگرد به همراه تعدادی از نیروهایی که در اطراف بالگرد بودند و دو خلبان آن به شهادت رسیدند.

در شب بیست و ششم مرداد سال 58 غرش مسلسل‌ها، صدای انفجار خمپاره‌ها قطع نمی‌شد، ضدانقلاب جلو می‌آمدند، خانه‌های شهر را غارت می‌کردند بین مهاجمان و افراد بومی درگیری بوجود می‌آمد. شیون‌زنها و بچه ها به گوش می‌رسید. بلندگوهای ضدانقلاب به مردم اعلام می‌کردند حزب اعلام نموده هر کس به ما بپیوندد در امان است، فقط پاسدارها و دکتر چمران را تحویل بدهید. در مقابل آنها بلندگوی خانه پاسداران روشن و به مردم اعلام می‌کرد  از ضدانقلاب نترسید ما خبر داریم نیروی کمکی در راه است.

صبح بود، رادیو فرمان تاریخی حضرت امام(ره) را خطاب به نیروهای مسلح و دولت مبنی بر اینکه به دولت، ارتش و ژاندارمری اخطار می داد  که اگر با توپ ها و تانک‌ها و قوای مجهز تا 24 ساعت دیگر حرکت به سوی پاوه نشود همه را مسئول می‌دانند، پخش شد.

 امام خمینی(ره) به عنوان ریاست کل قوا به رئیس ستاد ارتش دستور داد که فوراً با تجهیزات کامل عازم منطقه شوند و  بدون فوت وقت با تمام تجهیزات به سوی پاوه حرکت کنند.

بدنبال صدور فرمان تاریخی حضرت امام خمینی(ره) نیروهای مسلح به همراه نیروهای مردمی به سمت پاوه حرکت کردند. شور و هیجان سراسر کشور را فرا گرفت، اقشار مختلف مردم پس از اعلام آمادگی خواستار همراهی با رزمندگان اسلام برای آزادسازی شهر پاوه شدند.

 جوانان مدافعی که از پاوه دفاع می‌کردند با صدور فرمان امام (ره) روحیه گرفته و پیش از رسیدن قوای کمکی بسیاری از موقعیت‌های ضدانقلاب را فتح و شهر را آزاد کردند و با رسیدن نیروها پاوه را پاکسازی و ضد انقلاب را تعقیب کردند و اینگونه پاوه ایام به یاد ماندنی خود را تجربه کرد.

‌توکل محمودی یکی از فرماندهان دوران دفاع مقدس که در جریان شکست حصر پاوه داوطلبانه با هلی‌کوپتر  به پاسگاه پاوه اعزام شده، در گفت و گو با خبرنگار ایسنا منطقه کرمانشاه، گفت: زمانی که پیام امام خمینی(ره) از رادیو پخش می‌شد من و تعدادی از رزمندگان عازم نوسود برای شکستن محاصره بودیم. گویی این پیام امام به تنهایی ضدانقلاب را فراری داده بود، چراکه در تمام مسیر تا نوسود حتی با یک نفر هم از ضدانقلاب برخورد نکردیم.

محمودی با بیان اینکه حصر پاوه را می‌توان از سه زاویه پیام تاریخی امام خمینی(ره)، مردم و رزمندگان حاضر در پاوه دید، گفت: اگر پیام تاریخی امام نبود پاوه قطعا سقوط می‌کرد.

وی سپس به بیان خاطره ای از زمان ورودش با هلی کوپتر به پاوه پرداخت و گفت: زمانی که به شهر رسیدیم درگیری با ضدانقلاب به اندازه‌ای شدید بود که به هلی کوپتر اجازه فرود آمدن نمی‌دادند و در نهایت مجبور شدیم با کم شدن ارتفاع هلی‌کوپتر پایین بپریم.

محمودی در پاسخ به اینکه آیا با دیدن اوضاع آن روز پاسگاه از داوطلب شدن برای حضور در پاوه پشیمان شده یا نه، خندید و گفت: نه تنها از آمدنم پشیمان نشده بودم، بلکه به همراه همراهانم تلاش می‌کردیم تا به رزمندگان دیگر  روحیه بدهیم.

محمودی  با اشاره به تبلیغات منفی ضدانقلاب برای سقوط پاوه عنوان کرد: اگر پاسگاه تسلیم می‌شد، پاوه قطعا سقوط می‌کرد.

وی در ادامه با اشاره به همراه شدنش با دو نفر دیگر برای انجام عملیات شناسایی در جریان حصر پاوه، گفت: در این عملیات نیروهای خودی ما را ضد انقلاب تشخیص داده و با هلی کوپتر ما را به رگبار بستند که در همین جریان یکی از همراهانم مجروح شد و چون خیلی درد می کشید، هنگامی که چشمش به شهید چمران افتاد از او خواست تا برای درمانش چاره ای بیاندیشد که دکتر با تبسمی گفت من که پزشک نیستم .

سردار رضا شاه‌ویسی یکی دیگر از فرماندهان دوران دفاع مقدس، با بیان اینکه فرمان تاریخی امام خمینی(ره) در جریان شکست حصر پاوه باعث متزلزل شدن دشمن شده بود، اظهار کرد: این فرمان باعث دفع دشمن و افتادن مجدد پاوه به دست رزمندگان اسلام شد.

وی افزود: وقتی امام خمینی(ره) آن فرمان تاریخی را صادر کرد، ضدانقلاب همه جای شهر پاوه به غیر از مقر شهید چمران و یارانش و پاسگاه پاوه را گرفته بودند و قطعا گر پیام ایشان نبود، پاوه به تصرف ضدانقلاب در می‌آمد.

این فرمانده دوران دفاع مقدس ادامه داد: این فرمان تاریخی امام(ره) خون مردم را به جوش آورده و آنها را از اقصی نقاط کشور راهی پاوه کرد، تا جایی که از جوان و نوجوان گرفته تا میانسال و پیر با سلاح و بی‌سلاح و گاه حتی چماق به دست به سمت پاوه راه افتادند.

 شاه‌ویسی اضافه کرد: مردم سواره و پیاده و گاه سوار بر کمپرسی و وانت بار راهی پاوه شدند، تا جایی که تمام مسیر تا پاوه مملو از جمعیت بود.

وی در ادامه شهید چمران و شهید آیت شعبانی را دو چهره بسیار تاثیرگذار در جریان شکست حصر پاوه دانست و افزود:اگر این دو چهره ارزشی نبودند، پاوه شب قبل از صدور فرمان تاریخی امام خمینی(ره) سقوط کرده بود.

شاه‌ویسی افزود: این دو نفر قبلا تجربه جنگ در فلسطین را داشتند و تجربیات آنها در آن جنگ سبب شد تا پاوه آن شب سقوط نکند.

این فرمانده دوران دفاع مقدس با اشاره به کوتاه قد بودن شهید آیت شعبانی بیان کرد: بعدها دکتر چمران به شوخی بر شانه‌های شهید آیت زد و گفت "اگر این بزرگمرد کوچک نبود پاوه سقوط می‌کرد."
 انتهای پیام