موضوعی که در سراسر کشور، زنگ هشدار مهاجرت را به صدا درآورده و حالا، افزایش افراد غیربومی که مازندران را زیست‌بوم جدید خود برگزیده‌اند، این استان را به شدت تحت تاثیر مشکلات ناشی از بی‌آبی قرار داده است.

مازندران خود این روزها، درگیر مشکلات بسیار زیاد زیست محیطی است و خشکسالی نیز به آن افزوده است، از مصیبت‌های میانکاله گرفته تا بی‌سرانجامی زباله‌هایی که معلوم نیست چه سرنوشتی در آینده خواهد داشت، موضوعی که آیت‌الله محمدی لائینی نماینده ولی فقیه در استان مازندران نیز به آن اشاره کرد و از بی‌مبالاتی‌های صورت گرفته به شدت نگران است.

با این وجود، همه از خشکسالی نالیدند و مازندران، این روزها، از بارش باران؛ چرا که پس از یکی دو روز باریدن باران، به گفته مدیرکل مدیریت بحران استانداری مازندران چیزی حدود ۴۵۰ میلیارد تومان خسارت به بار آورد و بر مشکلات این استان ناخوش، افزود.

علی‌اصغر احمدی مدیرکل مدیریت بحران مازندران چندی پیش به ایسنا گفت: پس از بارش باران و وقوع سیل، این حادثه به شهرهای سوادکوه، سوادکوه شمالی، بابل، آمل، تنکابن، نوشهر، چالوس، کلاردشت، رامسر و ساری خسارت وارد کرده است.

کارشناسان معتقدند دخالت‌های انسانی، تغییر اقلیم، تهی شدن پوشش گیاهی در ارتفاعات، سست شدن خاک و ساخت و سازهای غیرمجاز در کنار سایر عوامل، دلیل اصلی وقوع سیل پس از بارندگی به میزان زیاد،‌ در مازندران است.

این موضوع را آزیتا امیری کارشناس مطالعات اداره کل هواشناسی مازندران چندی پیش به ایسنا گفته و معتقد است هیئت بین‌الدول تغییر اقلیم سال‌ها است که در مورد افزایش ریسک وقوع خشکسالی و سیل به عنوان پیامدهای تغییر اقلیم هشدار داده و می دهد واین هشدارها به این دلیل است که کشورهای تحت تأثیر، تدابیر خاصی را جهت انطباق با وضعیت اقلیمی جدید اتخاذ کنند.

موضوعی که به وضوح در سیل اخیر مشاهده شد، ساخت و ساز غیرمجاز و یا با مجوزهای بدون مطالعه دقیق در حاشیه رودخانه ها به عنوان یکی از مهم ترین دلایل بروز خرابی های ویرانگر به هنگام طغیان رودخانه ها بوده است، در واقع رودخانه ها باید برای مواقعی که دبی یا حجم آب افزایش می یابد فضای کافی جهت هدایت آب اضافی در اختیار داشته باشند.

امیری به این موضوع نیز اشاره کرده بود و معتقد بود، لایروبی نامناسب رودخانه‌ها نیز گنجایش بستر آنها را کاهش می‌دهد و در بارندگی‌های شدید قدرت هدایت آب را کاهش داده و منجر به ایجاد مسیرهای فرعی از رودخانه و تخریب اراضی همجوار می‌شود.

نکته اینجا است که، در دامنه‌ها نیز تجاوز به حریم جنگل و تبدیل منابع طبیعی به زمین‌های کشاورزی و حتی ویلا سازی‌ها، مقاومت اراضی را در برابر بروز سیل‌ها به شدت افزایش داده است و بازدید میدانی از مناطق سیل زده نشان می‌دهد در مناطقی که بافت جنگلی هنوز تخریب نشده سیلاب کمتر است و بیشتر آب بارشی به تدریج جذب زمین می‌شود.

این کارشناس اعتقاد داشته است، با توجه به پیامدهای تغییر اقلیم و تغییر الگوی بارش و افزایش ریسک بارندگی های یک روزه با شدت بالا در زمان کوتاه که فرصت کافی برای جذب آب توسط زمین ایجاد نمی کند، دوره بازگشت وقوع سیل در منطقه کوتاه تر شده و فراوانی بروز سیل ها افزایش یافته است که این مسئله باید در فاز مطالعاتی احداث پل ها و سایر سازه ها مورد توجه قرار گیرد.

در هر صورت، به نظر می‌رسد راه گریزی وجود ندارد و انطباق با وضعیت جدید اقلیمی نیاز به تمهیدات گسترده ای دارد که با تدوین برنامه ای بلند مدت و تصویب قوانینی منطبق با تغییرات اقلیمی منطقه قابل اجرا است و ضمانت اجرایی محکمی را نیز طلب می کند.

انتهای پیام