حصیر بافی هنری دستی است که از نسل های گذشته به یادگار مانده و در شهرهای شمالی بخصوص برای زنان یک فعالیت خانگی محسوب می شود.

هنر حصیر بافی که شامل بافتن رشته های گیاهی به یکدیگر است امروزه از حالت بافت ساده خارج شده و به صورت محصولاتی با طرح های زیبا همراه با ابتکار و نوآوری ارائه می شود که مخاطبان زیادی را به خود اختصاص داده است.

از حصیر بافی محصولات بسیار متنوعی چون سبد، زنبیل، کلاه، فرش،زیرانداز، پرده های حصیری، کیف، سفره، گلدان و غیره تولید می شود.

روستای درزیکلای پایین از توابع شهرستان بابل با ۲ هزار و ۶۱۷ نفر جمعیت و ۸۱۲ خانوار است که شغل خانگی ۲۰۰ نفر از زنان این روستا حصیربافی است.

دهیار درزیکلای آخوندی پایین در این خصوص اظهار کرد: بیش از ۶۰ نفر از زنان این روستا دارای مجوز حصیربافی و بیش از ۲۰۰ نفر مشغول این حرفه هستند.

مهدی صالحی در گفت و گو با ایسنا افزود: با توجه به استقبال زیاد بانوان این روستا در حال حاضر حصیربافی مهمترین حرفه زنان روستا محسوب می شود و اکثر زنان و دختران به این حرفه مشغول بوده و کمک کار اقتصاد خانواده هستند.

وی با اشاره به اینکه اسم این روستا به نام درزی کلا پایتخت حصیربافی مازندران ثبت شده است گفت: پیگیر ثبت ملی هستیم، مصوبه آن برای ثبت ملی به وزارت خانه ارسال و منتظر تایید هستیم.

اما در روستای درزی کلا به سراغ نخستین بانوی مازندرانی رفتیم که مدرک دکتری صنایع دستی حصیربافی را به اسم خود ثبت کرده است.

سارا خاتون باباجانزاده اظهار کرد: از کودکی حصیربافی را نزد پدرم که حرفه اجدادی ما بود آموختم و در سن ۱۳ سالگی به شکل حرفه ای کار را دنبال کردم؛ تا کنون به صدها نفر این حرفه را آموختم و زمینه مشاغل خانگی را برای زنان زیادی از نقاط مختلف فراهم کردم.

وی با اشاره به اینکه بنیانگذار ارائه طرح نوین در هنر حصیربافی است افزود: در گذشته حصیربافی فقط منحصر به بافت کلاه و سبد و چند محصول مورد نیاز بود که امروزه نوآوری و ابتکار را وارد این حرفه کردیم و با بکارگیری طرحهای زیبا متناسب با نیاز فعلی جامعه و سلیقه مشتری مخاطبین جدیدی برای این حرفه تعریف شده است.

این هنرمند بابلی از آموزش به بیش از صدها کارآموز این رشته خبر داد و خاطرنشان کرد: یکی از افتخارات من برگزاری کلاس های کارگاهی برای علاقمندان این حرفه است که از سال ۱۳۸۱ تاکنون موفق شدم به صدها نفر آموزش داده و زمینه ایجاد اشتغال و استقلال مالی را برای زنان فراهم کنم.

باباجانزاده با بیان اینکه محصولات تولیدی وی مهر اصالت دارد یادآور شد: در اکثر نمایشگاه های ملی و استانی شرکت دارم و یکی از هنرمندان شناخته شده در این حرفه هستم اما تاکنون از هیچ ارگانی حمایت نشدم.

این هنرمند بابلی با اشاره به اینکه تقریبا ۹۰ درصد زنان درزی کلا آخوندی پایین به این حرفه مسلط و جزو مشاغل خانگی آنها محسوب می شود گفت: مهم ترین مواد اولیه حصیر بافی، گیاه گالی است که در آب‌بندان‌های شمال به شکل طبیعی می روید اما اخیرا با دست کاری طبیعت توسط بشر شاهد کاهش رشد این گیاه هستیم.

وی ادامه داد: در گذشته این گیاه براحتی در همین منطقه در دسترس بود اما امروزه باید برای تهیه آن به شهرهای دیگر استان چون فریدونکنار و محمودآباد مراجعه کنیم، اگر از گیاه گالی این نعمت طبیعی محافظت نشود با از بین رفتن آن این هنر نیز به دست فراموشی سپرده می شود.

باباجانزاده خاطرنشان کرد: حصیربافی نه تنها اقتصاد این منطقه را بهبود بخشید و برای زنان منطقه استقلال مالی به همراه داشت بلکه سبب انس و الفت بیشتر بین زنان منطقه شد.

وی افزود: یکی از مشکلات مهم ما در این حوزه نبود تسهیلات و حمایت دولتی برای ایجاد کارگاه حصیربافی است متاسفانه بخاطر هزینه سنگین مجبور هستیم در داخل منازل این کار را انجام دهیم و فضای مناسب برای تولید وسیع نداشته باشیم.

وی ادامه داد: از دیگر مشکلات ما وجود واسطه گران سودجو هستند که محصولات تولیدی ما را به قیمت کم می خرند و با قیمت بالا به دست مصرف کنندگان می رسانند این در حالیست که اگر ارگان‌های مربوطه ما را به بازار فروش مستقیم متصل کنند هم انگیزه ما برای تولید بیشتر می شود و هم با قبول سفارش عمده دیگر دغدغه فروش نداریم.

این هنرمند بابلی گفت: از وقتی که نوآوری را متناسب با سلیقه مشتریان و نیاز بازار وارد این حرفه کردیم تقاضا در حد زیادی افزایش یافته است اما متاسفانه این هنر اصیل مازندرانی هنوز جایی در بازارهای خارجی ندارد در حالی که این هنر می‌تواند ارزآوری زیادی برای کشور داشته باشد.

انتهای پیام