به گزارش ایسنا، این نخستین مرتبه نیست که نماد ملی نیوزیلند در گوشه و کنار کشورمان از قاب عکسهای وزارت کشور در انتخابات دوازدهم تا پوسترها در جریان ثبتنام از نامزدهای انتخاباتی در همین وزارتخانه یا بنرهای شهرداری در معابر شهر به طور اشتباه به عنوان قله دماوند چاپ یا نمایش داده میشود.
حتی پس از انتخاب رئیسجمهور رد پایی نماد ملی نیوزیلند همچنان به چشم میخورد.
با توجه به ماهیت و جایگاه سیاسی، اساطیری و ملی که قله دماوند در تاریخ و فرهنگ ایران و همچنین تعداد مخاطبان برنامهای مانند «عصر جدید»، باید برای بار دیگر این نکته را تکرار کرد که تصویر قلهای که بر روی سومین اجرای سری جدید «عصر جدید» استفاده شده است، به قله «تاراناکی» یا «اگمونت» مربوط است.
این کوه در طبیعت شمالی نیوزیلند قرار دارد که در جهان با نام «تاراناکی» معروف است، اما در واقع دو اسم دارد؛ کوه اگمونت و کوه تاراناکی. کوه اگمونت را کاپیتان جیمز کوک، دریانورد و کاشف انگلیسی، نامگذاری کرد، اما کوه تاراناکی، نامی است که مردم محلی به این کوه اطلاق میکنند.
حالا این اشتباه از کجا ناشی میشود؟ مساله شباهت مخروطی شکل قله دماوند و قله تاراناکی است ولی تفاوت اصلی این دو قله در رأس هِرم مخروطی قرار دارد. چراکه قله دماوند در نوک قله از هر جهت یا به قول کوهنوردان رُخ یا جبهه که به آن نگاه شود تنها یک شاخک دارد. ولی کوه تاراناکی دو شاخک در نوک قلهاش دارد.
دلیل دیگر این اشتباه فاحش و پرتکرار طبیعت سرسبز و خیرهکنندهای است که کوه تاراناکی دارد. در اینترنت هم این کوه به جای قله دماوند نمایش داده میشود.
«تاراناکی» نماد ملی نیوزیلند
این کوه ارتفاعی ۲۵۱۸ متری دارد و یکی از متقارنترین مخروطهای آتشفشانی است. در قسمت جنوبی این کوه، کوهی خوشهای شکل با نام پانی تاهی وجود دارد. "تارا" در زبان محلی، به معنای قلهی کوه است و "ناکی" به معنای درخشان که تصور میشود این اسم اشارهای به زمستانهای پوشیده از برف روی دامنههای بالایی و درخشندگی و نور خورشید است. کوه تاراناکی، از اصلیترین نمادهای نیوزیلند است و به گفتهی خیلی از افراد، این پدیدهی طبیعی، فراتر از طبیعت، همچون دماوند (یکی از نمادهای ایران) نماد این کشور شده است.
«دماوند» نماد ملی ایران
همچنین کوه دماوند سال ۱۳۸۷ در فهرست آثار ملی قرار گرفت و ۱۳ تیرماه نیز در تقویم رسمی کشور بهعنوان «روز ملی دماوند» ثبت شد تا ضرورت حفاظت از این زیستگاه برای همه روشن شود.
کوه دماوند از شرقیترین شهر استان مازندران «بهشهر» دیده میشود. مردم هر روز صبح که از خواب بیدار میشوند دماوند را میبینند و به عبارتی با آن زندگی میکنند. این موضوع از نظر بصری، اهمیت زیادی دارد. روشن است که ما در فرهنگمان درباره هر چیزی که میبینیم، نظر میدهیم، درباره آن شعر میگوییم یا به بخشی از آداب و روسوم ما وارد میشود.
دماوند بعد از شاهنامه فردوسی به یک نماد فرهنگی تبدیل شد. حتما مهم نیست که نماد فرهنگی ما سابقه تاریخی زیادی داشته باشد. شعری که ملک الشعراء بهار برای دماوند با عنوان «ای دیو سپید پای در بند» سروده است نیز نماد فرهنگی دماوند را برای ما پررنگتر کرده است. در حال حاضر علاوه بر اینکه دماوند میراث طبیعی کشور ما است، میراث معنوی ما نیز محسوب میشود.»
در همین رابطه بهمن نامورمطلق ـ اسطورهشناس ـ با اشاره به برخی از بینشها نسبت به کوهها توضیح میدهد: «اگر دماوند نبود، ما یک نقص اسطورهای داشتیم. همه تمدنهای بزرگ به یک قله توجه ویژه داشتهاند و آن نیز بلندترین قلهی سرزمینشان بوده که براساس الگوی کهن، هر کسی قلهای را که در محل زندگیاش بوده، بزرگترین قله جهان فرض و به همین دلیل احساس میکرد، داراترین سرزمین به دلیل داشتن بلندترین قله است.»
انتهای پیام
نظرات