به گزارش ایسنا، مطالعات اولیه اجرایی و فنی سد کلان ملایر با ۴۵ میلیون متر مکعب حجم آب بعنوان بزرگ ترین سد در غرب کشور، در سال ۱۳۸۰ و عملیات اجرایی ساخت آن از سال ۱۳۸۲ در ۳۰ کیلومتری جنوب شهر ملایر آغاز شد. آب این سد از مناطق کوهستانی استان لرستان تامین می شود.

کاربری اصلی سد تأمین آب آشامیدنی شهر ملایر و تأمین آب کشاورزی اراضی روستاهای شهرستان بوده است. همچنین این سد بعنوان یکی از جاذبه های تفریحی و اقامتی منطقه محسوب می شود.

با آغاز فصل تابستان، این سد گردشگران بیشتری به خود جذب می کند گردشگرانی که از شهرستان و یا دیگر شهرهای اطراف، در حاشیه سد اتراق می کنند تا ضمن گذراندن ساعتی خوش در کنار خانواده، از آب و هوای لطیف و خنک و آبادانی که آب سد برای منطقه به ارمغان آورده است، لذت ببرند.

در این بین اما هستند افرادی که چشمان شان به تماشای این منظره زیبا و تنفس در این هوای لطیف رضایت نمی دهد و تا تنی به آب نزنند، شاید گرما و عطش شان برطرف نشود.

همانطور که هنگام رانندگی ممکن است با رانندگانی برخورد کنید که علائم خطر و تابلوهای رانندگی برایشان حکم امضای بدون تاریخ را دارد و بی اعتبار است، در حاشیه سد نیز ممکن است با گردشگرانی مواجه شوید که لباس خود را به گوشه تابلو "شنا کردن ممنوع" و " خطر غرق شدگی" آویزان می کنند و به داخل آب شیرجه می زنند. همین چند هفته پیش بود که جوانی را دیدم با یک قایق بادی وارد آب شده و بدلیل وزش شدید باد حتی نمی توانست قایق را بخوبی کنترل کند اما گویا اصرار داشت که قایق سواری در سد، مُهر تایید تفریح آن روزش خواهد بود.

اگر دوباره به سراغ رانندگان متخلف و بی توجه به علائم رانندگی برویم می بینیم که گاهی اوقات تنها هشدار و علائم رانندگی موثر نیست. پس این رانندگان را چگونه باید کنترل کرد که جان خود و دیگران را به خطر نیندازند؟

پاسخ واضح است با حضور فیزیکی پلیس راهنمایی و رانندگی در معابر و در نهایت جریمه نقدی و انتقال خودرو به پارکینگ. البته خب ممکن است راننده ای پیدا شود که به هیچ یک از این صراط هم مستقیم نباشد که در این صورت کاری از دست کسی برنمی آید.

اما پلیس راهنمایی و رانندگی موظف است در حد توان خود تمهیدات لازم برای کاهش هر چه بیشتر تصادفات و خطرات احتمالی ناشی از رانندگی را در دستور کار قرار دهد.

گزارشات سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی شهرستان ملایر نشان می دهد طی ۷ سال اخیر سد کلان ملایر همچون کوسه ای بی رحم، ۱۰ زندگی را بلعیده و چراغ خانه ۱۰ خانواده را برای سال ها بی‌فروغ کرده است.

این آب مایه حیات در چله تابستان سال های ۹۴، ۹۵ و ۹۷، حیات سه نفر را از بین برده و سه خانواده را تا ابد داغدار. پس از آن با وقفه ای حدودا یک ساله در خرداد ماه ۹۹ خبر غرق شدن جوانی ۲۵ ساله در سد کلان ملایر بار دیگر دل های بسیاری را بدرد آورد. اما این همه ماجرا نیست سدی که قرار بود از ابتدا خانه های اطراف خود را آباد، زمین های کشاورزی را سیراب، از سیلاب جلوگیری و آبی زلال راهی خانه های مردم کند در سال ۱۴۰۰، شاهد ناله های پی در پی مادری بود که پس از ۱۲ روز به در آغوش گرفتن پیکر بی جان پاره تنش راضی شده بود و پدری برای پس گرفتن پسرش از این آب بی رحم دست به دامان طبل ها و طبل زنان شده بود.

جوانی ۱۵ ساله، جوانی ۳۵ ساله و مردی ۸۱ ساله سه قربانی چله تابستان سال قبل بودند که سد جان شان را با همه آرزوها و امیدهایشان بلعید. پس از آن در شهریور ماه ۱۴۰۰ نیز خبر غرق شدن یک مرد دیگر در سد کلان تیتر نخست رسانه ها شد. تعطیلات نوروز امسال نیز خانواده ای دیگر عزادار شد و جوانی از دست رفت.

آخرین گزارش سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی ملایر مربوط به سه روز پیش و غرق شدن جوانی ۲۵ ساله در سد کلان است. اما چرا باید از کنار از دست رفتن این همه جوان ساده گذشت چرا باید برایمان عادی شود که تیتر بزنیم باز هم سد ملایر قربانی گرفت؟ این تیترها و این هشدارهای بی تاثیر تا کی باید ادامه داشته باشند؟

تا کی مدیرعامل سازمان آتش نشانی در هر رسانه ای داد بزند که آی مردم گمان نکنید همه غریق ها افراد مبتدی بودند که شنا کردن نمی دانستند بلکه حتی افراد حرفه ای نیز در آب پشت سد جان خود را از دست می دهند. 

چرا؟ چون در زمان آب گیری سد، میزان سطح آب با میزان پیش بینی منطبق نبوده و در مسیر آبگیری خانه های به جا مانده، درختان قطع شده و یا تیرهای برق نیز در آب پشت سد باقی مانده اند. در زمان حرکت سیلاب، شاخ و برگ ها و اجسام کوچک و بزرگی وارد سد شدند و بسیاری از موارد غرق شدگی هم به دلیل برخورد همین اجسام با شناگر است.

خب طبیعی است وقتی شما در هر شغل و جایگاه اجتماعی، مشاهده کنید که با روش پیش رو به نتیجه مطلوب نمی رسید، راه دیگری انتخاب خواهید کرد درست شبیه همان داستان پلیس و راننده متخلف.

پس با گذشت سال ها و قربانیان بسیار باید نتیجه گرفت که نصب چند تابلو خطر در حاشیه سد شاید برای بسیاری از مردم حکم مثنوی هفتاد "من" را داشته باشد اما برای برخی دیگر هیچ اثر بازدارندگی ندارد.

با این همه اتفاق آیا امور آب منطقه ای شهرستان و استان و دیگر نهاد ها و سازمان های مرتبط نباید اقدامات و تمهیدات لازم برای پیش بینی و جلوگیری از وقوع چنین حوادثی داشته باشند؟

آیا تابحال اقدام قابل توجهی از جمله فنس کشی اطراف سد، استقرار ناجیان غریق و تجهیزات مربوطه در حاشیه سد و یا گذاشتن گشتی‌های حفاظتی برای جلوگیری از ورود و تردد غیرمجاز در محل سد انجام شده است؟

با یک جستجوی ساده و بررسی چند رسانه خواهید دید که آخرین اقدام و راه چاره ای که برای کاهش خطرات احتمالی این چنینی پیش بینی شده، ضرب الاجل دادستانی به شرکت آب منطقه ای برای ایجاد حصار در منطقه سد کلان در مرداد ماه سال گذشته بوده که با گذشت حدود ۱۰ ماه، خبری نیست!

خبری که نبودش از سال قبل تاکنون به قیمت از دست رفتن ۳ زندگی تمام شده است.

انتهای پیام