محمدرضا قادری در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: متأسفانه به علت گرانی هر روزه مواد اولیه و مشکلات تأمین مواد اولیه سفالگران لالجینی به ناچار تولیدات خود را باید گران کنند و گرانی تولیدات سفالگران بازار فروش آنها را  کساد و با مشکل مواجه کرده است.

وی در ادامه بیان کرد: در حال حاضر در شهر لالجین به عنوان شهر بدون بیکار ۱۲۰۰ تا ۱۲۵۰ واحد کارگاهی و خانگی سفالگری دارای فعالیت بوده که به تناسب فصول سال اشتغال مناسبی را برای لالجینی‌ها ایجاد کرده است.

قادری خاطرنشان کرد: در فصول بهار و تابستان به واسطه کشاورزی بودن منطقه اشتغال شهروندان لالجین به حرفه سفالگری به نسبت پاییز و زمستان کمتر بوده و میزان اشتغال سفالگری منطقه دارای تغّیر است.

وی با بیان اینکه در سال جاری تعداد کارگاه‌های خانگی و کارگاهی سفالگری لالجین افزایش داشته‌اند، تصریح کرد: در بحث تولیدات به علت تحریم و مشکلات اقتصادی و دیگر مشکلات تاحدودی میزان اشتغال کارگاه‌ها کمتر شده است.

قادری یادآور شد: تولیدات سفال شهر لالجین علاوه بر داخل کشور به سایر کشورهای خارجی مختلف از جمله هلند صادر می‌شود و بیشترین تولیدات صادرات سفال لالجین به کشور عراق اختصاص دارد.

وی بیان کرد: ثبت جهانی لالجین به عنوان شهر سفال ایران در سال ۹۵ از نقش مؤثری در اشتغال پایدار منطقه و جذب گردشگر دوچندان و شناساندن هر بیشتر هنر سفال این‌ شهر به جهانیان برخوردار بوده و رسانه‌ها و تبلیغات صداوسیما در این امر نقش ارزنده‌ای داشته اند.

قادری اضافه کرد: لالجین از مراکز عمده ساخت سفال و سرامیک ایران و جهان به‌ شمار می‌رود و محصولات هنرمندان آن علاوه بر شهرهای دور و نزدیک ایران به بسیاری از کشورهای دیگر صادر می‌شود و بخش اعظمی از جمعیت شهر لالجین به پیشه سفالگری، سرامیک‌کاری و شغل های وابسته همچون نقاشی سفالینه‌ها، بسته‌بندی و خرید و فروش محصولات سفالین اشتغال دارند.

به گزارش ایسنا، شهر لالجین از نظر اقتصادی به عنوان شهر شماره یک استان بوده و در این بخش بیکاری معنا ندارد و با توجه به پتانسیل‌های موجود آن همه دارای شغل هستند.

انتهای پیام