با همه این تفاسیر باز هم ورزشکارانی هستند که علاوه بر استعداد، و به مدد پشتکار و تلاش بی‌وقفه، در این میدان رقابت نابرابر، کم نمی‌آورند و موانع را یکی بعد از دیگری پشت سر می‌گذارند و در سنین کم و در کودکی و نوجوانی حضور در تیم ملی را تجربه می‌کنند.

آیدا عنایتی نوجوانی است که از کودکی ورزش بدمینتون را آغاز کرده است و در حال حاضر یک سال از عضویتش در تیم ملی بدمینتون می‌گذرد. اخیرا نیز در اولین حضورش در قالب تیم ملی و در رقابت‌های آسیای میانه که در کشور تاجیکستان برگزار شد، خوش درخشید و قهرمان مسابقات انفرادی بدمینتون آسیای میانه شد.  گفت‌وگویی داشتیم با این نوجوان پرتلاش گنابادی که در ادامه می‌خوانید.

این عضو تیم ملی در ابتدا به معرفی و ذکر سوابقی که در رشته ورزشی بدمینتون دارد، پرداخت و در گفت‌وگو با ایسنا عنوان کرد: ۱۵ سال دارم و از ۸ سالگی ورزش بدمینتون را شروع کردم، از ۱۳ سالگی با تیم‌های لیگ قرارداد بستم و تاکنون سابقه بازی در تیم‌های مشهد، گلبهار و مس کرمان را دارم و ۲ سال نیز سابقه حضور در لیگ برتر را دارم. در مسابقات کشوری تاکنون ۲ مدال نقره و برنز و ۳ مدال طلا گرفتم. سال جاری مقام اول جوانان کشور را کسب کردم و یک سال است که به عضویت تیم ملی در آمده‌ام. اخیرا نیز موفق به کسب دو مدال طلا در مسابقات آسیای میانه شدم.

زمانی که مدال طلا را به گردن آویختم، با تمام وجود احساس غرور و شادی کردم

عنایتی با اشاره به اینکه حضور در رقابت‌های آسیای میانه، اولین حضورش در قالب تیم ملی و در رقابت‌های خارج از ایران بود، اظهار کرد: رقابت‌های آسیای میانه به مدت ۶ روز و از تاریخ ۲۰ تا ۲۶ مردادماه ۱۴۰۱ در کشور تاجیکستان برگزار شد. در این مسابقات ورزشکاران کشورهای قزاقستان، قرقیزستان، ترکمنستان، تاجیکستان و ایران در دو قسمت دوبل و سینگل با هم به رقابت پرداختند که در هر دو قسمت موفق شدم مدال طلا کسب کنم و در نهایت نیز تیم ایران اول شد.

وی ادامه داد: حضور در این رقابت‌ها، تجربه‌ بسیار خوبی بود، از اینکه با بهترین ورزشکاران کشورهای رقیب مسابقه می‌دادم احساس بسیار خوبی داشتم به خصوص مسابقه فینال که هم هیجان و هم استرس بسیار بالایی داشت و بهترین لحظه این مسابقات نیز هنگام اهدای مدال‌ و زمانی بود که مدال طلا را به گردن آویختم و با تمام وجود احساس غرور و شادی کردم.

عنایتی در رابطه با علت انتخاب این رشته ورزشی گفت: از دوران کودکی رشته‌های ورزشی زیادی را امتحان کردم تا اینکه از طریق مادرم که بدمینتون کار می‌کرد با این رشته آشنا شدم و فهمیدم که در این رشته استعداد بیشتری دارم، مشوق‌های من هم اول از همه خانواده بودند بعد مربیانم، همچنین دوستان زیادی که در این رشته دارم.

مهمترین مشکل نبود اسپانسر و حمایت‌های مالی است

این ورزشکار نوجوان که در حال حاضر ساکن مشهد است، امکانات شهر مشهد برای این رشته ورزشی را در حد متوسط دانست و تصریح کرد: امکانات شهر مشهد با شهرهای بزرگ مانند تهران قابل مقایسه نیست و در حال حاضر مهمترین مشکل نبود اسپانسر و حمایت‌های مالی است، امیدوارم این رشته ورزشی بیشتر دیده شود چرا که حمایت‌ها از این رشته ورزشی نسبتا کم است، البته از زمانی که این رشته المپیکی شده اوضاع کمی بهتر شده و اکثر تیم‌های سوپرلیگ اسپانسر دارند اما باز هم نیازمند حمایت‌های بیشتری است.

یکی از دغدغه‌های ورزشکاران در دوران دانش‌آموزی نحوه مدیریت تمرین‌های ورزشی و انجام همزمان فعالیت‌های درسی است که عنایتی در رابطه با این موضوع خاطرنشان کرد: بدون شک من نسبت به همکلاسی‌هایم فرصت کمتری برای درس خواندن دارم و مواقعی که در اردوهای ورزشی هستم از درس‌ها عقب می‌افتم اما سعی می‌کنم با کلاس‌های جبرانی و تلاش مضاعف این عقب‌ماندگی‌ها را جبران کنم.

وی شرکت در رقابت‌های المپیک را یکی از بزرگترین اهدافش برشمرد و گفت: قبلا و در ابتدا هدفم بیشتر قهرمانی و عضویت در تیم ملی بود اما الان که به یاری خدا و تلاش و پشتکار به این مهم دست یافتم، هدفم شرکت در المپیک ۲۰۲۴ و کسب تجربه در این مسابقات است و قطعا باید برای رسیدن به این هدف تلاشم را دوچندان کنم.

برنامه‌ریزی، امکانات مناسب، استعداد و تلاش مستمر، لازمه هر موفقیتی است

عنایتی افزود: اول شدن در مسابقات همیشه برایم بهترین خاطره بوده و بدترین خاطره نیز زمانی بوده که نتوانستم مقامی را کسب کنم که در این چند سال هر دو را تجربه کرده‌ام.

این عضو تیم ملی بدمینتون تأکید کرد: توصیه من به علاقه‌مندانی که می‌خواهند یک رشته ورزشی را دنبال کنند، این است که هر رشته‌ای را که بخواهند به طور حرفه‌ای دنبال کنند باید از خیلی چیزها بگذرند و سختی‌های زیادی را تحمل کنند. قطعا برنامه‌ریزی، امکانات مناسب و از همه مهمتر استعداد و تلاش مستمر لازمه هر موفقیتی است.

با توجه به اینکه والدین می‌توانند نقش بسیار مهم و پررنگی در کشف و رشد استعداد کودکان و نوجوانان داشته باشند گفت‌وگو را با مادر آیدا عنایتی ادامه دادیم.

نرگس عجم در تشریح نقش والدین در استعدادیابی و پرورش این استعداد در گفت‌وگو با ایسنا عنوان کرد: نقش والدین و خانواده در کشف و پرورش استعداد بر کسی پوشیده نیست و والدین می‌توانند با استعدادیابی درست و اینکه فرزندشان به چه رشته‌ای علاقه‌مند است او را راهنمایی کرده و زمینه پیشرفت را برایش فراهم کنند اما در نهایت این خود فرزند است که باید انتخاب کند که به چه رشته‌ای بیشتر علاقه دارد.

ورزشکار شهرستانی برای تداوم کار حرفه‌ای مجبور به مهاجرت است

وی ادامه داد: من خودم چندین سال است که بدمینتون کار می‌کنم و اوایل وقتی که آیدا نونهال بود همراه من به سالن می‌آمد؛ همان جا متوجه علاقه‌اش به این رشته ورزشی شدم و در کلاس‌های آموزشی ثبت‌نامش کردم.

عجم با اشاره به مسیر سختی که ورزشکاران شهرستانی در پیش دارند، تأکید کرد: در شهرهای کوچک امکانات و به خصوص امکانات ورزشی خیلی کم است و در بسیاری از موارد اگر ورزشکاری بخواهد ورزشی را به طور حرفه‌ای دنبال کند مجبور می‌شود به شهرهای بزرگ مهاجرت کند. قبلا که ساکن بیرجند بودیم آیدا ژیمناستیک کار می‌کرد اما شروع بدمینتون و دنبال کردن آن به طور حرفه‌ای از زمانی آغاز شد که به مشهد آمدیم.

وی در پاسخ به این سوال که در دنبال کردن یک ورزش به طور حرفه‌ای آیا وضعیت مالی افراد مهم است یا استعداد نقش پررنگ‌تری دارد، توضیح داد: در ابتدا که ورزشکار می‌خواهد یک رشته ورزشی را شروع کند امکانات و حمایت‌های مالی بسیار اهمیت دارد و حمایت‌های اسپانسری می‌تواند بسیار راهگشا باشد اما به مرور زمان استعداد و تلاش مداوم و مستمر نقش پررنگ‌تری پیدا می‌کند.

مادر این ملی‌پوش نوجوان گرانی وسایل و تجهیزات و نبود زمین استاندارد را از مهمترین مشکلات و موانع این رشته ورزشی ذکر کرد و افزود: رشته بدمینتون بر خلاف ظاهر آن رشته تقریبا گرانی است و قیمت توپ و راکت نسبت به قبل افزایش چشمگیری داشته است، همچنین کمبود زمین‌های ورزشی استاندارد از مشکلات دیگر این رشته است و در بسیاری از موارد زمین‌های ورزشی موجود، استاندارد نیستند.

وی گفت: بدمینتون رشته بسیار مهیج و شادی است اما علاقه‌مندانی که قصد دارند این ورزش را به طور حرفه‌ای دنبال کنند لازم است که حداقل چهار سال بی‌وقفه تلاش و تمرین کنند و در این مسیر از خیلی چیزها بگذرند.

عجم در پایان از احساسش هنگامی که آیدا در اولین مسابقات تیم ملی موفق به کسب مدال طلا شد گفت: وقتی آیدا را بر سکوی اول دیدم قطعا احساس غرور و شادی وصف‌ناشدنی داشتم و از اینکه تلاش‌ها و به‌خصوص تلاش‌های خودش نتیجه داده بسیار خوشحالم. این هنوز اول راه است و با توجه به سن کمش مسابقات داخلی و بین‌المللی زیادی در پیش دارد، امیدوارم در مسیر سختی که شروع کرده موفق باشد.

بدون شک شهرستان‌ها و به خصوص شهرهای کوچک به دور از پایتخت، مملو از این دست استعدادهای درخشان است که اگر به موقع شناسایی و در مسیر درست هدایت و حمایت شوند، آینده متفاوتی در انتظارشان خواهد بود و این علاوه بر پیگیری خانواده‌ها، نیازمند مطالبه‌گری مسئولان شهرستان‌ها و تمرکز زدایی امکانات از پایتخت و گسیل بخشی از آن به شهرهای کوچک و محروم است که همتی همگانی را می‌طلبد.

انتهای پیام