سید حسن مهدیخانی سروجهانی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: ریشه و علت انحرافات جامعه اسلامی بعد از پیامبر اسلام (ص)، به همان زمان پیامبر (ص) بازمی‌گردد. به تعبیر قرآن کریم اعراب گفتند که ما ایمان آوردیم و قرآن کریم می‌گوید «آن‌ها نگویند ایمان آوردند بلکه بگویند که اسلام آوردند». ایمان در دل این افراد رسوخ نکرده بود و اسلام ظاهری داشتند و همین باعث شد به دلیل عدم دریافت حقایق اسلام مشکلاتی را ایجاد کنند که برخی از آنان در زمان حیات پیامبر (ص) ایجاد شد.
وی ادامه داد: حضرت رسول (ص) در روزهای پایانی عمر «اُسامه» ۲۰ ساله را به عنوان فرمانده سپاه اسلام انتخاب کرد و دستور داد سپاهش راهی «بلقاء» و «داروم» شود اما عده‌ای به بهانه کم سن بودن «اُسامه» از دستور پیامبر (ص) سرپیچی کردند و نگذاشتند این سپاه اعزام شود.
این دکترای تاریخ و تمدن ملل اسلامی تصریح کرد: نمونه دیگر از این سرپیچی را در روزهای پایانی عمر حضرت رسول (ص) مشاهده می‌کنیم، حضرت در بستر بیماری گفتند وصیت‌نامه‌ای نوشته شود اما عده‌ای عنوان کردند که پیامبر حالشان خوب نیست و هذیان می‌گویند و با بودن قرآن کریم نیازی به نوشتن وصیتنامه نیست. این‌ها از جمله موارد سرپیچی از دستور پیامبر (ص) است.
وی بیان کرد: بعد از رحلت پیامبر اکرم(ص) در عرصه فکری و اعتقادی، اقتصادی و اجتماعی نیز انحرافاتی در مدیریت و رهبری جامعه اسلامی پدید آمد و باعث شد این انحرافات در زمینه‌های مختلف هم بروز کند.
مهدیخانی اشاره کرد: از نظر فکری و اعتقادی بعد از پیامبر (ص) دین اسلام، احکام و معارف دین به درستی تبیین نشد و خود خلفا و جانشینان پیامبر (ص) نیز به این مسئله دامن زدند و از نوشتن احادیث پیامبر (ص) و بازگویی آن جلوگیری کردند.
وی گفت: فرمایشات و احادیث حضرت محمد (ص) عمدتاً تفسیر آیات قرآن کریم بود که مسلمانان به دلیل عدم دریافت احادیث به لحاظ فکری و اعتقادی دچار انحراف شدند و باعث بروز پدیده‌ای همچون خوارج شد؛ خوارج شب‌زنده‌دار، قاری و حافظ قرآن کریم بودند ولی به دلیل عدم آموزش و برنامه صحیح از قرآن چیزی درک نکرده بودند.
این دکترای تاریخ و تمدن ملل اسلامی خاطرنشان کرد: بعد از پیامبر گرامی اسلام (ص) برای جامعه اسلامی مشکلات اقتصادی و اجتماعی نیز پدید آمد؛ دین اسلام با ندای مساوات، برابری و عدالت آمده بود و پیامبر (ص) همواره برای عدالت و برابری تلاش کردند و در توزیع ثروت و موقعیت اجتماعی هر انسانی از هر نژاد و قبیله‌ای را مساوی و برابر دید.
پس از رحلت پیامبر (ص) برتری عرب بر عجم مطرح شد
وی بیان کرد: پس از رحلت حضرت محمد (ص) برتری عرب بر عجم پیش کشیده شد و خلیفه دوم بخشنامه‌ای صادر کرد تا در مدینه به عنوان مرکز حکومت اسلامی کسی غیر از عرب اجازه سکونت نداشته باشد. در توزیع بیت‌المال نیز پیامبر (ص) سهم افراد را یکسان و برابر پرداخت می‌کرد مگر اینکه پیامبر به لحاظ دارا بودن علم الهی شرایط و یا تفاوت‌هایی روا می‌دانستند و اعمال می‌کردند، برای مثال در جنگ حنین برای تازه مسلمانان مکه سهم بیشتری اختصاص دادند.
مهدیخانی افزود: بعد از رحلت پیامبر (ص) خلفا در توزیع بیت‌المال بین مسلمانان تفاوت قائل شدند و با طبقه‌بندی به افرادی سهم بیشتر و به افرادی سهم کمتر اختصاص دادند. این باعث شد فاصله طبقاتی از لحاظ مالی بین مسلمانان پدید آید و افرادی که سهم بیشتری از بیت‌المال گرفته بودند ثروت بیشتری به دست آوردند و دچار تجمل شدند و در مقابل عده‌ای دچار فقر و برده ثروتمندان شدند.
وی یادآور شد: حضرت علی (ع) پس از ۲۵ سال از رحلت پیامبر (ص) مجدداً اصل برابری را در توزیع بیت‌المال رعایت کردند برای همین افرادی که سهم بیشتری گرفته بودند تحمل نکردند و جنگ جمل را به راه انداختند؛ طلحه و زبیر سهم بیشتری از بیت‌المال دریافت کرده بودند و ثروت زیادی داشتند لذا مساوات حضرت علی (ع) را قبول نکردند.
این دکترای تاریخ و تمدن ملل اسلامی تأکید کرد: ریشه انحرافات اسلام به عدم مدیریت و رهبری درست جامعه اسلامی پس از رحلت پیامبر (ص) بازمی‌گردد؛ عدالت و برابری ندای دین اسلام بود که بعد از پیامبر (ص) به صورت عملی پیاده نشد و احکام و معارف دینی نیز درست تبیین نشدند.
وی تشریح کرد: طبق گزارشات تاریخی و مباحثات کلامی پیامبر (ص) به شهادت رسیدند؛ پس از از فتح خیبر در سال هفتم هجری یک زن یهودی گوشت گوسفندی را به پیامبر هدیه می‌کند و پیامبر (ص) با یکی از مسلمانان به نام «بِشر بن براء» از این گوشت تناول می‌کنند، این گوشت زهرآلود و مسوم بود برای همین «بِشر بن براء» با خوردن اولین لقمه به شهادت می‌رسد ولی پیامبر (ص) زمانی که لقمه را در دهانشان می‌گذارند متوجه مسموم بودن آن می‌شوند لذا از بلعیدن لقمه اجتناب می‌کنند ولی در همین حد که لقمه سمی را دهانشان گذاشته بودند سم اثر می‌کند.
مهدیخانی توضیح داد: برای شهادت پیامبر (ص) اسناد تاریخی وجود دارد و ماجرای زن یهودی که گوشت مسموم به پیامبر هدیه دادند و پیامبر تناول کردند در منابع شیعی و سنی آمده است و به لحاظ سندی نیز تواتر دارد.
وی عنوان کرد: مهم‌ترین منبع تاریخی «سیرة‌النبویه» ابن هشام است که در آن آمده است «وقتی پیامبر در بستر بیماری بودند مادر «بِشر بن براء» که از خوردن گوشت مسموم در خیبر از دنیا رفته بود به عیادت پیامبر (ص) می‌آیند و پیامبر به مادر «بِشر بن براء» می‌فرمایند که «این زمین‌گیری و بیماری من اثر سمی است که با پسر شما تناول کردم.»؛ همچنین حضرت رسول اکرم (ص) به عایشه فرمودند «اثر همان گوشتی که من از دست زن یهودی تناول کردم آن است که من را از پای درآورده است».
این دکترای تاریخ و تمدن ملل اسلامی در پایان گفت: هدف پیامبر (ص) و تمام انبیای الهی و اهل بیت (ع) مبارزه با ستمگران و ظالمان بوده است و در این زمینه هر یک از آن بزرگواران با توجه به مقتضیات و شرایط زمان خود شیوه مبارزه متفاوتی داشتند برای همین ستمگران، طاغوتیان و ظالمان همواره موضع دفاع می‌گرفتند و به روش‌های مختلف به ائمه (ع) ضربه وارد می‌کردند و هر یک را به شیوه‌ای به شهادت می‌رساندند.
انتهای پیام
نظرات