حجت‌الاسلام مجتبی سپاهی در گفت‌وگو با ایسنا ضمن تبریک میلاد حضرت زینب(س) و با بیان اینکه انسان‌ها در هر حد و اندازه‌ای باید بتوانند جایگاه و نقش تاریخی خود را شناخته و آن را به انجام برسانند، اظهار کرد: وقتی از حضرت زینب(س) صحبت می‌شود، باید جنبه‌های مختلف شخصیت ایشان را مورد بررسی قرار داد و یکی از جنبه‌های شخصیتی که معرفت عمیق این حضرت را نشان می‌دهد، ایفای نقشی تاریخی توسط حضرت زینب(س) است.

او ادامه داد: زنان و مردان بزرگ و بافضیلتی در تاریخ داشته‌ایم که چون نتوانستند نقش خود را شناخته و آن را ایفا کنند، صرفاً به‌عنوان شخصیی خوب در تاریخ مطرح شدند، اما برخی از افراد هم هستند که با ایفای نقش تاریخی و جریان‌سازِ خود از درخشندگی خاص در تاریخ برخوردار هستند. با بررسی سیره حضرت زینب(س) می‌بینیم که‌ او به‌عنوان یک زن مسلمان، غیرازاین که در زندگی شخصی به‌عنوان الگو و اسوه مطرح هستند، در مقطعی از زندگی خود نقشی تاریخی، عظیم و جریان‌سازی را ایفا می‌کنند.

سپاهی با اشاره به ازدواج حضرت زینب(س) با عبدالله ابن جعفر که مردی متمکن از بنی‌هاشم بود، گفت: حضرت زینب(س) می‌توانستند زندگی معمولی و مرفه خود را داشته باشند، اما آنچه از یک‌سو باعث رشد شخصیت یک انسان شده و از سوی دیگر قوام و بزرگی او را نشان دهد انتخاب تاریخ‌سازی است که او انجام می‌دهد و حضرت زینب(س) نیز با چنین انتخابی، از یک زندگی معمولی و مرفه گذشت و با بریدن از تعلقات و اتصال به یک جریان عظیم تاریخی، با درایت خود توانست در کنار امام حسین(ع) نقش خاص و تاریخی خود را در ماجرای کربلا ایفا کنند.

عضو هیئت‌علمی دانشگاه اصفهان افزود: اگرچه حضرت زینب(س) و همه افراد در کنار امام حسین(ع) در ظل و سایه امامت حرکت کردند و هویت خود را در حضور امام می‌دیدند، اما به این معنا نیست که خودشان از جوهر وجودی و کیفیت شخصیتی بالا برخوردار نبوده و نقش تاریخی خود را ایفا نکنند؛ این‌ یکی از ابعاد درخشان شخصیت حضرت زینب(س) است.

او با بیان اینکه اهمیت دادن به سرنوشت جامعه دینی یکی دیگر  ویژگی‌های حضرت زینب(س) بود، تصریح کرد: بسیاری از افراد در طول تاریخ علی‌رغم خوب بودن در زندگی فردی، اما در حیات اجتماعی نقش‌آفرین و اثرگذار نبودند، درحالی‌که حضرت زینب(س) با آگاهی و بینش عمیق خود و اهمیت دادن به حقوق اجتماعیِ مردم احساس کردند که نسبت به جامعه وظیفه دارند و اگر مردم در جهالت و غفلت هستند باید برای حیات بخشیدن به آن‌ها فداکاری کنند. این موضوع برای حضرت زینب(س) به‌عنوان یک زن، شاهکار محسوب می‌شود.

سپاهی تأکید کرد: حقی که جامعه برگردان ما دارد، مبارزه با باطل، محرومیت‌ها، اسارت‌ها و بیدار کردن جامعه از خواب غفلت است که اسارت فداکارانه حضرت زینب(س) بعد از کربلا بستری را فراهم کرد که بتوانند به این  وظیفه تاریخی نسبت به جامعه عمل کنند.

او با اشاره به صفت «عالِمَه غیر مُعُلّمه» که امام سجاد(ع) در حق حضرت زینب(س) فرموده است، گفت: حضرت زینب(س) مادر خود را در کودکی و بعدازآن پدر و برادر خود را از دست داد. این حضرت از شخصیت‌هایی است که نتوانستند به‌صورت عادی و طبیعی تعلیم ببینند، اما به علت طهارت وجودی، از الهاماتی برخوردار بود و چشمه‌های علم و حکمت علم در وجودش جاری بود و این سخن امام سجاد(ع) به این مسئله اشاره دارد.

عضو گروه معارف دانشگاه اصفهان با اشاره به علاقه خاص و ویژه حضرت زینب(س) به امام حسین(ع)، ادامه داد: این علاقه جدا از بحث عاطفی بین خواهر و برادر، در یک جریان معنوی و تاریخی فهم می‌شود که حضرت زینب(س) رسالت و مسئولیت خطیر خود را در همراهیِ مسئولانه با امامِ زمان خود می‌دید و این باعث شد که با توجه به معرفت عمیق به دین و لزوم حفظ اسلام از طریق امامت که مظهر تام آن در آن زمان امام حسین(ع) بودند، از زندگی عادی و مرفهی که از آن بهره‌مند بود دست کشیده و در مسیر ارزش‌های انسانی و دینی در کربلا همراه امام حسین(ع) باشد.

سپاهی با بیان اینکه کربلا بدون حضور حضرت زینب(س) ناقص است، تأکید کرد: حضرت امام حسین(ع) خون خود را برای راه حق در کربلا فدا کردند، اما این حضرت زینب(س) بود که با حضور اثرگذار خود، رسالت تاریخی عظیم خود را انجام داد؛ به همین دلیل تا زمانی که کربلا ماندگار است نام حضرت زینب(س) ماندگار است و هر کس نیز که در این مسیر گام نهد حتی از پس قرون و اعصار ماندگار خواهد بود.

انتهای پیام