شهید جواد استادیان خانی در اولین روز از زمستان ۱۳۴۸ به دنیا آمد. سرانجام در ۲۳ دی ماه ۱۳۶۵ در عملیات کربلای ۵ در خرمشهر به شهادت رسید و در گلزار شهدای علی بن جعفر (ع) قم آرام گرفت.

برشی از وصیت‌نامه شهید جواد استادیان خانی: 

«ام جتم ان تدخلو الجنه و لما یعلم الله الذین جاهدوا منکم و یعلم الصابرین»

گمان می کنید به بهشت داخل خواهید شد بدون آن‌که خدا امتحان کند؛ و آنان که جهاد در راه دین کرده و آن‌ها که در سختی‌ها صبر و مقاومت کنند مقامشان را بر عالمی معلوم گرداند.

در این موقعیت حساس که پیروزی حق بر باطل نزدیک است، مزدوران داخلی و خارجی شکست و نابودی خود را به چشم می‌بینند و به فکر تکاپو و دست و پا زدن افتاده‌اند تا شاید برای خود چاره‌ای بیابند و هر روز در جبهه‌ها و چه هر گوشه و کنار شهرها و دهات مردم مسلمان و بی‌گناه را به خاک و خون می کشند بلکه ترس و وحشتی در دل ملت مسلمان ایجاد نمایند و آن‌ها را از راه و هدفشان باز دارند و خود را نجات دهند.

ولی از آنجا که تا کنون نتوانسته‌اند شناختی از امام و وفادارانش پیدا نمایند و همه چیز و همه کس را مثل خود می‌بینند و دست پر قدرت و ملموس خداوندی را لمس نکرده‌اند و شاید کوران و کرانند که نمی‌بینند و نمی شنوند و درک آن را ندارند که این انقلاب و حرکت الهی از اول به رهبریت بزرگ مرجع عالم و رهروان الله ادامه دهنده راه رسولان و انبیاء الله چنان که در زمان این رسولان و انبیاء با شهادت و ایثار و خارج از بعد دنیویت در این زمان به همان گونه ادامه دارد.

من در این موقع از زمان خداوند بزرگ را شکر می گویم که چنین رهبری قاطع و مصمم را در جلو راه ما قرار دارد و برای این ملت منت نهاد و لایقشان دانست. در حقیقت که چنین امتی با این پشتیبانی عظیم از اسلام و ایثارها، حاکمان بر روی زمین خواهند شد همان گونه که خداوندشان وعده داده است. خوشا به حال کسانی که با یافتن این راه و پیمودن آن به مقصود نهایی خود رسیدند و دین خود را ادا نمودند چه آگاهانه رفتند و در زیر مشعل پرتوی اسلام و شناخت و معرفت ندای حسین زمان خود خمینی کبیر را لبیک گفتند و پرچم خونین اسلام را بر افراشته نگه داشتند و تا آخرین قطره خون از پای ننشستند.  

ای کفن پوشان زمان که پرچم پیشینیان را به ودیعه گرفته‌اید، پیش تازید که آیندگان در این جهان و پیشنیان شهیدان در آن جهان در انتظار ما هستند.

من به عنوان یک فرد مسلمان و به حکم وظیفه شرعی و الهی که داشتم قدم در این راه نهادم خداوند بزرگ را شکر می کنم که چنین سعادتی را نصیب من کرد و چنین رهبری در جلو راهم قرار داد و ذره‌ای نور ایمان در دل من روشن نموده تا خود و خدای خود را بشناسم و اطاعت پدر و مادر کنم.

این محیط زندگی را با صلح و صفا و با وجود نور الهی ادامه دهید که غیر از این پشیمانی و اندوه است در عزایم لباس سیاه برتن نکنید و برایم ماتم و عزا نگیرید که من در جمع شهیدانم و شهیدان بر وعده الهی بهشتند و کسی که بر بهشت می رود عزا گرفتن برایش ندارد.

پرچم سرخ برافرازید و به دشمنان امام و روحانیت و منافقان بفهمانید که ما از ریختن خون خود باکی نداریم و اگر مرد میدانید وارد شوید.

همیشه دعا برای امام یادتان نرود و برای رزمندگان غیور انقلاب اسلامی ایران هم همین طور. همیشه نماز جماعت را ترک نکنید و همچنین نماز جمعه را.

انتهای پیام