جواد اشکذری در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص ارزیابی فیلم سرهنگ ثریا که به کارگردانی لیلی عاج در جشنواره فیلم فجر امسال حاضر بود، اظهار کرد: این فیلم به یک بخش از تاریخ سیاسی کشور می‌پردازد که سختی این نوع از فیلم‌نامه‌ها اشراف کامل بر محتوای آن است. این فیلم‌نامه یک بخش ضد قهرمان دارد و بخشی دیگر شرایطی است که برای قهرمان داستان به تصویر کشیده می‌شود.

وی با بیان اینکه فیلم‌نامه سرهنگ ثریا باید مستقل‌تر نوشته می‌شد، افزود: به این منظور که مخاطب اطلاعی از آن جریانات ندارد و سرهنگ ثریا قرار است که یک بخش از تاریخ را بگوید، بخش ضدقهرمانی داستان و سازمان مجاهدین آن مشکل داشت.

این فعال رسانه‌ای تصریح کرد: اگر بخواهیم فیلم‌نامه را یک پرتره و بدون در نظر گرفتن اردوگاه اشرف و جریانات سیاسی آن زمان در نظر بگیریم، در مورد یک خانمی به اسم ثریا و انتظارات و دغدغه‌های آن است که آن هم به گمان من بسیار مادر دلسوزی است ولی ای کاش از مادر به عنوان یک قهرمان استفاده نمی‌شد، چراکه فیلم اصلا به آن سمت نمی‌رود. داستان این فیلم از آن جنس داستان‌هایی است که می‌توان به سمت ساخت مستند از آن رفت.

اشکذری در خصوص موفقیت این نوع از فیلم‌نامه‌ها عنوان کرد: کارگردان بایستی یک اثر داستانی را با جذابیت‌های درام آن همراه با مستند بپردازد. سرهنگ ثریا قابلیت این را داشت که بخش مستندهای خود را هم می‌آورد. مخصوصا پایان‌بندی فیلم که به شدت از آن فضای اولیه فیلم فاصله گرفته بود.

وی خاطرنشان کرد: سرهنگ ثریا در ابتدا خوب شروع شد اما در ادامه نتوانست داستان‌ها را جمع‌بندی کند. به هر حال فیلم قابل احترامی است ولی جای بهتر شدن داشت.

این فعال رسانه‌ای در خصوص شخصیت‌پردازی این فیلم ادامه داد: شخصیت‌هایی مثل دختری که پناهنده می‌شود به خوبی ایفای نقش نکرده‌اند و فقط عده کمی از بازیگران توانست‌اند عالی بازی کنند؛ باید گفت حتی آن‌هایی که نابازیگر بودند از بعضی از بازیگران دیگر توانستند بهتر عمل کنند.

انتهای پیام