استاد مجتبی ملک‌زاده در حاشیه برگزاری نمایشگاه خوشنویس قزوینی استاد عباس گلکار، که به همت حوزه هنری برگزار شد، در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: سال‌هاست قزوین به‌عنوان پایتخت خوشنویسی کشور مطرح شده است، اوایل بنده خیلی با این عنوان برای قزوین موافق نبودم، چرا که خوشنویسی در اصفهان بسیار سابقه تاریخی دارد، در شیراز نیز ما مکتب‌های مختلف را داریم، حتی میرعماد قزوینی هم در اصفهان رشد کرده است، اما با توجه به رفت و آمدی که برای داوری جشنواره‌ها به قزوین داشته‌ام، دریافته‌ام در زندگی مردمان هیچ شهری به اندازه قزوین خوشنویسی جاری نیست.

این استاد خوشنویسی ادامه داد: بنده در شیراز زندگی کرده‌ام، شعر در شیراز جاری است، بسیاری از شیرازی‌ها شاعر هستند، در اصفهان نیز صنایع‌دستی جاری است، در قزوین هم خوشنویسی در خانه‌ها و زندگی مردم جاری است و در خط شکسته هم آقایان و هم بانوان حرف برای گفتن دارند، اخیراً هم جشنواره‌ای تحت عنوان «مشق مادر» در قزوین داشته‌ایم که سه نفر از برگزیدگان آن خانم‌های قزوینی بودند.

وی بیان کرد: خوشبختانه در سال‌های اخیر جوانان ما در هنر خوشنویسی بسیار رشد کرده‌اند، یکی از مهم‌ترین قسمت‌هایی که باعث رشد خوشنویسی در قزوین شده، حضور استاد بزرگی به نام مرحوم محصص است. مرحوم محصص بسیار به گردن خوشنویسی قزوین حق دارند و چراغی را در استان روشن کردند، ایشان بسیار گشاده‌دست بودند و درب منزلشان همواره به روی هنرجویان باز بود، مرحوم محصص با گشاده‌دستی آثار نفیس تاریخی را در اختیار هنرجویان قرار می‌داد.

این خوشنویس گفت: خوشنویسی ما در دوران معاصر به‌خاطر انجمن خوشنویسان بسیار گسترده شد، همچنین در سال‌های اخیر هنرجویان و جوانان از طریق شبکه‌های اجتماعی توانسته‌اند بسیاری از اطلاعات را به دست آورند، برای مثال ۵۰ سال قبل همه آرزوی چیزی روزی مثل امروز را داشتند، چرا که امروز هنرجویان و جوانان در موبایلشان تمام دوران‌ها را جست‌وجو می‌کنند و اطلاعات مربوطه را به دست می‌آورند، این بسیار مهم است، در حالی که در گذشته این فناوری وجود نداشت و افراد فقط باید نزد اساتید می‌رفتند تا بیاموزند.

وی خاطرنشان کرد: امروز هنرجویان به راحتی همه تکنیک‌ها را در دسترس دارند، اما نکته قابل تأمل این است که کنار همه این‌ها باید یک فرآیند زمانی طی شود، یعنی امروز جوانان تکنیک‌هایی را در اختیار دارند که به راحتی به دست آورده‌اند، اما زمان طی نشده است، برای مثال در گذشته چندین سال طول می‌کشید تا کسی موضوعی را بیاموزد، این فرآیند مانند مسن شدن انسان بود، باعث پخته شدن انسان می‌شد، اما اکنون جوانان بسیاری از موارد را از نظر تکنیک در اختیار دارند، اما آنچه که مربوط به هنر باشد کم است، این ایراد نسل جوان امروز است.

این استاد خوشنویسی بیان کرد: البته این ایراد مختص قزوین نیست، بلکه در سرتاسر کشور همین است، یعنی لازم است فرآیندی جهت فراگرفتن هنر طی شود که این فرآیند به‌خاطر تکنولوژی کوتاه و حتی حذف شده است. اینکه بدون گذر و بدون دارا بودن پختگی‌های لازم این حجم از اطلاعات در اختیار هنرجویان قرار بگیرد، برخی اوقات ممکن است آسیب‌زا باشد.

هویت اصلی ما زبان ماست

وی تصریح کرد: تا زمانی که ادبیات و زمان وجود دارد، خط هم وجود دارد، این بسیار مهم است، یعنی ما داریم ادبیات یا زبان را می‌نویسیم، هویت اصلی ما زبان ماست، خط هم همین است، اکنون موارد مهمی در حوزه هنر در اختیار ماست که ما قدر آن‌ها را نمی‌دانیم و نمی‌توانیم آن‌ها را به دنیا ارائه کنیم.

ملک‌زاده عنوان کرد: برای مثال خوشنویسی در ترکیه بیش از اینکه هنر باشد، تکنیک است، یعنی اینکه می‌خواهند یک چیزی را تمیز بنویسند و ارائه دهند، ولی با برخوردهایی که دولت این کشور کرده، توانسته‌اند خود را به‌عنوان بهترین‌های دنیا در خطوط اسلامی معرفی کنند و حرفی در این زمینه برای گفتن داشته باشند، اما ما با وجود حجم فراوان داشته‌هایمان، قدر آن‌ها را نمی‌دانیم.

وی بیان کرد: خوشنویسی برای ما یک هنر ناب است که متأسفانه نتوانسته‌ایم آن را به دنیا معرفی کنیم، برای مثال در مورد مینیاتور و نقاشی کتاب‌های بسیاری نوشته شده، اما در مورد خوشنویسی چنین کتبی وجود ندارد، البته خودمان هم در این زمینه کم‌کاری کرده‌ایم.

این هنرمند خوشنویس اظهار کرد: خوشنویسی یکی از هنرهایی که هویت ما ایرانی‌ها را در خود جای داده است، خط شکسته به‌عنوان چکیده فرهنگ و تمدن ایران است، یعنی ترک‌ها و اعراب نمی‌توانند با آن ارتباط برقرار کنند، زیرا هنر ناب ایرانی است و در آن دست هنرمند باز است، اما متأسفانه ما این‌ها را به درستی معرفی نکرده‌ایم.

ملک‌زاده در پایان خاطرنشان کرد: یکی از مهم‌ترین راه‌های معرفی این هنر به دنیا برگزاری نمایشگاه‌های بین‌المللی توسط اساتید درجه یک است، سال‌های گذشته خیلی‌ها رفته‌اند در کشورهای دیگر نمایشگاه برگزار کرده‌اند، اما معمولاً از روی روابط بوده است، یعنی هنرمندان درجه یک و اصیل نرفته‌اند و هنر درجه ۲ و سه را به دنیا معرفی کرده‌ایم، برای معرفی هنر خوشنویسی به دنیا لازم است نمایشگاه‌های باکیفیت بین‌المللی برگزار شود، در حالی که اکنون انجمن خوشنویسان ما حتی یک سایت معرفی هم ندارند، متأسفانه در همه این زمینه‌ها ایرادات وجود دارد، دستمان برای به رخ کشیدن هنرمان به جهانیان پر است، اما تلاش نمی‌کنیم آن‌ها را به نحو احسن به دنیا معرفی کنیم.

انتهای پیام