حجت الاسلام سعید علیزاده در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: نقش امام(ره) در شکل گیری انقلاب اسلامی یک نقش وجودی است یعنی هستی انقلاب به وجود امام(ره) بستگی داشت و امروز هم بقای آن به جهت گیری‌های امام(ره) وابسته است.

وی افزود: نقش امام(ره) در پیدایش انقلاب هم‌چون نقش آب در به وجود آمدن حیات موجودات است. اگر امامت امام(ره) برای انقلاب نبود، انقلابی وجود نداشت. انقلاب اسلامی نوری بود که از وجود نورانی ایشان تلالو کرد و اخلاص و اراده منبعث از ایمان الهی ایشان کار را تمام می‌کرد، زیرا وجود ایشان حقیقتا آیت الله العظمی بود. 

وی ادامه داد: امام(ره)، آیتی از الله بود که در ابعاد مختلف انقلاب تجلی کرد. قدرت الهی در سیاست ایشان متبلور و اراده الهی به دست ایشان جاری شد، زیرا امام(ره) تمام وجودش تربیت یافته رسالت نبوی(ص) و ولایت علوی(ع) بود.

علیزاده گفت: امام خمینی (ره) توجهی تام به مسائل ریز و درشت انقلاب داشت و ذره‌ای نگذاشت تا انحراف التقاطی از اسلام به شکل مارکسیستی به انقلاب نفوذ کند. نفوذ این جریان در ابتدای انقلاب، نمود بیشتری داشت و امام(ره) در پیروزی و استقرار انقلاب هم متوجه بود که لیبرال‌ها درصدد مصادره انقلاب هستند و ایشان، این جریان را گام به گام به عقب راند و در داخل هم همزمان با متحجران و مقدس مابان جنگید.

وی افزود: امام(ره) هم منور الفکران را عقب می‌راند و هم مقدس مآبان را روی زمین می‌نشاند، چون انقلاب اسلامی هم‌چون صراط مستقیمی بود که خط کش و ریل حرکت رو به جلوی آن، امام(ره) و روح حاکم بر اسلامی بود بنابراین نقش آن حضرت در شکل گیری و حتی بقای انقلاب اسلامی نقشی بی بدیل است.

وی اظهار کرد: آگاهی و بصیرت امام(ره) به زمان و مقتضیات آن، زندگی امام (ره) در متن زندگی مردم و لمس رنج دوران حاصل از سلطنت رژیم‌های ستم شاهی باعث شد تا ایشان یک درک صحیح و همه جانبه‌ای از نقشه راهی که استکبار به وسیله استبداد برای نابودی کشور و اسلام کشیده بود، داشته باشد.

معاون فرهنگی اجتماعی دانشگاه تبریز در تشریح دلیل حضور امام خمینی(ره) در صحنه مبارزه حق علیه باطل، گفت: امام(ره) فهمید که اسلام و کیان دین و وطن در خطر مطلق است و یقین و ایمان به راه، وجودش را فرا گرفت. ایشان دست نشاندگی هر دو شاه نما را از نزدیک مشاهده کرد و سیاست‌ها و اعمال مخرب آن دو را نسبت به نابودی دین و ملت دید و در واکنش به ظلم‌های مشهود و نامشهود آن‌ها تردیدی به خود روا نداشت و این آگاهی را دائما به مردم منتقل می‌کرد.

وی افزود: امام(ره) انحطاط کشور و سقوط شاه در دامن بیگانگان به ویژه ذلت ایشان در قبال آمریکایی‌ها را مشاهده کرده و به صورت مکرر متذکر می‌شد تا بلکه شاه مملکت را هم از این گرداب مهلک نجات دهد یعنی امام(ره) یک منجی و نائب منجی بود که از اغراض شخصی و امیال نفسانی در درک اوضاع و اقدامات لازم برای رفع معضلات از دامن دین و دنیای مردم به دور بود.

وی ادامه داد: ایشان وقتی شاه را مست وعده‌های پوچ دشمنان دید، در مقابلش ایستاد و مردم را نسبت به خیانت‌های وی به کشور در ابعاد فرهنگی، اقتصادی و سیاسی و کیدهای دشمنان برای نابودی اسلام و ایران آگاه کرد و چون امام(ره) خود را در میدان تنها می‌دید، عملگرایی سیاسی خود را واجب عینی دید و به واجب شرعی قیام در مقابل فضاحت ستم شاهی عمل کرده و به پای هزینه‌هایش ایستاد.

علیزاده خاطرنشان کرد: امام(ره) بر اساس تکلیف شرعی در تمامی مراحل انقلاب در خط مکتب مبین اسلام بود و از کیان هستی و زندگی راحت خودش در این راه گذشت و ملت ایران را از این غل و زنجیرهای اسارت حاکمان فاسد و کیدهای استکبار جهانی نجات داد.

وی در تشریح ابعاد شخصیتی امام(ره)، اظهار کرد: اوصاف امام(ره)، انواری از اوصاف نورانی اهل بیت(ع) به ویژه در مرحله قیام برگرفته از وصف شجاعت امام حسین (ع) بود. شجاعت و بی باکی امام(ره) در سخت ترین شرایط که معمولا حتی رهبران حرکت‌های بزرگ هم در آن شرایط از یک درماندگی خاصی رنج می‌برند، حقیقتا مثال زدنی بود.

وی افزود: امام(ره) در راهی که به آن معرفت داشت، توقفی نکرد و با تکیه بر شناخت جامع خود تردیدی در این راه نداشت. این شجاعت امام(ره) از یقین به راهی حکایت داشت که در آن پا گذاشته بود و خطر راه را هم می‌دانست، پس علم و یقین امام(ره) وجوهی داشت؛ علم به حقانیت راه و علم به پیامدهای خطرناک و در عین حال علم به روشنایی افق پیش روی این راه که می‌دانست پیروزی از آن یک مجاهد فی سبیل الله است.

این استاد دانشگاه افزود: می‌توان ویژگی‌های منحصر بفرد امام(ره) را در قالب معنایی چهار حرف جر (مِن، فی، باء و اِلی) وصف کرد. اولا کارهایش «من الله» و از مبدا الهی برمی‌خاست، یعنی توحید و اخلاص داشت. ثانیا ابزارش الهی و قوام قیامش به الله و تکیه گاهش به قدرت لایزال الهی و اراده او بود، یعنی به حقیقتی جز قدرت لایزال الهی تکیه نکرده و فریب وعده‌های مادی قدرت‌های پوشالی را نخورد، بنابراین توکلی بی نظیر به الله جل و علا داشت.

وی ادامه داد: ثالثا حرکتش در بستر الهی یعنی فی الله و فی سبیل الله بود و برای دنیا و مافیها اهمیتی قائل نبود و از راه‌های شیطانی و مادی به دور بود. ایشان برای لذت بردن سخن نمی‌گفت و دستور نمی‌داد بلکه شدیدا از این‌که کارش برای خدا نباشد حساس و بیزار بود و بنابراین پیوسته خود و کارهای خود را از نیات مادی و شیطانی پیراسته و پالایش می‌کرد. رابعا ابعاد حرکت و قیامش به مقصد الی الله و با هدف الهی بود و در یک کلام الی الله بود یعنی افق غایی او لقاء الله و لقاء مردم به سوی الله و صیرورت همه امور مورد نظر او به سوی الله بود.

وی گفت: امام(ره)، هدف و مقصدی جز الله نداشت و این اوصاف همگی در رفتار و سخن آن نمونه زمان، ظاهر شد و همه دیدند و فهمیدند که فقط فردی خودساخته می‌تواند جامعه را بسازد و آن را به سعادت برساند. سادگی و بی آلایشی زندگی مادی امام(ره) هم در این مسیر بر همگان آشکار بود و این‌ها تنها گوشه‌ای از مختصات حیات فکری سیاسی و فردی و اجتماعی ایشان است.

علیزاده افزود: امام خمینی(ره) در مکتب علوی (ع) تربیت یافته بود و با مقاومت و ایستادگی خود تا پیروزی ثابت کرد که مکتب ایشان، حقیقت بی پایان حسینی است.

انتهای پیام