به گزارش ایسنا، عصر روز دهم شهریور ماه، نگارخانه سهراب نمایشگاهی میزبان نمایشگاهی از آثار فیروزه بختیاری با عنوان «آنِ بیکران» شد و از میان جدیدترین آثار این هنرمند ۱۲ اثر در ابعادی متفاوت به کیوریتوری عیسی جباری بر روی دیوار رفت. 

افتتاحیه این نمایشگاه با استقبال هنردوستان و چهره‌های شناخته شده‌ای از دنیای هنر همراه شده بود؛ هنرمندان و گالری‌دارانی از جمله لیلی گلستان، علی خسروی، کیومرث هارپا، عباس مشهدی‌زاده، کوروش قاضی مراد، مرتضی اسدی، جاوید رمضانی، سعید باباوند، رضا حسینی، شاهرخ فر یوسفی، عبدی اسبقی، کیومرث کیاست، کوروش معتقدی و... 

لیلی گلستان مدیر نگارخانه گلستان در سخنانی کوتاه، ضمن تمجید از این آثار بختیاری، گفت: «من از شروع کار خانم بختیاری، فکر می کنم از سال ۱۳۹۴ در نمایشگاه صد اثر صد هنرمند، با او همکاری داشتم. او پیشرفت فوق العاده‌ای داشته و هنرمند جستجوگری است. با نگاه به آثار این نمایشگاه می‌بینم که صد و هشتاد درجه در جهت مثبت چرخیده است. این نمایشگاه را خیلی دوست دارم؛ خصوصاً تکنیک رنگ‌گذاری او خیلی موفق و دقیق بوده است.»

سپیده بهرامی، طراح صنعتی نیز از جمله بازدیدکنندگان جوانِ این نمایشگاه است که عنوان «تلفیقی از گل و ظرافت» را برای آثار این نمایشگاه برگزید. او گفت: «آثارِ جدید این هنرمند به گونه‌ای است که فکر می کنم از قید فُرمِ گل خلاص شده و از آن فراتر رفته است. این آثار ذهن مخاطب را درگیر می‌کند؛ طبیعتاً هر آنچه که انسان را به فکر وا دارد، زمینه‌ساز رشد او می شود.»

او ادامه داد: «البته اگر من این نقاشی‌ها را می کشیدم، از سطح و سایه روشن بیشتر استفاده می‌کردم تا رنگ؛ تصور می کنم این مفهوم را می‌شد ساده تر نشان داد. با همه این‌ها برای این کارها احترام قائلم و آنها را تحسین می کنم.»

کیومرث هارپا، نقاش پیشکسوت نیز از هنرمندان حاضر در این نمایشگاه بود. او که نمایشگاه انفرادی‌اش این روزها با عنوان «خاطرات کشدار» نگارخانه «عصر» برپاست به نگارخانه سهراب آمده بود.

هارپا معتقد است که با تماشای نقاشی های فیروزه بختیاری، به طبیعت نزدیک تر می‌شود. او گفت: «هر بار که کارهای فیروزه بختیاری را می‌بینم، دلم می خواهد سرم را در نقاشی‌هایش فرو ببرم و انگار می‌توانم طبیعت را بو بکشم! این احساسی است که من از طبیعت دارم. می دانم همین حسّ را نیز خودش به طبیعت دارد و اصولاً  قصدش کشیدن گل نیست. با رفتارش، با رنگ و قلم؛ استنشاق گل را بیشتر کرده تا شکل گل را. به همین جهت ارتباطی عمیق با کارهایش برقرار می کنم.»

هارپا ادامه داد: «از نظر من او نقاشی است که دنبال هویت درونی خود می‌گردد. از این جهت است که توانسته این ارتباط با طبیعت را بی واسطه گری برقرار کند. او احساسی از طبیعت می گیرد و آن را به زیبایی بیان می کند. اندام شناسی احساس طبیعت را به خوبی نشان می دهد، البته هنگامی که از طبیعت سخن می‌گوییم، می تواند مجموعه وسیعی از همه چیز باشد، اما این بخش که او انتخاب کرده به گل و گلدان نزدیک‌تر است. در واقع طبیعت بی‌جان را جاندار و متحرک و فعال کرده است. گویی از هر تابلوی فیروزه بختیاری، دشتی از گل را احساس می کنی و فقط یک گل و یک گلدان نیست، رد پای طبیعت را به طریقی برایت می‌آورد که شما ما به ازایش را در ذهنت تا بی کران ادامه بدهی. کار از هر طرف می تواند گسترش یابد.»

این هنرمند نقاش درباره اضافه شدن عنصر خط در کارهای جدید فیروزه بختیاری نیز گفت: «هنرمند تحت تاثیر خودش، باورهایش و شرایط زیستی خود قرار می‌گیرد. از نمایشگاه دو سال پیش خانم بختیاری تا به حال، می‌بینیم به دریافت‌های تازه‌ای رسیده که برای تکلم و بیان آن، ناگزیر است از ابزار و حرکت و شکل‌های دیگر استفاده کند. برای همین می‌بینیم در میان بخشی از کارها، خط ظاهر می شود. یک بار در یک دوره فرم غالب است، یک بار سطوح رنگی دارند بازی می‌کنند. در مجموع می‌توانم این را نیز بیفزایم که در این کارها یک کنتراست رنگ وجود دارد که بسیار زیباست. »

آثار این نمایشگاه مخاطب را به دنیای رنگ و گل فرو می‌برد به قولی با سخن مارک شاگال هم‌صدا می‌شود که «آنجا که طبیعت به انتهای خود می رسد، هنر راستین آن را ادامه می‌دهد.»

به گفته فیروزه بختیاری، اجرای آثار نمایشگاه «آنِ بیکران» از آبانِ سال گذشته آغاز شده و تا یک ماه پیش نیز ادامه داشته است. او درباره آثارش گفت آنچه او را در سودای نقاشی پیش می‌بَرَد، تعمق در خصلت‌های پایدار طبیعت است. بختیاری معتقد است می‌توان او را نقاشی کاشف به حساب آورد که به اتکای جستجو در طبیعت، به تجربه‌هایی یگانه رسیده است.

او از هنرمندانی است که در سبک نقاشی آبرنگ هم فعالیت می‌کند و هر چند به فضای شهری و طبیعت بیجان گوشه چشمی دارد، با این حال عمده تمرکز او بر طبیعت در قالب درخت و گل است و به سخنی، طبیعت را به چالشِ انتزاع می‌کشاند و می‌توان طبیعت را شخصیت محوریِ آثار او دانست. این نقاشی‌ها فضایی انتزاعی و اکسپرسیون دارند و گویی هنرمند، هر آنچه را در رویاهایش هست و در درونش غلیان می‌کند، روی بوم آورده است.

این آثار تا ۲۰ شهریور ۱۴۰۲ در نگارخانه سهراب به نشانی خیابان سمیه، بین مفتح و رامسر شماره ۱۴۲ به تماشاست.

انتهای پیام