به نقل از ویفروم، شهرها بار عمده بحران آب و هوا را تحمل می‌کنند، اما راهکارهای کاهش تغییرات آب و هوایی آنها عقب افتاده است. سیستم مالی بین‌المللی باید برای اطمینان از اینکه شهرها بودجه بیشتری برای توسعه پایدار در سال‌های آینده دریافت می‌کنند، سازگار شود.

آینده شهرهای ما بر سر دوراهی قرار دارد. شهرها، خانه نیمی از جمعیت جهان هستند و در خط مقدم بحران آب و هوا قرار دارند. آنها بیش از ۸۰ درصد از تولید ناخالص داخلی جهانی و بیش از ۷۰ درصد از انتشار گازهای گلخانه‌ای جهانی را تشکیل می‌دهند.

با توجه به اینکه شهرهایی که بیشترین بار بحران کووید-۱۹ را متحمل می‌شوند و سطح فقر در مناطق شهری نسبت به مناطق روستایی کندتر کاهش می‌یابد، دستیابی به هدف توسعه پایدار سازمان ملل‌ متحد در سال‌های اخیر تا حدودی ممکن نشده است.

سالانه حدود ۵ تا ۷ تریلیون دلار از منابع متعدد برای دستیابی به اهداف توسعه پایدار سازمان ملل‌ متحد مورد نیاز است، اما معماری مالی جهانی به هیچ وجه نمی‌تواند این نیاز را برآورده کند.

ارائه زیرساخت‌های شهری باکیفیت و پایدار یکی از مهمترین چالش‌های شهرهاست. نیازهای سرمایه‌گذاری برای زیرساخت‌های شهری در سطح جهان بین ۴.۵ تا ۵.۴ تریلیون دلار در سال تخمین زده می‌شود که در مقایسه با سطوح فعلی سرمایه‌گذاری زیرساخت، به شکاف بودجه تخمینی ۳۵۰ میلیارد دلار در سال تبدیل شده است.

بسیاری از شهرهای بزرگ جهان به‌طور قابل‌ توجهی در توانایی برای تخصیص بودجه‌های شهرداری موجود و جذب منابع مالی خارجی برای تأمین زیرساخت‌های پایدار متفاوت هستند و  اغلب شهرها از دسترسی به اشکال سرمایه‌گذاری خصوصی منع می‌شوند.

تا سال ۲۰۳۰، جمعیت شهرهای جهان به ۵ میلیارد خواهد رسید و شهرها نقش اساسی در مقابله با چالش‌های توسعه پایدار در چند دهه آینده دارند، با این حال، آنها تنها می‌توانند از طریق گسترش قابل توجه دسترسی به منابع مالی اهداف توسعه پایدار سازمان ملل‌ متحد با پشتوانه سیاست عمیق و اصلاحات قانونی معماری مالی جهانی، از پتانسیل خود استفاده کنند.

انتهای پیام