وقتی به زمستان‌های قبلی نگاه کنیم، سرمای جانسوز برف را که به اصطلاح، آن را «شَخده» می‌نامیم، به ما لبخند می‌زند اما طبیعت امسال، جوری دیگری برای این شهر برنامه ریخته که در نهایت پس از گذشت ۱۶ روز از زمستان، شاهد اولین برف زمستانی هستیم.

هوای تبریز را همه می‌دانند که نمی‌توان پیش بینی کرد. این شهر معمولا از تابستان مستقیم وارد زمستان می‌شود و حتی در پاییز نیز برف و باران، مهمان ناخوانده آن است اما امسال بنا به گفته کارشناسان، متخصصان و مسئولان امر، تغییر اقلیم و خشکسالی و سایر دلایل باعث کاهش شدید بارش‌ها شده است.

علی رغم پیش بینی‌های هواشناسی که گفته می‌شد، پاییز ۱۴۰۲ بارش‌ها به میزان نرمال خواهد بود اما این انتظار برآورده نشد و کمبود بارش در حدی بود که به جرئت می‌توان گفت، مردم تبریز یادشان رفته که روزگاری برف در پاییز و زمستان می‌بارید. 

البته از حق نگذریم، ۳۰ آبان ماه، اولین برف پاییز در تبریز بارید و مردم را خوشحال کرد اما این خوشحالی نیز چندان طول نکشید و ادامه دار نبود و با اولین اشعه خورشید، برف‌ها آب شدند و خیابان‌ها را در حسرت بارش دوباره برف گذاشتند.

از آن روز تا به امروز، هوای شهر گاه سرد و گاه حتی در حد هوای عید، خنک می‌شد و مردم دست به دعا در انتظار سرازیر شدن نعمت خداوند متعال بودند، در این میان شاید اندک بارانی بارید، اما هنوز هم کفاف کمبود آب شهر را نمی‌داد.

تا اینکه شب گذشته در مقابل چشمان حیرت انگیز تبریزی‌ها، درست در وسط زمستان، باران شروع به باریدن کرد. باریدن باران در زمستان در این شهر جای تعجب دارد اما دیری نپایید که در اواخر شب گذشته، باران جای خود را به برف داد و مثل خاطرات کودکی دهه هفتادی و دهه هشتادی‌ها، دهه نودی‌ها نیز صبح را با خبر تعطیلی مدارس در اثر بارش سنگین برف شروع کردند. 

شاید پرسیده شود که چرا تبریز اینقدر نیازمند بارش است؟ در جواب باید گفت که تابستان امسال، سد نهند به عنوان یکی از منابع تامین کننده آب شرب تبریز خشک شد و شهر را با چالش بزرگی در تامین آب مواجه کرد که نتیجه آن تغییر ساختار لوله گذاری شهر، حفر چاه‌های جدید و در نتیجه کاهش بیشتر سطح آب‌های زیرزمینی شد. 

از این رو مردم همچنان دست به دعا هستند که این بحران آب از سطح شهر برداشته شود و سال آینده مشکلی از این بابت نداشته باشیم. البته این مشکل تنها برای تبریز نیست و کل مردم استان و به خصوص بخش کشاورزی استان درگیر آن هستند. کاهش بارش‌ها به معنای کاهش منابع آبی و در نهایت کاهش ورودی آب بخش کشاورزی و عدم بارور کردن مناسب محصولات است که آن هم امنیت غذایی را به خطر می‌اندازد. 

باریدن اندک باران و برف، روزنه امیدی در دل مردم ایجاد می‌کند که گویی خداوند متعال همچنان دست یاریگر خود را از سر مردم این شهر برنداشته و این شرایط تذکری برای مسئولان است تا هر چه بیشتر با مدیریت صحیح و برنامه ریزی دقیق، علاوه بر الان به فکر نسل آینده نیز باشند.

انتهای پیام