بهرام بيضايي گفت : يك زماني، هر اسمي كه يك لغت “سياسي” يا “علمي“ پشتش بود جلب توجه مي‌كرد، تئاتر علمي، سينماي علمي و به نظر مي‌آيد همه چيز بايد تعريف شود حالا تصادفا اينجا سينماي زنانه خيلي بي‌مسما نيست و معني‌اش سينمايي‌است كه توسط زنها يا درباره زنان ساخته شده است. بيضايي در پاسخ به پرسش يكي از حاضران كه اظهار نمود چيزي از فيلم چريكه تارا نفهيمده است، گفت: اين باعث شرمندگي من است ولي چريكه تارا فيلم بسيار ساده‌اي است، امروزه معيارهاي شناخت اين فيلم‌ها را بايد در جاهايي پيدا كنيم. آدم يا يك فيلم را دوست دارد يا ندارد اينكه فيلمي را مي‌فهمم يا نمي‌فهمم خيلي معني ندارد يك فيلم يا خوب است يا بد است، من بسياري از فيلم‌هايي را كه نمي‌فهمم ولي دوست‌شان دارم بعدا راه‌هاي فهميدن‌شان را پيدا مي‌كنم، اما اصراري ندارم فيلمي را كه دوست ندارم معنايش را بفهمم اگر فيلمي را دوست داشته باشيم در آينده آنرا مي‌فهميم. بيضايي يادآور شد : در گذشته فيلم غريبه و مه را ساخته‌ام، عده‌اي فيلم را نمي‌فهميدند ولي اغلب‌شان امروزه آنرا دوست داشته و مي‌فهمند. در خصوص فهميدن بهتر “چريكه تارا” هم مي‌توانيد به كتاب گفت و گويي كه با “زاون قوكاسيان“ داشته‌ام مراجعه نماييد. بيضايي در پاسخ به يكي از حاضران كه “پيام“ فيلم “چريكه تارا” را جويا شد، گفت: هيچ فيلمي به پيام‌اش آويزان نيست، پيام را مي‌شود در يك جمله روي در سينما هم نصب كرد ولي آن پيام به چيزي كمك نمي‌كند من الان مي‌توانم بهترين پيام‌هاي دنيا را بگويم به نظر من هيچگاه يك فيلم را با پيام‌اش ارزيابي نكنيد. بيضايي افزود: به هر حال فيلم “چريكه تارا” ساختماني داستاني دارد، اسمش هم اين معنا را دارد، چريكه يعني داستانهاي عاميانه و كلمه‌اي باستاني است چريكه تارا، يعني افسانه تارا، فيلم افسانه است بنابراين اصلا مساله واقعيت روزمره پيش نمي‌آيد، فيلم درباره كسي است كه ضمن آنكه موفق مي‌شود گذشته را بشناسد خودش را از آن خلاص كرده و به آينده فكر كند. تارا در ابتداي فيلم در حال طي كردن يك زندگي عادي است، در پايان فيلم او معناي جايي را كه در آن زندگي مي‌كند مي‌فهمد و با دانستن اين نكته و كسب آگاهي به زندگي آينده‌اش مي‌انديشد و در نهايت پيام فيلم اينست كه ما نمي‌توانيم گذشته را نشناسيم اگر به آن مجهز نباشيم نمي‌توانيم از آن مستقل شده و آينده را بسازيم. بيضايي در ادامه ، درباره شخصيت‌ اصلي فيلم گفت : تارا در آغاز فيلم، خودش و زندگي‌اش يك تعريف دارد و در پايان تعريف ديگري دارد و بخش مياني آن چيزي است كه تقريبا براي همه ما اتفاق مي‌افتد بين يك شكل از زندگي و شكل ديگري از زندگي. تارا در آغاز به دنبال يك تعريف از زندگي است و در ادامه زندگي‌اش از نظم عادي خارج مي‌شود و تا پايان كه به نظمي جديد برسد دچار نوعي بهم ريختگي است و اين شكل نوعي ”تراژدي” يا حماسه است، حماسه‌ها اغلب به اين شكل شروع مي‌شوند كه زندگي منظم و شكل يافته، كسي از نظم طبيعي‌اش خارج شده و در تمام اين بهم ريختگي او به سمت نظمي جديد در حركت است با آ‌گاهي جديدي كه در طول مدت تحول كسب كرده است كه اين نظم جديد به انتخاب خودش است و با آگاهي حاصل شده است و داستان تارا نيز تغيير كسي است از يك تعريف به تعريفي جديد. بيضايي در پاسخ به اينكه آخرين بار چه وقتي چريكه تارا را ديده است و آيا فصل پاياني فيلم كمي طولاني نيست؟ چنين پاسخ داد : اين فيلم براي حدود 3 سال توقيف بود و بعد به طور ناگهاني به من گفتند آنرا در ظرف چند روز به جشنواره كن برسانم و من ناچار شدم در مدت خيلي كوتاهي راش‌هاي گرفته شده را سر هم كنم و هيچ راهي جز اين كه كوتاه بيايم برايم پيدا نشد. بيضايي افزود : من هيچكدام از فيلم‌هايم را دوباره نمي‌بينم چون تمامشان برايم به نوعي با تلخي همراه بوده‌اند مثلا اولين روز شروع فيلمبرداري “چريكه تارا” كه 26 مرداد 1357 بود 3 روز بعد سينما ركس آبادان آتش گرفت و از همان موقع تحولات صورت گرفته در سطح جامعه، بر روند ساخت فيلم و حتي بازي بازيگران تاثيرات بسياري گذاشت . بعد از ساخته شدن و حضور فيلم در جشنواره كن، بنده توبيخ شده و از تدريس در دانشگاه نيز محروم شدم. بيضايي در پايان جلسه درباره “سوسن تسليمي” و علت عدم حضورش در سينماي ايران گفت: وقتي او به هيچ وجه امكان حضور در سينماي ايران را نيافت تصميم گرفت از ايران برود.رفتن او باعث افتخار تمام سياست‌گذاران سينما و تئاتر ايران است!. انتهاي پيام