جلسه نقد و بررسي نمايش ”‌مي‌بوسمت و اشك” به نويسندگي محمد چرمشير و كارگرداني محمد عاقبتي، بعد از اجراي دوم نمايش با حضور عوامل كار و اعضاي انجمن منتقدان خانه تئاتر در تالار كوچك مولوي برگزار شد. به گزارش خبرنگار هنري ايسنا، عاقبتي گفت: بخش‌هايي از شخصيت‌هاي نمايش، ادم‌هاي اصلي متن هستند و برخي از آن‌ها نيز براساس تخيل نويسنده شكل گرفتند از طرفي از اول قرار بود سه بازيگر داشته باشيم ولي بعد از مدتي به اين تحليل رسيديم كه دو نفر كافي است يعني هاول را يك مرد و بقيه شخصيت‌هاي حاشيه‌اي و اولگا را يك زن بازي كند. وي با اشاره به بازي شبنم طلوعي در جايگاه پدر روحاني و همسر هاول، گفت: اين افراد حاشيه‌اي به نوعي سايه‌هايي از اولگا و ذهنيات هاول نسبت به اولگا است. پس زماني كه اين ذهنيات و كابوس‌ها بررسي مي‌شود زن و مرد مي‌توانند جاي خودشان را با همديگر عوض كنند. وي در ادامه با تاكيد بر نبود زمان و مكان خاصي در اجرا، گفت:‌ زمان نمايشنامه مقطعي از ورود يك آدم به زندان و رفتن او به زندان ديگري است ولي باز هم ما زمان را نشان مي‌دهيم و حتي در برخي از صحنه‌ها تعمدا آن را جلو و عقب مي‌كنيم. عاقبتي همچنين درباره‌ي استفاده‌ي كم از موسيقي در اجرا و تاكيد روي بازي‌ها، گفت: موجود زنده‌اي را در وسط دايره‌اي از آدم ها قرار داده‌ام و قرار است كه همه چيز را توسط اين موجود روي صحنه خلق كنم پس احتياجي به موسيقي حسي نداشتم، حتي در دو قسمتي از كار كه از موسيقي استفاده مي‌كنم هم ترجيح مي‌دادم كه نباشد،‌ چون اساسا بازيگران تمام اين حس‌ها را به خوبي منتقل مي‌كنند. اين كارگردان، درباره‌ي طراحي صحنه‌ي نمايش و دور چيدن تماشاگران در صحنه ‌گفت: از ابتدا مي‌خواستم به نوعي طراحي را انجام دهم كه تنهايي هاول را برجسته كنم و تصميم داشتم از يك ديوار شيشه‌اي چهار ستونه استفاده كنم ولي كار هزينه‌بري بود. پس در آخرين روزهاي تمرين به جاي اين چهارچوب از يك فضاي مربعي با سراميك استفاده كرديم كه به نوعي اين سراميك هم نمادي از سردي آن فضا بود. كاظم هژير‌آزاد، كارشناس انجمن بازيگران خانه تئاتر نيز با تاكيد تجربي بودن اين نمايش، گفت: به عنوان يك اجراي تجربي در نوع خود موفق بوده و نمايشنامه نيز در حيطه تئاتر مدرن كار قابل توجهي است، اما چينش تماشاگران به نوعي است كه در قسمت‌هايي از كار تماشاگر برخي از صحنه‌ها و صوت‌ها را از دست مي‌دهد. انتهاي پيام