مدرسه الغ بيك بخارا يكي از بناهاي معروف دوره تيموري است. اين بنا با مدرسه الف بيك سمرقند همعصر است؛ اگرچه از نظر طرح از مدرسه‌هاي ديگر آن زمان خيلي ساده تر است، ولي همان فضاي معماري عمومي را نشان مي‌دهد. به گزارش بخش ايرانشناسي ايسنا، اين ساختمان در مقياس، بسيار كوچكتر و داراي طرح كمتر پيچيده‌اي است. اين بنا مركب از يك واحد ورودي بانماي باشكوه و حياطي مربع با دو ايوان بر روي محور ورودي است. از ويژگيهاي فضايي معماري اين بنا مي‌توان گفت: ‌نماي بنا، ايوان ورودي را كه در طرفين آن يك سلسله تاقچه‌هاي عميق است، نشان مي‌دهد. اين ورودي داراي خصوصيت غير معمولي مركب از راهروهايي است كه به اتاقهايي در سطح همكف راه مي‌يابد. گوشه‌هاي نما با برجهاي مدوري كه تا بالاي طبقه فوقاني نما بالا مي‌روند، مشخص شده‌اند. ظاهرا منظور از اين برجها اين نبوده كه به عنوان مناره به كار رود، در غير اين صورت ارتفاع مي‌بايست خيلي بيشتر باشد. پلكان به طرف طبقه فوقاني در طرفين واحد ورودي واقع شده است. ورودي به يك دهليز مربع شكل منتهي مي‌شود. اين دهليز هم به ايواني كه رو به حياط است و عمق آن كمي از عرضش بيشتر است، و هم به اتاقهاي گنبددار جانبي راه مي‌يابد. اين تالارهاي بزرگ مربع شكل در هر يك از ديوارها شاه نشين عميق دارد. اتاق طرف چپ ورودي به عنوان مسجد مورد استفاده قرار مي‌گرفته است و در شاهنشين جنوب غربي، محراب كوچكي قرار دارد. تالار ديگر براي وعظ بكار مي‌رفته است. حياط نمايي دارد شامل دو رديف تاق نما در جلو حجره‌هاي طلاب كه مستطيل شكل هستند. در ايوان عقبي با روش منحصر به فردي كار شده است به فاصله عقبتري از نماي آن تا حدي كمتر از عرض دهانه ايوان است، ديوارهاي اضلاع كمي باريكتر شده و حامل يك تاق جناغي ثانوي است كه در جلو يك تاقنماي نسبتا عميق پنج ضلعي قرار گرفته است. چون راس تاق دومي در سطحي پايين تر از طاق ايوان قرار دارد، سطح سه گوش ميان آن دو طاق با يك روزنه هلالي شكل شكسته پر گرديده كه از نظر زيباشناسي رضايت بخش نيست. اين روزنه‌ها از پشت تاق‌نما با شبكه‌هاي مرمري در ارتفاع نسبتا زيادي از سطح زمين پر شده است. هر يك از سه ايوان اين بنا داراي تاق معمولي آهنگ است. ظاهرا يك تاق ضخيم باربر داخل در جسم بنا بالاي راس تاق ايوان عقب قرار دارد. گنبدهاي واقع در تالارهاي گوشه‌اي جلو داراي مناطق انتقالي مشابه هستند. شاهنشين تاقدار تقريبا تا قاعده گنبد بالا رفته است. قسمتهاي گوشه‌اي ميان آنها با دو رديف از عناصر مقرنسي اشغال شده تا زير بنايي براي يك گريو هشت گوش مركب از شانخرده قوس به وجود آورد. اتاقهاي كوچك و كوتاه طرفين دهليز ورودي با گنبدهاي خيمه‌يي و حجره‌هاي طلاب با تاقهاي آهنگ پوشيده شده است. اسناد و مدارك مشخص در اين بنا عبارتند از اينكه بر روي كاشي هفت رنگي ستاره شكل بالاي ورودي امضا بنا آمده است: عمل اسمعيل بن طاهر بن محمود البناء الاصفهاني، و ديگر اينكه روي كوبه برنزي در كه اكنون از آنجا برداشته شده، اين جمله نقش بسته است: در محفل آنان كه از مطالعه كتب آگاه هستند هر لحظه درهاي لطف الهي باز است. انتهاي پيام