نويسنده كتاب معصوميت و تجربه گفت: ما نظريه پردازي به معناي ويژه كلمه، يعني تدوين يك نظام فكري كه بتواند كم و كيف ادبيات كودك را – و يا دست كم جنبه هايي از آن را - تبيين كند، تاكنون نداشته ايم. دكتر مصطفي خسرونژاد در گفت وگو با ايسنا با بيان اين مطلب گفت: كارهايي كه تاكنون شده در بهترين حالت استفاده از نظريه هاي موجود ادبي بوده است وي گفت : البته كتاب ماه و پژوهشنامه گام هايي جدي در اين زمينه برداشته اند. مقالات و نقدهاي سيد آبادي و شيخ الاسلامي نمونه هايي از كوشش هايي جديد در مسير نظريه پردازي است كه به عنوان نخستين گام ها ستايش برانگيز است. خسرونژاد در بحث آسيب شناسي اين فقدان گفت: طبيعي است كه هيچ عملي بي نظريه به سامان نمي رسد. بين مؤلف، اثر، مخاطب، نقد و نظريه رابطه اي ژرف، پيچيده و چندسويه برقرار است و طبيعي است كه حذف هر يك از اين عوامل تأثيري جدي بر كل روند رشد ادبيات كودك مي گذارد اين مدرس دانشگاه گفت: ساده ترين اتفاق در وضعيت نبود نظريه، كليشه يي شدن انتخاب آثار برتر در زمينه ادبيات كودك و نوجوان است كه هم اكنون كمابيش، با آن مواجهيم. وي با بين اينكه نظريه پردازي طبيعي است كه امري ذهني است و امر ذهني بيشتر احتمال دارد كه نسبت به مسائل و شرايط عيني مربوط به خودش ظهور و رشد كند، گفت: هم اكنون افزايش كمي ناشران ادبيات كودك، افزايش شمارگان كتابهاي منتشر شده،‌ افزايش نويسندگان، شاعران و تصويرگران اين حيطه، تنوع موضوعي رو به افزايش، تشكل هاي صنفي و برگزاري جشنواره ها و مسائلي از اين قبيل، همه حكايت از رشد عيني قابل توجهي مي كند كه در ادبيات كودك ما رخ داده است و به تبع آن ما شاهد رشد ذهني قابل توجهي نيز هستيم وي گفت: آثاري كه محمدي آفريده است، مقالات و نقدهايي كه در پژوهشنامه ادبيات كودك و نوجوان و در كتاب ماه چاپ مي شود، حكايت از اين دارد كه ضرورت پرداختن به مسائل نظري، خودبه‌خود از سوي دست اندركاران كاملا احساس شده است. ادبيات كودك رشد نمي كند؛ مگر نقد كارا و رشد يافته داشته باشيم و نقد كارا و رشد يافته نخواهيم داشت؛ مگر نظريه يا نظريه هايي كارآ و رشد يافته داشته باشيم.