انقلاب اسلامي ايران با آن که روزهاي نخست و پراضطرابش را سپري مي‌کرد، در مردادماه سال 58 و در بخش مرزي اورامانات استان کرمانشاه مورد تجاوز و توطئه استکبار و مزدوران داخلي وابسته به بيگانه قرار گرفت و برگ خونين ديگري به صفحات تاريخ پررنگ آن افزوده شد. به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) منطقه کرمانشاه به نقل از مجموعه «گذري بر حماسه پاوه» معاونت تحقيقات اداره كل حفظ آثار و نشر ارزشهاي دفاع مقدس استان کرمانشاه، چند ماه از سقوط شاه نگذشته بود که گروهک‌هاي مسلح ضدانقلاب از نوپا بودن انقلاب سوء استفاده کرده و به قتل عام مردم مسلمان و بي‌گناه ايران اسلامي پرداختند. البته اين اولين و يا آخرين بار نبود که به وحدت، يکپارچگي، استقلال و آزادي اين ملت حمله مي‌شد و بارها و بارها جهانخواران اين جنايت‌ها و خباثت را عليه اين ملت مظلوم و انقلابي انجام و توانايي خود را به صورت هاي گوناگون در برخورد با اين ملت مورد آزمايش قرار داده بود و تبليغات الحادي آنها نيز گوش فلک را کر مي‌کرد، اما به لطف پروردگار، همواره تير آنان به سنگ مي‌خورد و در هيچ يک از اين اقدامات نتوانستند راه به جايي ببرند. اين بار کردستان مورد طمع استکبار قرار گرفته بود و نقشه شوم دشمنان اسلام در اين منطقه خود را نشان داده بود، امپرياليسم جهاني که از سقوط شاه پليد ضربه‌اي هولناک خورده بود، با طرح بحث قوميت در ميان اقوام مختلف از جمله قوم کرد و به عنوان جبران شکست از انقلابيون درصدد سقوط انقلاب برآمده بود و به وسطه ايادي خود فروخته‌اش که فئودالها و ضدانقلاب بودند، وارد معرکه شد و با حمله به پادگان هاي مهاباد، مريوان، بانه، سردشت و نقده که با قتل، غارت و تجاوز همراه بود، به خواست خداوند و با حمايت ارتش پس از چهار روز شکست خورد و هر چند با تجهيزات و امکانات بيشتري به سنندج حمله کرد، اما با مقاومت دليرانه مسلمانان به شدت سرکوب شد و نتوانست در آن منطقه نيز نتيجه اي بگيرد، حالا قصد گرفتن پاوه را داشت. اوباش مسلح در اطراف شهر پرسه مي‌زدند و به مسلمانان انقلابي ناسزا مي‌گفتند، نيروهايشان را هم از ساير نقاط کشور و حتي از عراق فراخوانده بودند، دموکرات، کومله، خوانين اطراف پاوه، همه و همه گرد هم آمده بودند، هر لحظه امکان سقوط پاوه توسط اين خون آشامان بيشتر مي‌شد، پاوه هم نبايد از اين معرکه بي‌نصيب مي‌ماند، چرا که پاره‌اي از پيکره اين کشور پهناور و جزء قلمرو جمهوري اسلامي به شمار مي‌آمد. انقلاب تازه شکل گرفته و هنوز امنيت مستحکمي بر منطقه و کشور حاکم نشده بود، درگيري کوچکي در پاوه رخ داد، مردم به خاطر اعتراض به اين درگيري و ناامني موجود در مقابل فرمانداري دست به تحصن زدند و خواستار سرکوبي ضد انقلاب از دولت موقت شدند که البته خيانت‌هاي داخلي نيز دست کمي از گروهک‌هاي آمريکا نداشت، زيرا برخي افراد داخلي نيز هم مشوق و مدافع گروهکها وهمين ناامني‌ها بودند تا به نحوي به اربابانش اعلام کنند که اسلام انقلابي قادر به اداره جامعه مسلمان نيست. در اين هنگام، ضدانقلاب در روستاهاي قوري قلعه (در چند کيلومتري شهر پاوه) دست به جمع‌آوري نيرو زد و با پول‌هاي کلاني که ازطرف دولت بعث عراق دريافت مي کرد به استخدام نيرو مشغول شد تا عليه انقلاب از آن استفاده کند، مردم مسلمان و متحصن پاوه بارها از مسئولين تقاضاي کمک کرده بودند، اما متاسفانه با وجود عدم آگاهي اکثر مسئولان و سازش خيلي از مسئولين محلي با ضد انقلاب نتوانسته بودند به خواسته اي خود دست يابند، در مقابل فرمانداري مردم در برابر نماينده فرماندار فرياد کردند و خطاب به او مي‌گفتند چه خبر است؟ چرا خوابيد يک عمر جان کنده‌ايم، شکنجه شده‌ايم، شهيد داده‌ايم، حالا يک مشت اوباش و کافر بايد بتواند ما را فقط به جرم مسلمان بودن قتل عام کنند، گول ظاهر اينها را نخوريد اسلام و انقلاب و کشور در خطر است، چرا دفاع نمي‌کنيد؟ دولت بايد از جان و مال ما دفاع کند، اصلا به ما اسلحه بدهيد تا خودمان از دينمان دفاع کنيم. نماينده فرماندار در پاسخ به مردم گفت: ما مي خواهيم قضيه با آرامش حل شود مي‌خواهيم با آنها در قوري قلعه صحبت کنيم و ببينيم حرف حسابشان چيست، اگر حرفي منطقي دارند بشنويم وگر نه حتما از شهر دفاع خواهيم کرد. براي جلوگيري از آشوب، سرهنگ کريمي فرمانده هنگ ژاندارمري کرمانشاه به قوري قلعه رفت و خواستار حل مشکل از راه مذاکره شد، از طرف ديگر محمد سپهرپور استاندار کرمانشاه نيز که به پاوه آمده بود از مردم خواست که دست از تحصن بردارند، چند روز از گفت‌وگوهاي استاندار و گروهک‌ها گذشت، اما مذاکرات و وقايع بعدي نشان داد که گروهک‌ها نقشه شوم ديگري در سر دارند، نقشه آنها اسلام زدايي از منطقه وايجاد مرکزي براي فشار به انقلاب نوپا و در نهايت براندازي حکومت جمهوري اسلامي بود، لذا حلقه محاصره را تنگ‌تر کرده و از هر طرف به شهر حمله کردند. اوضاع لحظه به لحظه حساس‌تر و خطرناک‌تر مي‌شد، به نيروهاي ضدانقلاب همچون سيل افزوده مي‌شد و پاوه در خطر سقوط قرار گرفته بود؛ وضعيت عجيبي بود، گويا دولت مرکزي هيچ خبري نداشت که اين قسمت از کشور مورد هجوم دشمن قرار گرفته است. تعداد کمي از پاسداران بومي و اعزامي که اکثرا شهيد و يا زخمي و مجروح شده بودند تنها حاميان مسلح شهر بودند ولي مقاومت‌ها ادامه يافت تا اين که پيام تاريخي و سرنوشت ساز خميني کبير همه معادلات را به ريخت و با سرازير شدن حجم نيروهاي مردمي از اقصي نقاط ايران اسلامي نيروهاي ضد انقلاب گريزي جز فرار به داخل عراق نداشتند و به اين ترتيب محاصره پاوه شکسته شد. سردار بزرگ اسلام شهيد سرافراز دکتر مصطفي چمران در اين باره مي گويد: «کردستان لابراتوار توطئه گران ضدانقلاب بود که سرنوشت انقلاب را به محک امتحان گذاشته بودند و اگر در کردستان، امپرياليسم و طاغوت و عمال داخلي آنها پيروز مي‌شدند، مسلما نظير همان برنامه شوم را در خوزستان، گنبد، آذربايجان، بلوچستان و جاهاي ديگر پياده مي کردند تا انقلاب اسلامي ما را به طور کلي نابود کنند، بنابراين سقوط کردستان فقط متضمن تجزيه يک منطقه از خاک وطن نبود، بلکه معادل نابودي انقلاب و استقلال ايران بود.» اکنون که سالها از آن حادثه خونين مي‌گذرد صحت گفتار اين شهيد بزگوار کاملا به وضوح احساس مي‌شود جنگ تحميلي 8 ساله استکبار عليه جمهوري اسلامي که نمونه بارز و روشن اين عناد و دشمني است غافل از اين که ملتي که خدا با اوست همواره پيروز است هرجا را هم که اين تجاوزگران مورد تاخت و تاز قرار دادند به کانون گرمي براي خلق جلوه‌هاي ويژه‌اي از حماسه و ايثار به دست توانمند اين امت مبدل گشت. درک روحيه پايداري و مقاومت فرزندان اسلام، اين پيکارگران افتخارآفرين کوه‌هاي سر به فلک کشيده کردستان، از سطح شعور و فهم دشمنان اسلام خيلي فراتر است. حماسه آفريناني که به تجاوز و تهاجم سرسختانه امپرياليسم با قاطعيت پاسخ دادند و او را در برخورد با عمل انقلابي خود مات و مبهوت ساختند و در پيشگاه الهي و مردم عالم رسوا کردند. انتهاي پيام