يك كارشناس مسكن و شهرسازي تاكيد كرد: شهرداري بايد براي ساخت و ساز در محدوده‌ي آثار تاريخي با سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري هماهنگي كند، در غير اين صورت، اقدام غيرقانوني انجام داده است. غلامرضا عمراني در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) در اصفهان، با بيان اين‌كه براي هر ساخت و سازي در محدوده‌ي آثار تاريخي حريمي مشخص در طرح تفصيلي شهر اصفهان وجود دارد، افزود: درباره‌ي ساخت و سازهايي كه در بافت تاريخي شهر اصفهان انجام مي‌شوند، طرح تفصيلي مطابق با ضوابط تصويب شده است كه البته اين طرح صددرصد به تجديدنظر نياز دارد. وي گفت: به‌دليل آن‌كه بناهاي باارزش تاريخي در بافت اصفهان زيادند، هنگامي كه اين بناها به ثبت آثار ملي مي‌رسند، حريم و ضوابطي دارند كه براي هر ساخت و سازي در محدوده‌ي آن‌ها بايد از سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري استعلام شود؛ به‌عنوان مثال، ارتفاع ساختمان‌ها در محدوده‌ي خيابان چهارباغ نبايد از ارتفاع مدرسه‌ي چهارباغ بيشتر شود. او با بيان اين‌كه احيا مراكز قديمي و حضور گردشگران داخلي و خارجي به بازسازي اين مناطق كمك مي‌كند، ادامه داد: يك طرح جامع و اجرايي بايد هم‌زمان توسط متخصصان و مشاوران به‌تصويب مراجع ذي‌صلاح برسد كه هرچه زودتر اين طرح مصوب شود، براي نجات آثار تاريخي و هويت شهر اصفهان بسيار موثر خواهد بود؛ هرچند طرح تفضيلي شهر اصفهان نيز وجود دارد، اما اين طرح جامع در راستا يا تكميل طرح تفصيلي مي‌تواند باشد. وي درباره‌ي عبور مترو از زير خيابان چهارباغ و ساخت و سازهايي كه در آينده در اين محدوده انجام مي‌شوند، تصريح كرد: بعيد مي‌دانم، شهرداري مغاير با قانون عمل كند؛ زيرا به‌لحاظ حقوقي معمولا شهرداري براي ساخت و ساز در نزديكي بناها و محورهاي تاريخي ـ فرهنگي بايد با ميراث فرهنگي هماهنگي كند؛ چراكه تمام آثار تاريخي ثبت‌شده در فهرست آثار ملي و فهرست ميراث جهاني حريم و ضوابطي دارند. عمراني درباره‌ي هسته‌ي مركزي شهر اصفهان، گفت: اطراف مسجد جامع و محل دردشت جزو هسته‌ي مركزي شهر به‌شمار مي‌روند كه در صورت بازسازي و احيا به‌عنوان نمادي از تاريخ شهر اصفهان محسوب مي‌شوند. وي اضافه كرد: هر ساخت و سازي در سطح شهر اصفهان يا بايد بر طرح تفصيلي منطبق باشد، يا به‌صورت مصوبه‌ي كميسيون ماده‌ي 5 درآيد. در طرح تفصيلي در حريم بافت تاريخي نيز ضوابطي بر بدنه‌هاي ساختمان‌ها اعمال مي‌شوند، تا با بافت تاريخي هماهنگي به‌وجود آيد. اين كارشناس مسكن و شهرسازي اظهار داشت: دوهزار و 200 هكتار از 18هزار هكتار وسعت شهر اصفهان را بافت تاريخي شامل مي‌شود كه به‌دليل گستردگي اين بافت، اعتبارات زيادي نيز براي بازسازي و احيا آن نياز است. وي افزود: در طرح تفصيلي شهر اصفهان محور تاريخي ـ فرهنگي اين شهر تعريف شده است كه به‌عنوان استخوان‌بندي شهر به‌حساب مي‌آيد. اين بافت از محله‌ي جويباره و ميدان عتيق آغاز مي‌شود و به سمت بازار سپس ميدان نقش جهان و از سمت ديگر به دروازه‌ي حسن‌آباد، چهارباغ صدر، پل خواجو و تخت فولاد مي‌رود، يك بخش نيز شامل خيابان سپه، چهارباغ عباسي، سي‌وسه پل و باغ‌هاي هزارجريب مي‌شود؛ اين محور تاريخي ـ فرهنگي در سال 1368 در شوراي عالي شهرسازي و معماري ايران به‌تصويب رسيد و ضوابط ويژه‌اي براي آن درنظر گرفته شد. او درباره‌ي اين‌كه چرا در شهرهاي قديمي ديگر كشورها، هسته‌ي مركزي شهر جديد با شهر قديم متفاوت است، در حالي كه در شهر تاريخي اصفهان خلاف چنين ضابطه‌اي را شاهديم، گفت: مسير و حركت شهرهاي تاريخي در دنيا مشابه يكديگرند، به‌عنوان مثال، در شهرهايي قديمي كه در اروپا و حتا آمريكا وجود دارند، در مقطعي مركز شهر به‌تدريج تخليه و دوباره احيا شد و به‌عنوان مركز اصلي شهر مورد استفاده قرار گرفت؛ اما به‌دليل نياز مردم به مراكز تجاري و مشكلات ترافيكي در مركز شهر، مراكز اقتصادي و تجاري در حومه‌ي شهر ساخته شدند كه اين مراكز به‌دنبال خود امكانات تفريحي و فرهنگي را نيز منتقل كردند و مركز قديمي شهر با اين تئوري محفوظ ماند و مركز جديد شهر به‌وجود آمد. انتهاي پيام