آزادگان سرافراز در دوران اسارت و در برخورد با وقايع محتلف،اصطلاحاتي به كار مي‌بردند كه نشاندهنده وضعيت اردوگاه‌ها بود. سرويس فرهنگ و حماسه خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) به نمونه‌هايي از اين اصطلاحات اشاره مي‌كند.

                                                       توليد انبوه

در يکي از اردوگاه‏ها، اسرا تصميم به درست کردن مُهر گرفتند و با ساختن طرحهاي جالبي از قبيل حرم حضرت امام حسين (ع) و ...هشتصد مُهر درست کردند. اصطلاح «توليد انبوه» به آن روز اختصاص داده شد.

                                تونل مرگ (تونل وحشت، تونل گوشتي، كوچة مرگ)

موقعي که اسراي جديد را به اردوگاه‏ها مي‏آوردند، عراقيها در دو ستون طولاني مي‏ايستادند و در نتيجه تونلي به وجود مي‏آوردند که اسرا مي‏بايد از آن عبور مي‏کردند در حالي که در دست هر کدام از بعثي‏ها يک باتوم، ميله آهني، نبشي و چيزهايي از اين قبيل بود و با آن اسرا را مي‏زدند. البته کمتر کسي بود که از اين تونل عبور کند و دچار آسيب‏ديدگي جدّي نشود.

                                                         تيپ الاسير

اکثر اسراي اردوگاه 3 رمادي را افراد تيپ الغدير يزد تشکيل داده بودند، بطوريکه از يگان‏هاي ديگر جز چند نفر در ميان آنها به چشم نمي‏خوردند. به همين سبب بچّه‏ها به شوخي آنها را «تيپ الاسير» مي‏ناميدند.

                                                        تيم تعاوني چهار

در مسابقات ورزشي که در موصل برگزار مي‏شد اغلب تيم تعاوني چهار شرکت داشت. يکي از برادران اسير که در ايران در تعاوني چهار ترمينال اصفهان راننده اتوبوس بود، نام اين تيم را «تعاوني چهار» گذاشته بود.

                                                                ثِلِج

ثلج به قالب‌هاي يخي گفته مي‏شد که در برخي از اردوگاه‏ها با اخذ مبلغ بيست فلس، براي هر آسايشگاه صد و بيست نفري يکي از آنها داده مي‏شد. وجود يخ براي جلوگيري از شيوع و يا درمان بيماريهايي از قبيل يرقان، گرمازدگي و اسهال کمک مؤثري به نظر مي‏رسيد.

                                   ثواب جمع كن ها (شهردار، خادم ، خادم الحسين)

در اردوگاه‏ها هميشه کارها تقسيم مي‏شد ولي عده‏اي از آزادگان بودند که با ايثار و فداکاري، به کمک سايرين بر مي‏خاستند و اين عمل را داراي ثواب و اجر اخوري مي‏دانستند. شهردار، خادمان اردوگاه و زحمتکشان از اين قبيل بودند و به آنها «ثواب جمع کن‏ها» مي‏گفتند.

                                                            جاسم چركي

يکي از سربازان عراقي به دليل وضع بسيار کثيفي که داشت، به «جاسم چرکي» معروف بود.

                                                           جاسم چوپان

لقب يکي ديگر از سربازان عراقي بود که هميشه مثل چوپانها باتوم خود را روي دوش قرار مي‏داد.

                                                      جرب خانه (جربستان)

جرب يا گال نوعي بيماري پوستي است. در دوران اسارت، عراقيها اسرايي را که مبتلا به اين بيماري مي‏شدند، در محلي به نام «جرب خانه» نگهداري مي‏کردند. جرب‏خانه‏ها گاه به شکنجه‏گاه و گاه نيز به محل تبادل اخبار اردوگاه‏ها مبدّل مي‏شد. به جرب خانه«جربستان» نيز گفته مي‏شد.

                                                    جرّاحي به سبك عراقي

در برخي از درمانگاههاي اسارت، عراقيها بدون رعايت نکات بهداشتي و يا استريل بهداشتي و يا استريل وسايل و محل عمل و حتي بدون اقدام به بي‏حسّي موضعي و يا بيهوشي، به بخيه يا جرّاحي مي‏پرداختند و در صورتي که بيمار داد و فرياد راه مي‏انداخت، با ضربه‏اي او را بيهوش و ساکت مي‏کردند.

                                                            جشن تموز

در 17 ژوئيه هر سال به مناسبت سالروز حاکميت حزب بعث در عراق توسط نظاميان، جشني در اردوگاه‏ها برگزار مي‏شد که به آن «جشن تموز» مي‏گفتند.

                                                           جشن گال

يکي از برنامه‏هاي سرگرم کننده در اردوگاه جشني بود که براي تقويت روحيه اسراي بيمار و به ويژه بيماران مبتلا به گال برگزار مي‏گرديد و به آن «جشن گال» مي‏گفتند.

                                                   جعبة جادو يا جعبة شيطان

اصطلاحي بود که به دستگاه تلويزيون اطلاق مي‏شد.

                                                          جمعة سياه

جمعه سياه اصطلاح رايجي بود كه در برخي از اردوگاه‏ها يادآور روز خاصي بود كه اكثر اسرا در آن روز مورد ضرب و شتم و شكنجه واقع شده بودند و يا اعتراض همگاني به شورش انجاميده و باعث شهادت چند تن شده بود. به عنوان مثال جمعة سياه در اردوگاه‏هاي تكريت و بعقوبه مشهور بوده است.

يكي از سربازان عراقي به نام عبده چون هميشه لباس‏هاي مندرس و كهنه مي‏پوشيد و سر و وضعي مناسب داشت و در ضمن باتوم را به پشت كمر مي‏گذاشت و دستهايش را مثل چوپان‏ها به دو طرف آن آويزان مي‏كرد و با اين شكل و شمايل، بيشتر شبيه به يك چوپان بود تا سرباز، به اين لقب مشهور شده بود.

                                                      جندي مجهول

اين اصطلاح به يکي از سربازهاي عراقي گفته مي‏شد که يک ليسانسيه روانشناسي بود ولي به خاطر اهداف شومي که داشت،با لباس نظامي وارد اردوگاه مي‏شد و سعي مي‏کرد همواره عنوانش ناشناخته باقي بماند و کسي از کارهاي او سر در نياورد، لذا اسرا به او «جندي مجهول» مي‏گفتند.

                                                          جواريب

در بعضي از اردوگاه‏ها عراقيها هر شش ماه يك جفت جوراب، كه به آن «جواريب» مي‏گفتند، به اسرا به عنوان سهميه مي‏دادند. البته بعد از ماه اول و دوم ديگر اين جورابها وصله‏دار و پاره مي‏شد.

                                                     جيش الوحشي

"«جيش الشعبي» اصطلاحي بود كه در مورد ارتش مردمي عراق بكار برده مي‏شد، ولي به جهت خوي وحشيگري كه بر اين ارتش حكمفرما بود و به عنوان تمسخر، در بين اسرا به «جيش الوحشي» معروف بود.

                                                        چاه در چاه

هنگامي که برادران آزاده با عراقيها به مخالفت بر مي‏خواستند، عراقيها تهديد مي‏کردند که آنها را به زنداني به مراتب بدتر از زندان فعلي منتقل خواهند کرد. در اين گونه موارد بچّه‏ها به يکديگر مي‏گفتند به «چاه در چاه» منتقل مي‏شويم.

انتهاي پيام