آري، شهيد و شهادت تنها مخصوص مردان نبوده و نيست و در دوران دفاع مقدس زنان و دختراني نيز بوده‌اند كه در سراسر كشور پهناور ايران اسلامي به درجه شهادت رسيده‌اند. اينجا حرف از شهيد است و شهادت. از احساس و شجاعت و شهامت است و شهادت تنها لياقت مي‌خواهد و زن و مرد نمي‌شناسد.هر كس به درجه والاي كمال برسد روزي فراخواهد رسيد كه در جوار بزرگان خواهد نشست. تكليف اجتماعي يك مسلمان،مخصوص مردان نيست.زنان نيز به تعهد ديني و مسلماني خويش مؤظفند نيست به جريان حق و باطل در جامعه و مساله حكومت ديني، فكر،انديشه و تلاش داشته باشند. هرچند در هشت سال جنگ تحميلي، جوانان و مردان غيرتمند به حد كافي براي دفاع از دين و ميهن قد برافراشته بودند در پشت جبهه زمينه مناسبي براي زنان ايراني وجود داشت تا نشان دهند كه مردان ايران زمين تنها نيستند و زنان و دختران آنها پشتوانه‌اي قوي براي آنها هستند. شهيد پروانه كاوياني در سال 1351 در طايفه دره شوري متولد شد و در سن 14 سالگي در تاريخ 65/10/15 در آب شيرين گچساران در هنگام ايفاي نقش خود در پشت جبهه و در حالي كه مشغول جمع‌آوري كمك‌هاي مردمي براي ارسال به جبهه بود در زير بمباران وحشيانه هواپيماي دشمن بعثي به خيل شهيدان پيوست و از خاك به افلاك پرواز كرد. انتهاي پيام