تنها، مي‌نويسم و چيزهايي را كه از ديگران شنيده‌ام با نوشتم براي ديگران بازگو مي‌كنم اما افسوس كه بين ديدن‌ها و شنيدن‌ها فرهنگ‌ها فاصله است و از جبهه تا من نسل سومي هزاران هزاران فرسنگ فاصله و من كه مي‌نويسم و تو كه مي‌خواني شايد هنوز به آن ارزش واقعي شهيد دست نيافته‌ايم و من آن زمان نبوده‌ام تا بتوانم آنچه را مي‌نويسم به درستي تجزيه و تحليل كنم. نبودم تا بفهمم كه مادر شهيدي كه دستمال سياه بر پيشاني‌اش، سبز و با عشق از عزيز از دست داده‌اش سخن مي‌گويد چه در قلب پر مهرش مي‌گذرد كه حتي قادر به بيان آن هم نيست و گفتنش برايش دشوار است. اين شهيد كه از او سخن مي‌گويم لاله پرپر شده‌اي است از استان كهگيلويه و بويراحمد. شهيد كرامت الله رهبر. متولد 1346 كه در سال 1366 در ماووت به درجه رفيع شهادت نائل آمد. به گزارش ايسنا برادر اين شهيد در مورد او مي‌گويد: تحصيلات ابتدايي را در روستا پشت سر گذاشت و در دوره راهنمايي وارد مدرسه ميمند شد و تا دوم راهنمايي درس خواند اما به علت كليه درد در بيمارستان بستري شد و دعا مي‌كرد كه در بستر بيماري نميرد. تا وارد جبهه شد و پس از چهار ماه خدمت صادقانه به شهادت رسيد. هميشه به ما مي‌گفت به ياد انقلاب و پشتيبان ولي فقيه باشيد و به خواهرانم مي‌گفت حجاب را رعايت كنيد. يادم مي‌آيد چهار نفر بوديم كه در روستا فوتبال بازي مي‌كرديم كه او از كنار ما رد شد و گفت: چيزي براي شما دارم. وقتي دست بيرون آورد و وقتي مي‌خواست آنها را تقسيم كند در اين فكر بود كه چه گونه آنها را تقسيم كند كه ناراحت نشويم به همين خاطر شكلات‌هايش را بين سه نفر ديگري كه با من فوتبال بازي مي‌كردند تقسيم كرد و به من گفت: تو برادر من هستي اگر به تو ندهم هم ناراحت نمي‌شوي. وقتي وارد خانه شديم كوله‌اش را باز كرد و به خاطر اينكه من ناراحت نشوم از لابه‌لاي وسايلش يك عدد شكلات بيرون آورد و در حالي كه بر سرم دست مي‌كشيد آن را به دستم داد اين تنها و بهترين خاطره‌اي است كه از او به ياد دارد. شهيد در وصيت‌نامه‌اش مي‌نويسد: مبادا دستورات اسلام را پيروي نكنيد و پستها شما را مغرور كند و شما را از ياد خدا غافل كند. شهادت در راه خدا، در جامعه ما، در سايه تعاليم آسماني، به صورت يك ارزش درآمده است. انتهاي پيام