احمدي گيوي در نشست معرفي كتاب "گلستان سعدي" گفت: از ميان همه بزرگان فرهنگ ايران هيچ‌كس مانند سعدي سخنش در تعليم و تربيت ايرانيان كاربرد نداشته است. به گزارش خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، حسن احمدي گيوي كه در نشست "زندگي و زمانه سعدي" و رونمايي كتابش سخن مي‌گفت، يادآور شد: در بوستان شعر و ادب جهان هستند گل‌هاي خوش‌رنگ اندك‌شماري كه فاصله زمان و مكان را درمي‌نوردند و در روح آدمي عطر دل‌آويزشان مشام جهانيان را نوازش مي‌دهد. در شمار آن‌ها دانته‌ها، ويكتور هوگوها، تولستوي‌ها و ديگراني هستند. در گلستان شعر فارسي نيز اين گل‌ها را مي‌توان فراوان يافت كه هر چه مي‌گذرد، نه تنها از رنگ و بوي‌شان نمي‌كاهد، بلكه افزايش مي‌يابد. در اين ميان، سعدي، حافظ ، فردوسي و مولوي از اين گروه اندك‌شمارند. وي افزود: اگر يونان بر فرهنگ ديرين خود مي‌بالد، اگر فرانسه بر مهد دموكراسي كشورش مي‌نازد، و اگر انگلستان بر بلوغ سياسي كشورش ناز دارد، ايران هم آويزه‌اي دارد كه به آن بياويزد و ببالد؛ آن آويزه جز شعر فارسي چيز ديگري نيست. از بزرگان شعر فارسي چهار معمار فرهنگ ايران برتر از همگان هستند، كه شخصيت ما را تكوين داده‌اند: فردوسي، مولوي، سعدي و حافظ . از ميان اين چهار بزرگ، سعدي جايگاه خاصي دارد؛ زيرا 700 سال حق معلمي بر گردن ما دارد. احمدي گيوي متذكر شد: از كلاس اول ابتدايي تا دانشگاه، شاگرد مكتب سعدي بوده‌ايم. گلستان و بوستان بر فرق ادب فارسي درخشيدند. گلستان سعدي پايه‌ا‌ي استوار براي زبان فارسي و دستور زبان فارسي شده است. او با بيان اين مطلب كه نقش امروز ما بر پايه نقش گلستان سعدي استوار است، تصريح كرد: ما تاريخ بيهقي و شاهنامه را داريم، ولي هيچ‌كدام آن‌ها برجستگي گلستان را ندارند، تا بيش‌تر مورد اقتباس قرار گيرند. هيچ نويسنده‌اي در 700 سال گذشته نبوده است كه از نثر سعدي برخوردار نباشد. بزرگ‌ترين استاد نثر مسجع و سخن سهل و ممتنع است. تا قبل از او، اين ويژگي مختص فرخي سيستاني بود؛ اما با ظهور سعدي نصيب او شد. اين نويسنده و پژوهشگر متذكر شد: مقام بزرگ‌ترين شاعر ايران تا 70 سال پيش به سعدي اختصاص داشت، ولي بعد از كشف مولوي توسط نيكلسون عده‌اي بر آن شدند كه مولوي بزرگ‌ترين شاعر ماست؛ اما سعدي همچنان جايگاه بزرگ خود را دارد. وي درباره ويژگي‌هاي گلستان سعدي گفت: سعدي در گلستان جامعه روزگار خود و بلكه جامعه بشري را با تمام فرازها و فرودها، همواري‌ها و ناهمواري‌ها روشن و بي‌پرده انعكاس داده است. احمدي گيوي كه روز گذشته در سراي اهل قلم بيستمين نمايشگاه بين المللي كتاب تهران سخن مي‌گفت، يادآور شد: روزگاري كه سعدي در آن مي‌زيست، روزگار خون بود، آتش و ويراني. مغولان چون سيل بنيان‌افكني از خراسان به ايران سرازير شده بودند و آن‌چه را سر راه‌شان بود، ويران ‌مي‌كردند؛ اما فارس به‌خاطر تدبير ايلخانان فارس چون جزيره‌اي امن بود و سعدي در اين روزگار مي‌زيست. جهان گلستان به اين دليل جهان شادكامي‌ها، ناكامي‌ها، شيريني‌ها، تلخي‌ها، خوبي‌ها و بدي‌هاست. اين به دليل تناقض‌هاي روزگار سعدي است و سعدي به پوياترين شكل اين را به تصوير كشيده است. در اين نشست همچنين حسن انوشه درباره تصحيح احمدي گيوي بر گلستان گفت: از نكات مثبت اين اثر مقدمه مبسوطي است كه احمدي گيوي بر آن نوشته و نكات دستوري اين كتاب را شرح داده است. اين اثر شرح بسيار خوبي است و تا كنون اين كار در حق سعدي نشده بود. او در ادامه درباره ويژگي‌هاي سعدي سخن گفت و درباره اين موضوع كه سعدي مديحه‌سرا بوده، توضيح داد: به نظرم هيچ مديحه‌اي ايراد ندارد، بخصوص مديحه سعدي؛ چرا كه او در مديحه‌هايش همه را به خوبي و مهرباني پند مي‌دهد. توفيق سبحاني نيز در سخنان كوتاهي گفت: همه گلستان را در 7سالگي مي‌خوانند، و شايد در 70سالگي بفهمند؛ اما احمدي گيوي با اين اثر كاري كرد كه اگر كسي گلستان را در 7سالگي بخواند، لااقل در 14سالگي آن‌را بفهمد. انتهاي پيام