هميشه گفته‌ام و خواهم گفت كه موقع رفتن به جبهه به همه، از پدر و مادر گرفته تا دولت، سرباز و فرمانده التماس كرده‌ام و هيچ وقت از اين التماسم پيشمان نيستم. حاج‌عبدالرحمن پرزحمت از آزادگان سرفراز استان اردبيل با بيان اين مطلب در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) افزود: من خودم داوطلبانه و به خاطر مردم به جبهه رفتم و الان هم ادعاي هيچ حق و حقوقي را از دولت و مردم ندارم. وي كه در پنجم اسفندماه سال 62 به اسارت دشمن بعثي درآمد و 6 سال و 6 ماه را در اردوگاه موصل در اسارت دشمن بود مي‌گويد: تمام ايثارگران بايد تمنا از خود داشته باشند و با خداوند بزرگ ارتباط ويژه برقرار كنند. اين آزاده سرفراز با بيان اينكه مردم هميشه و در همه حال قدردان زحمات و فداكاري‌هاي ايثارگران و شهدا هستند،خاطرنشان كرد:برخي تلاطمات زندگي باعث غفلت از ايثارگران شده است اما حتما اصل عمل از ياد نرفته است. پرزحمت معتقد است:برخي افراد در رأس امور مربوط به ايثارگران و شهدا كه خود نسبت به اين ارزشي‌ها اعتقادي ندارند،قرار گرفته‌اند،افزود: بعضي از مسوؤلان تنها براي حفظ مقام و موقعيت خود برنامه‌هايي براي ايثارگران اجرا مي‌كنند و خود هيچ اعتقادي به آن ندارند. اين آزاده در مورد رفتنش به جبهه در سال 62 گفت: سيزده بدر سال 62 همراه خانواده به خانه خواهرم رفتم. تلويزيون دزفول را نشان مي‌داد كه يك موشك 12 متري به شهر اصابت كرده و گودالي عميق ايجاد كرده بود و شش نفر از اعضاي يك خانواده كشته شده و يك زن داشت گريه و زاري مي‌كرد ديدن اين صحنه دگرگوني خاصي در وجودم ايجاد كرد و با خودم گفتم: تو چقدر نامردي كه نشسته‌اي و دشمنان خون هموطنانت را مي‌ريزند. به همين خاطر بعد از مدتي براي رفتن به جبهه ثبت نام و عازم جبهه شدم. انتهاي پيام