نمايشگاهي با عنوان "عباس كيارستمي: عكس‌ساز" در موزه دانشگاه بركلي و مركز آرشيو فيلم پاسيفيك به‌نمايش عكس‌ها و فيلم‌هاي يكي از بهترين كارگردان‌هاي جهان پرداخته است. به گزارش بخش هنرهاي تجسمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، در اين نمايشگاه چهار مجموعه از عكس‌هاي كيارستمي كه در مجموعه از آنها تا به‌حال در ساحل غربي آمريكا به‌نمايش در نيامده‌اند، در معرض ديد عموم قرار گرفته‌ و تا اول مهرماه جاري اين نمايش ادامه خواهد داشت. منابع خبري آمريكايي گزارش دادند كه همراه با اين نمايشگاه، نمايشگاه ديگري از مجموعه‌هاي اصلي فيلم‌هاي كيارستمي در مركز "آرشيو فيلم پاسيفيك" از روز شنبه كار خود را آغاز كرده كه تا هشتم شهريورماه جاري ادامه خواهد داشت. دو مجموعه‌ي مختلف "باران" - 2006 و "درخت‌ها و كلاغ‌ها" - 2006 از عكس‌هاي كيارستمي كه در اين نمايشگاه به‌نمايش درآمده‌اند، نخستين‌بار در سال 2006 در نيويورك نمايش داده شدند. "جاده‌ها و درختان" و "برف سفيد" - هر دو 1978 – 2003 - عكس‌هاي رنگي مجموعه‌ي باران از داخل ماشين خود كيارستمي گرفته شده‌اند كه تمركز اصلي‌شان روي قطرات باران روي شيشه ماشين است. كيارستمي ماشينش را به‌عنوان بهترين دوستش معرفي كرده زيرا براي او هم دفتر كارش محسوب مي‌شود و هم محلي آرام و راحت براي تفكر. در ادامه‌ي اين گزارش آمده است، در عكس‌هاي مجموعه "درختان و كلاغ‌ها" نيز كه به‌صورت رنگي گرفته شده‌اند كيارستمي به نمايش درختان و پرندگان پرداخته است. درختان معمولا پاي ثابتي در كارهاي كيارستمي هستند؛ زيرا از نظر او درختان سمبل مقاومت و تطابق‌پذيري هستند. اين دو مجموعه هم نخستين‌بار است كه در آمريكا به‌نمايش در مي‌آيند. در مجموعه عكس‌هاي "جاده‌ها و درختان" جاده‌هايي به تصوير كشيده شده‌اند كه از محل‌هاي بي آب و علف و خالي از سكنه گذشته‌اند. در مجموعه "برف سفيد" نيز عكس‌هايي از درختان با پس‌زمينه‌ي سفيد پوشيده از برف گرفته شده است كه به‌صورت سيلوئت‌هايي زيبا درآمده‌اند. اين شبكه خبري در ادامه چنين آورده است، كيارستمي مانند "فليني" و "كوروساوا"، كارگرداني است كه فيلم‌هايش جهت سينماي جهان را تغيير داده‌اند. در نمايش فيلم او در مركز "آرشيو فيلم پاسيفيك" 16 فيلم وي به‌همراه تعدادي از فيلم‌هاي كوتاهش به‌نمايش درآمده‌اند. كيارستمي در كار مستندسازي خود به زندگي كودكان در ايران پرداخته است. از اين ميان مي‌توان به فيلم‌هاي "و زندگي ادامه دارد"، "كلوزآپ"، "از ميان درختان زيتون" و "خانه‌ي دوست كجاست" اشاره كرد. كيارستمي با دريافت جايزه‌ي نخل طلايي كن به‌خاطر فيلم "طعم گيلاس" در سال 1997 و جايزه‌ي ويژه‌ي داوران در جشنواره‌ي فيلم ونيز در سال 1999 به‌خاطر فيلم "باد ما را خواهد برد" جايگاه خود را در سطح جهاني تثبيت كرد. به‌گمان كيارستمي "يك عكس مي‌تواند مادر سينما باشد؛ زيرا اين چيزي است كه سينما با آن شروع مي‌شود". به‌نظر مي‌رسد مفهوم مي‌ني‌ماليسم در كارهاي كيارستمي رخنه كرده است. در پايان اين گزارش آمده است، او عكاسي را نسبت به فيلم‌سازي رسانه‌يي خالص‌تر مي‌داند؛ زيرا عكس خالي از روايت و سرگرمي است. انتهاي پيام