مسعود آذرنوش: خصوصي‌سازي مانند حيطه‌ي اقتصاد در مسايل پژوهشي امكان‌پذير نيست سازمان نظام باستان‌شناسي استفاده از توان كارشناسي را تسهيل مي‌كند
رييس پيشين پژوهشكده‌ي باستان‌شناسي سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري معتقد است: تاسيس سازمان نظام باستان‌شناسي استفاده از حداكثر توان كارشناسي داخل كشور را تسهيل خواهد كرد. البته اداره‌كنندگان چنين سازماني قاعدتا بايد مانند سازمان‌هاي مشابه آن، انتخابي باشند.
مسعود آذرنوش در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، درباره‌ي تشكيل سازمان نظام باستان‌شناسي كشور و وظيفه‌ي نظارتي آن، توضيح داد: چنين سازماني وظيفه‌ي تاييد يا عدم تاييد باستان‌شناساني را كه شركت در فعاليت‌هاي ميداني را مي‌خواهند، برعهده خواهد گرفت. به اين ترتيب، اين تصميم‌گيري ديگر به سلايق شخصي يا اداري وابسته نخواهد بود.
وي در اين‌باره گفت: زماني كه مديريت پژوهشكده‌ي باستان‌شناسي را عهده‌دار بودم، گاهي مراجع مختلف از من مي‌خواستند، درباره‌ي صلاحيت، عدم صلاحيت يا توان حرفه‌يي باستان‌شناسان اظهار نظر كنم؛ اما پاسخ من همواره اين بود كه اين‌گونه تصميم‌گيري‌ها از توان مديريتي و فردي من فراتر مي‌روند. همواره اين نگراني وجود دارد كه مبادا فرد انصاف را نتواند رعايت كند. واضح است كه اين‌گونه تصميم‌ها بايد جمعي و به دور از سلايق و منافع شخصي باشند. اگر مرجع رسيدگي به چنين اموري يك سازمان غير دولتي باشد، سازماني كه اعضاي آن انتخابي‌اند، امكان بي‌طرفي در تصميم‌گيري‌هايي از اين دست، بيشتر خواهد شد.
اين باستان‌شناس با اشاره به كاوش‌هاي انجام‌شده در دره‌ي بلاغي (سد سيوند) و شركت فعال تعدادي از پژوهشگران غير ايراني كه شامل اعضاي هيات علمي دانشگاه‌ها و مؤسسه‌هاي تحقيقاتي كشورهاي ديگر بودند، اظهار كرد: متخصصان با تجربه‌ي ايراني نيز در اين‌گونه فعاليت‌ها مي‌توانند شركت كنند و سازمان‌دهي اين نوع فعاليت‌ها از وظايف سازمان نظام باستان‌شناسي مي‌تواند باشد. علاوه بر اين، سازمان نظام باستان‌شناسي به‌عنوان مرجعي براي رسيدگي به مشكلات حرفه‌يي اعضا مي‌تواند باشد.
او با اشاره به بحث خصوصي‌سازي باستان‌شناسي كه به‌تازگي مطرح شده است و اين‌كه از آن اطلاعي ندارد، افزود: معتقدم طرح كردن خصوصي‌سازي به مفهومي كه در حيطه‌هاي اقتصاد و صنعت مطرح مي‌شود، در مسايل پژوهشي امكان‌پذير نيست. آن نوع خصوصي‌سازي فقط هنگامي ممكن است كه نتيجه‌ي احتمالي فعاليت پژوهشي، مراحل آن و زمان مورد نياز براي دستيابي به هدف و در نتيجه، اعتبارات مورد نياز براي انجام اين مراحل كاملا قابل پيش‌بيني باشند، درحالي‌كه در امور پژوهشي چنين پيش‌بيني‌هايي بسيار دشوارند، حتا در مسايل فني نيز چنين برآورد مطمئني آسان نيست. بديهي است كه در پژوهش‌هاي باستان‌شناختي موضوع پيچيده‌تر هم مي‌شود، زيرا دقيقا نمي‌توان مشخص كرد كه مثلا در يك محوطه‌ي باستاني چه آثاري ممكن است، به‌دست آيند و براي كشف آثار منقول و غير منقول آن محوطه‌ي باستاني چه مدت زماني بايد صرف شود؛ آيا حفر پنج گمانه‌ي كوچك كافي است يا كاوش 10 گمانه ما را به هدف مي‌رساند.
به اعتقاد آذرنوش، زماني كه بحث خصوصي‌سازي مطرح مي‌شود، مقصود اين نيست كه تمام فعاليت‌ها به‌طور كامل در اختيار بخش خصوصي قرار گيرند، بلكه به‌نظر مي‌رسد، اين بيشتر به معني تلاش براي بهره‌گيري از حداكثر توان كارشناسي درون كشور است. اكنون نيز در بيشتر گروه‌هاي كاوش و بررسي، كارشناسان و متخصصاني كه عضو سازمان ميراث فرهنگي نيستند، نقش اساسي و خلاقي دارند كه البته اين همكاري‌ها بيشتر از طريق ارتباطات شخصي و آشنايي‌ها صورت مي‌گيرند، درحالي‌كه از جمله وظايف سازمان نظام باستان‌شناسي، احتمالا سامان‌دهي اين‌گونه فعاليت‌ها خواهد بود.
وي اضافه كرد: مسؤولان و اداره‌كنندگان اين سازمان بايد مانند سازمان‌هاي مشابه، انتخابي باشند. فقط در اين صورت است كه تفكيك مسؤوليت‌ها و رعايت بي‌طرفي امكان‌پذير خواهد بود. در اين صورت، وظايف كارفرما، مجري و ناظر را از يك ديگر مي‌توان تفكيك كرد.
انتهاي پيام
- در زمینه انتشار نظرات مخاطبان رعایت چند مورد ضروری است:
- -لطفا نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
- -«ایسنا» مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است.
- - ایسنا از انتشار نظراتی که حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های دین مبین اسلام باشد معذور است.
- - نظرات پس از تأیید مدیر بخش مربوطه منتشر می‌شود.
نظرات