مجموعه كتب " جنگ ايران و عراق از نگاه مطبوعات جهان"، برگرفته از اسناد مطبوعاتي و بريده جرايد خارجي موجود در مركز ملي اسناد دفاع مقدس است كه پيشينه جمع‌آوري آن به روزهاي آغازين بحران و تشكيل دفتر تبليغات جبهه و جنگ باز مي‌گردد. اين اسناد كه در گذشته تلخيص و ترجمه شده بود با شكل‌گيري مركز ملي اسناد مورد توجه قرار گرفت كه حاصل اقدامات انجام شده بر روي آن ارائه در قالب مجموعه حاضر است. لازم به ذكر است كه اين مجموعه با بهره‌گيري از نظرات اصلاحي و تكميلي مترجمين توانمند و با تجربه ساماندهي و با محور قرار گرفتن سير تاريخي اخبار و اطلاعات موجود تنظيم شده است. سرويس فرهنگ و حماسه خبرگزاري دانشجويان ايران نيز با بهر‌ه‌گيري از اين منبع تاريخي سعي دارد گريزي به وقايع قبل از آغازجنگ تحميلي و بعد از داشته باشد. كنار‌ه گيري عراق از شوروي و تجديد پيوند با غرب زبان اصلي: انگليسي شماره: 000001 منبع: واشنگتن پست / بغداد 1357/11/14-1979-2-3 مترجم : عمادالدين قاسميپناه تقبيح شديد دخالت نظامي شوروي در افغانستان توسط عراق، گامي ديگر در " جدايي تدريجي" عراق از اتحاد جماهير شوروي محسوب مي‌گردد. گرچه عراق با پيمان دوستي و همكاري كه در سال 1972 به امضا رسيد، به مسكو پيوند خورده، اما اينك در حال پيوستن به غرب، به ويژه فرانسه است. همچنين نشانه‌هايي از بهبود روابط تجاري، فرهنگي و سياسي عراق با آمريكا مشاهده مي‌شود، اما شانس تجديدپيوندها در اين زمان، به دليل وجود چيزي كه " مانع " فلسطيني ناميده مي‌شود، وجود ندارد. در سال 1972 كه مسكو و بغداد پيمان دوستي خود را به امضا رساندند، اتحاد شوروي 95 درصد تجهيزات نظامي عراق را فراهم مي‌كرد. اين كشور همچنين منبع اصلي تامين لوازم غيرنظامي عراق بود. اكنون شوروي به چهاردهمين تامين كننده كالاهاي غيرنظامي عراق تبديل شده و ميزان مشاركت آن در تامين تجهيزات نظامي آن كشور نيز تا دو سوم كاهش يافته است. تامين كنندگان اصلي كالاهاي غيرنظامي عراق كشورهاي ژاپن، آلمان غربي، فرانسه و انگلستان هستند و آمريكا نيز در رديف پنجم قرار دارد. **عراق خواهان تهيه اسلحه از منابع ديگر بغداد در تلاش براي تغيير منابع تسليحاتي خود، به انگلستان، فرانسه، ايتاليا، يوگسلاوي و اسپانيا روي آورده، اما به دليل قيمت هاي بالا و تحويل كند سلاح، هنوز در زمينه تجهيزات سنگين، به خصوص تجهيزات مربوط به نيروي هوايي، به اتحاد شوروي وابسته است. عراقي‌ها مي‌گويند:" به دليل اينكه تنها گزينه واقعي تامين قطعات در اين زمينه،[ تجهيزات هوايي] آمريكا است، و از طرفي چون عراق از هنگام نبرد سال 1967 اعراب و اسراييل روابط خود را با اين كشور قطع كرده، پس معامله با آمريكا به لحاظ سياسي ممكن نيست." به هر حال سياستمداران غربي اعتقاد دارند كه چنانچه آمريكا موضع خود را در قبال مساله فلسطين تغيير دهد به اين معني كه مذاكره با سازمان آزاديبخش فلسطين را آغاز نمايد - بغداد با از سرگيري روابط ديپلماتيك با آمريكا موافقت خواهد كرد، زيرا عراق خود را پرچم‌دار و حامي اصلي جنبش فلسطين مي‌داند. طبق اظهارات يك ديپلمات:" در صورتي كه وقايع به صورت عادي پيش روند، عراق به سوي غرب، از جمله آمريكا، متمايل خواهد شد و از اين انزوا بيرون خواهد آمد." **نگراني درباره آمريكا و شوروي گرچه به نظر مي‌رسد تبليغات عراق اغلب عليه آمريكاست، اما در گفت‌وگو با مقامات دولتي و نظامي حزب سوسياليست حاكم بعث هيچگونه " خصومت" به خصوصي نسبت به آمريكا احساس نمي‌شود. نگراني از طرح‌هاي " امپرياليستي" آمريكا و شوروي در اين منطقه نفتخيز به يك اندازه است. عراقي‌ها در خلوت مي‌گويند از آن مي‌ترسند كه شوروي قصد محاصره خاورميانه را داشته باشد و آنگاه بخواهد آمريكا را مجبور كند تا درباره مناطق تحت نفوذشان با يكديگر مذاكره نمايند. عراقي‌ها تجاوز شوروي به افغانستان را به عنوان مرحله ديگري از فرآيند محاصره مي‌بينند كه ادامه تحركات شوروي در يمن و اتيوپي است. روزنامه " الثوره"، چاپ بغداد، به سياستهاي شوروي در منطقه‌ اينگونه حمله كرده است:" تجاوز نظامي شوروي به افغانستان، يا به عبارت صحيح، اشغال افغانستان، دليل خوبي براي نگراني از سوي كشورهايي است كه با شوروي قراردادهاي دوستانه دارند و نيز كشورهايي كه چنين قراردادهايي ندارند." سخنان شديد عليه يك دوست روزنامه الثوره، شوروي را متهم كرد كه در زمينه‌هاي سياسي و ايدئولوژيك در حال نفوذ [ حركت پنهاني] در منطقه است و در اين راستا به نفوذ شوروي در اتيوپي و يمن جنوبي و نيز افغانستان اشاره نمود. براي عراق كه هنوز رسما شوروي را يك " دوست" مي‌داند، اين لحن، لحن تندي محسوب مي‌شود. روابط عراق با شوروي از زمان امضاي پيمان دوستي دستخوش كشمكش‌هاي زيادي شده و دليل مهم آن نيز رقابت سخت بين حزب كمونيست [ مورد حمايت شوروي] و حزب بعث، و اصرار بعثي‌ها براي تسلط بر كشور بوده است. هنگامي كه كمونيست‌ها به تقويت نيروهاي خود در دانشگاه‌ها، ارتش و در ميان كارگران و كارمندان پرداختند، رهبري حزب بعث آنان را به شدت سركوب كرد. بغداد در اوايل سال 1978 دستور اعدام 21 نفر از كمونيست‌ها را به دليل تلاش براي خرابكاري در ارتش صادر كرد. شورو ي، بلغارستان و آلمان شرقي درخواست آزادي كمونيست‌ها را مطرح كردند كه البته هيچ سودي در پي نداشت. به گفته مقامات رسمي عراق، روابط بغداد - مسكو اكنون " روبه سردي گذاشته " است. طبق برآورد منابع نظامي خارجي، حدود 2000 مستشار نظامي و اقتصادي شوروي در عراق هستند، اما هيچ نيروي رزمي روسي در اين كشور وجود ندارد. در حال حاضر تعداد كمي عراقي در حال آموزش‌هاي نظامي در شوروي هستند. اندك بودن تعداد اين افراد به دليل نگراني از القاي تفكرات ماركسيستي به آنهاست. شورو ي مراكز فرهنگي و يا كنسولگري در هيچ يك از استان‌هاي عراق ندارد. همچنين عراق و شوروي كشمكش‌هاي آشكاري بر سر همكاري‌هاي اقتصادي دارند. مسكو بغداد را مورد انتقاد قرار داده كه بيشتر و بيشتر در زمينه‌هاي تجارت و تكنولوژي به غرب متمايل شده است. ادامه دارد...