فرهاد آييش درباره‌ي نقش خود در «شمس‌العماره» گفت: من كاراكتر «مش رحمت» را دوست دارم، چراكه چالش برانگيز و قابل تأمل است.

اين بازيگر تئاتر ، سينما و تلويزيون در گفت‌وگو با خبرنگار سرويس تلويزيون خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا) اضافه كرد: اين سريال خانواده‌اي را به تصوير مي‌كشد كه در دوره‌اي از تاريخ زندگي خود درحال تغيير و تحول هستند. در واقع قرار است مخاطب با اعضاي اين خانواده خو بگيرد، دوستشان بدارد و سرنوشت آن‌ها را دنبال كند. در كل قصه، نسبت به پرداخت شخصيت و هويت نقش‌ها، كم‌تر اهميت دارد.

او ادامه داد: «مش رحمت» سادگي و در عين‌حال بدجنسي‌هاي بخصوصي دارد علاوه بر آن او خرافاتي و نسبت به مصرف آب و برق وسواس دارد كه اين مورد يكي از طنزهاي «شمس العماره» است.

اين بازيگر ادامه داد: مش رحمت به نوعي خود را عضوي از خانواده مي‌داند اگرچه با آن‌ها اختلافات طبقاتي دارد ولي به آن‌ها حس نزديكي دارد و حفظ تركيب خانواده براي او اهميت زيادي دارد، چون اگر موقعيت خانواده به هم بخورد، رحمت موقعيت خود را از دست مي‌دهد. با اعتقاد من، او فرد بامزه و دوست‌داشتني است.

آييش كه كارگردان تئاتر نيز است، درباره راهكارهاي حل مسأله كمبود بازيگر براي سريال‌ها و تله‌فيلم‌ها با توجه به توليد انبوه آن‌ها در طول سال گفت: در اين زمينه دو پيشنهاد مطرح شده است. اول آن كه افراد جديدي به عنوان بازيگر انتخاب شوند يا بچه‌هاي قديمي‌تري كه كم‌تر از آن‌ها استفاده مي‌شدند، به كار گرفته شوند. اين دو مقوله خوب هستند ولي خوب است كه بچه‌ها درحال كاركردن باشند، چون براي هنرمند هيچ‌چيز بهتر از كاركردن نيست؛ چراكه خودش را هميشه در مسير هنر خود مي‌بيند و بيكار در گوشه‌اي ننشسته است.

فرهاد آييش گفت: خيلي حرفه‌اي نيستم در واقع هنوز آماتور هستم، لااقل روحيه آماتوري و عشق‌كردن با نقش را دارم .

اين بازيگر تئاتر،سينما و تلويزيون درباره‌ي ميزان اهميت قايل‌شدن براي نقش‌هاي تلويزيوني خود در مقايسه با فعاليت‌هاي تئاتري‌اش افزود: برايم سينما، تلويزيون و تئاتر سه مقوله‌ي كاملا متفاوت است ولي به هيچ‌كدام به ديده تحقير نگاه نمي‌كنم. برخلاف برخي همكارانم كه تئاتر را مقدس‌تر مي‌دانند، من هر سه را مقدس مي‌دانم و از آن‌ها لذت مي‌برم.اگر بخواهم انرژي كم‌تري براي هريك از آن‌ها بگذارم و كم‌تر ارزش قايل شوم، درواقع به خودم لطمه مي‌زنم.

آييش در ادامه اظهار كرد: من همان‌قدر كه براي كارهاي قبلي خود انرژي صرف كرده‌ام در كارهاي بعدي‌ام مصرف مي‌كنم، چون به هرحال درگير آن‌ها مي‌شوم و بايد با اين نقش‌ها زندگي كنم، از آن‌ها بياموزم و با آن‌ها رشد كنم.

انتهاي پيام