• شنبه / ۲۲ اسفند ۱۳۸۸ / ۱۲:۳۷
  • دسته‌بندی: ادبیات و کتاب
  • کد خبر: 8812-13198

اديب برومند: نيما خاري بر سر راه ادبيات بود!

اديب برومند:
نيما خاري بر سر راه ادبيات بود!
اديب برومند در نشستي كه به مناسبت ترجمه‌ي كتاب «پيام آزادي» برگزار شد، درباره‌ي اين مجموعه و اعتقاداتش در زمينه‌ي شعر سخن گفت. به گزارش خبرنگار بخش كتاب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اديب برومند در اين نشست كه امروز (شنبه، 22 اسفندماه) برپا شد، در توضيحي درباره‌ي اين اثرش گفت: بنده از سنين 17، 18سالگي نسبت به آزادي، استقلال و تماميت ارضي ميهنم ايران حساسيت داشتم و يك عنصر ملي‌گرا و وطن‌خواه بودم و در راه آزادي و مبارزه با استعمار شرق و غرب راهي پيموده‌ام. نسبت به سرنوشت كشورم و ديگر ملل دنيا حساسيت داشتم و همواره احساس تأثر مي‌كردم و معتقدم بودم كه يك فرد وطن‌خواه هستم و فرد ملي‌گرا بايد نسبت به سرنوشت كشورش و ديگر كشورها حساس باشد؛ از همين‌رو قصايد متعددي را كه متأثر از اين نگاه بود، نوشتم و با گردآوري آن‌ها، كتاب «پيام آزادي» شكل گرفت. اين كتاب نخستين‌بار توسط فريدون كمالي‌نيا به زبان انگليسي ترجمه شد و با وجود اين‌كه كار دشواري بود؛ اما ترجمه‌ي آن خوب از آب درآمد. او افزود: پس از ترجمه‌ي اين اثر به زبان انگليسي، خانمي در مالزي به نام رابيسانتون شيفته‌ي اين كتاب شد و تصميم گرفت جمعي از مترجمان را گرد آورد و آن را به زبان‌هاي ديگر ترجمه كند كه خوشبختانه بر اساس اطلاعي كه دارم، تاكنون به 28 زبان ترجمه شده است. اين شاعر يادآور شد: بنده 65 سال به كار نوشتن و گفتن و قلم زدن در راه آزادي ايران و مبارزه با سياست‌هاي استعماري و استبدادي گام برداشتم كه ماحصل آن قريب به 20 كتاب شعر و آثار تحقيقي- انتقادي است كه از آن جمله مي‌توانم به مجموعه‌هاي شعر «ناله‌هاي وطن»، «سرود رهايي»، «پيام آزادي»، «حاصل هستي»، «روزگار دژم»، «گل‌هاي موسمي» و «دردآشنا»‌ اشاره كنم. همه‌ي اين آثار در قالب‌هاي كلاسيك نوشته شده است و البته من در شعر سرودن رويكردي نوكلاسيك دارم و خود را يكي از شاعران مكتب مشروطيت مي‌دانم. او عنوان كرد: در حالي‌كه 23ساله بودم، مجموعه‌اي به نام «اپرت ايران پرآشوب» را منتشر كردم كه در اصفهان بخشي از اين منظومه اجرا شد و بهار لقب شاعر ملي را به من داد. اديب برومند همچنين يادآور شد: هم‌اكنون گزينه‌اي از سروده‌هاي من كه دربرگيرنده‌ي شعرهاي مجموعه‌هاي «پيام آزادي»، «سرود رهايي»، «گل‌هاي موسمي» و «دردآشنا»‌ است، از سوي انتشارات نگاه منتشر مي‌شود. اين شاعر در بخش ديگري از صحبت‌هايش درباره‌ي وضعيت ادبيات در دهه‌هاي اخير خاطرنشان كرد: وضعيت شعر زياد خوب نيست و من چيز چشم‌گيري در ادبيات فارسي طي اين سال‌ها نديدم كه بتواند مرا ارضا كند؛ اشعاري كه مرا ارضا مي‌كرد، سروده‌هاي ملك‌الشعراي بهار، اديب‌الممالك فراهاني، رهي معيري، اميري فيروزكوهي و پژمان بختياري بوده و هست؛ ولي شعر در اين سال‌ها به مهمل‌گويي روي آورده است. او تأكيد كرد: البته شعرواره‌هايي هم سروده مي‌شود كه درواقع شعرواره عبارت است از شعري كه وزن و قافيه دارد؛ اما اوزان كوتاه و بلند مي‌شود و معناي درست به دست مي‌دهد. خود من هم شعرواره‌هايي سروده‌ام؛ اما با شعرهاي سپيد و سبز و آبي و بنفش مشكل دارم و اصلا هيچ اعتقادي به آن‌ها ندارم. به اعتقاد من، شعرواره خيلي عالي‌تر از شعر نيمايي است و كاملا با اين‌ گونه‌ي شعر نيمايي فرق دارد و خيلي وسيع‌تر عمل مي‌كند. فريدون مشيري از جمله شاعراني است كه شعرواره مي‌نويسند. واقعا شاعري و نويسندگي كار سخت و دشواري است و اين نيست كه هر مهملي را بتوان به اسم شعر معرفي كرد. اديب برومند از ادبيات مشروطه به عنوان دوران اوج ادبيات معاصر ايران ياد كرد كه به اعتقاد او، به واسطه‌ي نگاه‌هاي انحرافي به شعر نتوانست مسير خودش را آن‌طور كه بايد، ادامه دهد. او افزود: زمان به دوره‌ي رضاشاه رسيد و ديگر ادبيات تبديل شده بود به ستايش خدماتي كه رضاشاه انجام مي‌داد. بعد از شهريور 20 هم مكتب شعر مشروطه حركت خودش را دنبال كرد و به توفيق‌هايي دست يافت؛ اما اين وسط، نيما به عنوان يك جمله‌ي معترضه پيدا شد و مكتب مشروطه را گرفتار جدل‌هاي بيهوده كرد. درواقع نيما خار سر راه ادبيات شد! همه را مشغول مجادله و دعوا كرد و مدام عليه مكتب مشروطه سخن مي‌گفت. يادم هست آقايي به نام براهني بود كه مي‌گفت تا كي ايراني‌ها بايد سخن دهقان خراسان و حافظ شيرازي را بخوانند. البته رفته رفته جريان شعر مشروطه تثبيت شد و حالا اين جريان هم در كنار باقي جريان‌هاي شعري كار خودش را دنبال مي‌كند و بسياري از محافل و انجمن‌ها در تهران هستند كه در زمينه‌ي شعر مشروطه مي‌نويسند. اين شاعر با انتقاد شديد از جريان شعر آزاد و شعر سپيد، گفت: شعر سپيد ديگر از شعر نيمايي بدتر است. يك نثر عادي را كه نمي‌شود شعر معرفي كرد. نثر عادي چه مناسبتي با شعر دارد؟ البته در گذشته هم ما نثر شاعرانه داشته‌ايم؛ اما ديگر آن را شعر خطاب نمي‌كردند. براي همين است كه معتقدم ادبيات ما در مسيري كج و معوج و كوره‌راهي عجيب سير مي‌كند. گفتني است، كتاب «پيام آزادي» در حمايت از جنبش‏هاي آزادي‏خواهي در كشورهاي استعمارزده و هواداري صلح و آزادي سروده شده‏ است. انتهاي پيام
  • در زمینه انتشار نظرات مخاطبان رعایت چند مورد ضروری است:
  • -لطفا نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
  • -«ایسنا» مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است.
  • - ایسنا از انتشار نظراتی که حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های دین مبین اسلام باشد معذور است.
  • - نظرات پس از تأیید مدیر بخش مربوطه منتشر می‌شود.

نظرات

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
لطفا عدد مقابل را در جعبه متن وارد کنید
captcha