سردار شهيد حاج حسين بصير هيچگاه نخواست خود را در فضاي فرماندهي قرار دهد و بنابراين رابطه‌اي بسيار صميمي بين رزمندگان به وجود آورده بود.

حميدعلي صميمي كه در دوران دفاع مقدس فرمانده بهداري لشكر 25 كربلاي مازندران بود با بيان اين مطلب به خبرنگارايسنا،افزود: از دهه 1360 با حاج حسين بصير آشنا شدم و از زماني كه تيپ 25 كربلا شكل گرفت به عنوان يك رزمنده در كنارش. پس از اينكه تيپ كربلا به لشكر تبديل شد حاج حسين جان بصير به فرماندهي گردان «يا رسول (ص)» كه بيشتر نيروهايش از مناطق فريدون‌كنار، بابلسر،‌محمود‌آباد و غرب استان مازندران بودند، منصوب شد.

وي در خاطره‌اي گفت:حاج بصير پس از عمليات ناموفق «كربلاي 4» در شرايط روحي بسيار دشواري از سوي رزمندگان و فرماندهان قرار گرفته بود اما او با ايمان، توكل بر خدا و صبر توانست در مقابل تمامي سرزنش‌ها و ملامت‌ها بايستد و بار ديگر روحيه رزمندگان گردانش را براي انجام عمليات ديگري بازيابي كند. حاج بصير داراي علم خدادادي بود و آن را به سادگي به رزمندگان ديگر منتقل مي‌كرد. او همواره علاوه بر توصيه به صبر، توكل بر خدا مي‌گفت ما نبايد درباره كسي غيبت كنيم. بدگويي از ديگران نبايد عاملي باشد كه ما را به پست و مقام بالاتري برساند.

وي همچنين گفت:گردان «يا رسول (ص)» رفته رفته با توسعه جنگ تحميلي به دو گردان «يا رسول 1 و2» تبديل شد و حاج بصير كه به قائم مقامي لشكر 25 كربلا ارتقا يافته بود به اين خاطر كه بسياري از رزمندگان لشكر 25 كربلا مازندران، «سالي كاري» مي‌كردند از آنها حمايت مي‌كرد تا بتوانند با حضور در زمين‌هاي كشاورزيشان رزق حلال كسب كنند. علاوه بر اينها، حاج بصير توانسته بود ارتباطي تنگاتنگ بين لشكر و رزمندگان به وجود بياورد به گونه‌اي كه در برخي از جلسات فرماندهي مطرح مي‌كرد بايد از اوضاع خانواده‌هاي شهدا و جانبازان اطلاع داشت. او خودش هنگامي كه به منطقه مي‌رفت نيز بيشتر وقت خود را به سركشي از خانواده شهدا و جانبازان لشكر اختصاص مي‌داد.

انتهاي پيام