بخش ادبيات خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) در روزهاي يكشنبه و چهارشنبه به انتشار شعرهاي تازه و منتشرنشده از شاعران مي‌پردازد.

امروز در بخش «از دريچه‌ي شعر ايسنا»، دو شعر از مريم جعفري آذرماني مي‌خوانيم.

1-

بر خلاف رسم شاعران، با تفنگ کار کرده‌ام

هی به خوردِ شعر داده‌ام هر چه را شکار کرده‌ام

جنگلِ فکاهیِ جهان، تا دلش بگیرد از شعور

پشت سیل گریه‌های خود، خنده را مهار کرده‌ام

من به ذاتِ خود شناورم روی موج‌های بی‌کران

نوح‌های گوشه‌گیر را، صف به صف سوار کرده‌ام

از من و درخت زیر باد، هیچ‌کس خمیده‌تر نشد

بس که مرده باد و زنده باد، روی دوش، بار کرده‌ام

در تلاشِ بی‌شباهتم اُجرتی به من نداده‌اند

برد و باختم یکی شده؛ با خودم قمار کرده‌ام

***

2-

من از تصویرهای پیش پا افتاده بیزارم

ولی بین همین‌ها هم، زنان را دوست‌تر دارم

اگر یک آجر از دیوارها افتاد می‌ترسند

خدا را شکر می‌گویم که خوشبختانه آوارم

فقط با چشم‌های بسته می‌بینم حقیقت را

فقط با چشم‌های باز می‌خوابم که بیدارم

سرود من حماسی نیست زیرا پیشِ تهمینه

چرا این لاشه‌ها را رستم و سهراب بشْمارم؟

اگر فرهاد ویران کرد کوهش بی‌ستون بوده‌ست

ستون را کوه خواهم کرد؛ دارم سنگ می‌کارم

***

به گزارش ايسنا، در معرفي مریم جعفری آذرمانی مي‌خوانيم: مریم جعفری آذرمانی متولد ۵ آذر ۱۳۵۶ در تهران، کارشناس مترجمی زبان فرانسه است. بیش‌تر شعرهای او دارای مضامین اجتماعی و سیاسی است. او همچنین در حوزه‌ی نقد ادبی فعالیت دارد و مقاله‌های متعددی را درباره شعر بویژه غزل در مطبوعات منتشر كرده‌ است. ترجمه‌هایی از شعر معاصر فرانسه نیز در نشریات مختلف ادبی از او انتشار یافته است.

کتاب‌های منتشرشده اين شاعر عبارت‌اند از: «سمفونیِ روایتِ قفل‌شده»، «پیانو»، «هفت»، «زخمه»، «68 ثانیه به اجرای این اپرا مانده است»، «قانون» و «صدای ارّه می‌آید».

انتهاي پيام