در سنگر تبليغات دعا مي‌خوانديم كه ناگهان موقعيت ما را بمباران كردند و يكي از خمپاره‌ها به سقف چوبي سنگر ما اصابت كرد.

جملات بالا بخشي از گفته‌هاي حجت‌الاسلام رمضان آراسته است. وي در جبهه جنوب بر اثر عوامل شيميايي و در جبهه غرب بر اثر اصابت تركش به بدنش مجروح شده است.

حجت‌الاسلام آراسته در گفت‌وگو با سرويس فرهنگ حماسه خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، مي‌گويد: در سال 1363 به عنوان رزمنده تبليغاتي به جبهه جنوب و بعد از آن نيز به غرب كشور و منطقه عملياتي «مهران و چنگوله» اعزام شدم.

در طول 30 ماه حضورم در جبهه در شش عمليات شركت كردم. يكي يا دو تا از عمليات‌ها در نزديكي ماه مبارك رمضان انجام شد. برخي از رزمندگان در آن شرايط كه هوا نيز گرم بود روزه مي‌گرفتند و شرايط دشوار عملياتي را هم تحمل مي‌كردند. در يكي از روزهاي آخر ماه رمضان در سنگري كه سقف آن چوبي بود و روي آن را با لايه‌اي از كيسه شن پوشانده بوديم نماز جماعت خوانديم و بعد از آن نيز حدود 40 تن از رزمندگان براي دعا خواندن در سنگر ماندند اما دشمن منطقه‌اي را كه ما در آنجا بوديم مورد هدف خمپاره‌هايش قرار داد. يك گلوله‌ خمپاره‌ به سقف سنگر تبليغات اصابت كرد. نفس تمامي بچه‌ها در سينه‌هايشان حبس شد. اما خدا ما را مورد رحمت خود قرار داد و منفجر نشد. پس از پايان يافتن آتش دشمن چند تن از رزمندگان آن گلوله خمپاره را خنثي كردند.

من در گردان تبليغاتي شهيد محلاتي مستقر در منطقه مهران بودم كه يكي از وظايف آن پخش دعاهاي توسل،كميل و اذان بود و روحانيون تبليغاتي گاهي با خطابه‌هاي عربي عراقي‌ها را به اسلام دعوت مي‌كردند و از آن‌ها مي‌خواستند كه از صدام حمايت نكنند. افسران عراقي از اين كار واحد تبليغات به ستوه آمده و منطقه‌اي كه بلندگوها را در آنجا پنهان كرده بوديم بمباران مي‌كردند تا سيم بلندگوها قطع شود.

يكي از خطرناك‌ترين كارهاي واحد تبليغات تعمير و اتصال مجدد دو سر سيم‌هاي قطع شده به يكديگر بود چرا كه شبانه انجام مي‌شد. همچنين به دليل اينكه صداي بلندگوها به خوبي شنيده شود مجبور بوديم تا آن‌ها را در نزديك‌ترين موقعيت به دشمن كارگزاري كنيم. به همين دليل شبانه براي اتصال سر سيم‌ها مي‌رفتيم. اين كار بسيار وقت‌گير بود چون تا سيم‌ها را پيدا كنيم بايد گاهي حدود 300 متر تا يك كيلومتر پياده‌روي مي‌كرديم. يكي از مناطقي كه طول اين سيم‌ها طولاني بود «چنگوله» بود و موقعيت مناسبي هم نداشت چرا كه بلندگوها را در ميان شيارهاي كوه پنهان كرده بوديم.

انتهاي پيام