سیامک گلشیری معتقد است: تنها راهی که می‌تواند عرصه فرهنگ را از شرایط فعلی خارج کند، آن است که فرهنگ به اهلش سپرده شود.

این نویسنده در یادداشتی که در اختیار بخش ادبیات و نشر خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، گذاشته، نوشته است: «بارها با این سؤال مواجه شده‌ام که چرا اصلاً باید رمان خواند. در مملکت ما که تیراژ کتاب بسیار پایین است، هر نویسنده‌ای با این سؤال مواجه می‌شود، زیرا بسیاری از اهمیت خواندن رمان آگاه نیستند. خیلی‌ها نمی‌دانند دانشی که رمان به انسان می‌دهد، با هیچ دانش دیگری در جهان قابل مقایسه نیست. رمان پیش از هر چیز به انسان اندیشیدن را می‌آموزد. یاد می‌دهد که می‌توان تکامل پیدا کرد و متحول شد. آدم بارها و بارها می‌تواند خودش را به جای شخصیت‌ها قرار بدهد و به موقعیت‌های بسیار فکر کند. و پیش از هر چیز یاد بگیرد که انسانی که خالی از تخیل است، هرگز نمی‌تواند هیچ تغییری را تاب بیاورد.

این درس بزرگی است که رمان به ما می‌آموزد و بدون شک درک چنین چیزی می‌تواند و می‌توانست باعث تکامل بسیاری از آدم‌هایی شود که آن را پوچ و بیهوده می‌دانند.

باری، همان‌طور که گفتم، ما در مملکتی زندگی می‌کنیم که تیراژ کتاب بسیار اسف‌بار است، آن‌قدر کم که به گمان من حتا حرف زدن از آن بیهوده است، و حقیقت آن است که بسیار کم‌اند متولیانی که به فکر بهبود آن بوده‌اند. و مشکلات همان‌هایی است که همیشه بوده و همه می‌دانند. از ممیزی‌های بازدارنده و بی‌دلیل گرفته تا آموزش کتاب خواندن از کودکی، و همین‌طور نبودن مجلات و روزنامه‌هایی که به نقد و معرفی کتاب بپردازند و بسیاری دلایل دیگر. اما به گمان من، تنها راهی که می‌تواند عرصه فرهنگ را از شرایط فعلی خارج کند، آن است که فرهنگ به اهلش سپرده شود. کسی که قرار است متولی فرهنگی شود، کسی که قرار است وزیر فرهنگ شود و یا هر کاری که به کتاب مربوط می‌شود، باید صدها رمان خوب خوانده باشد؛ باید صدها فیلم خوب دیده باشد؛ باید اهمیت رمان،‌ سینما و تمامی هنرهای دیگر را درک کرده باشد.

قطعاً چنین آدمی به جهان نگاه تک‌بعدی نخواهد داشت، چون در حقیقت ذات رمان و هنر ناب با چنین چیزی منافات دارد.»

انتهای پیام