در نشست رونمایی از رمان «منگی» نوشته ژوئل اگلو گفته شد، این رمان درباره‌ی آدم‌های حاشیه‌ایی است.

به گزارش بخش ادبیات و نشر خبرگزاری دانشجویان (ایسنا)، در این نشست که در کتاب افق برگزار شد، اصغر نوری بخش‌هایی از این اثر «ژوئل اگلوف» فرانسوی را خواند.

در ادامه مراسم، فرید قدمی - مترجم - در سخنانی اصغر نوری را جزو مترجمان خلاقی دانست که ترجمه را به دید آفرینش دوباره‏ اثر می‏‌نگرند، انتخاب‏‌های دقیق در آثار خارجی دارند و سبک‏‌های متفاوت آثار ادبی در ترجمه‏‌هایشان ظاهر می‏‌شود و تصریح کرد: «این رمان در مورد انسان‏‌هایی است که در حاشیه قرار دارند.»

قدمی تاکید کرد، باید تعریف دقیق‏‌تری از حاشیه ارائه شود و اینکه حاشیه نسبت به چه متنی شکل گرفته است.

وی افزود: «بعد از دهه‏ 1970 در اروپا، به‌خصوص فرانسه و آلمان و بعد از شکست موقت جنبش چپ مارکسیست ارتدوکس و ناکامی‏‌های بعد از آن، درک ما از جامعه بیش از آنکه معطوف به نقد مارکسیستی طبقاتی باشد، به نقد حاشیه و متن نزدیک شده است. کسانی در حاشیه‏‌اند که از جامعه‏ سرمایه‏‌داری کنار گذاشته می‏‌شوند، آن‏ها نه جزو طبقه کارگرند و نه بورژوازی. این رمان در مورد کسانی است که سهمی از جامعه‏ مدرن و رفاه عمومی نداشتند که به واسطه‏ انباشت سرمایه و پیشرفت تکنولوژی به وجود آمده بود.»

همچنین خلیل درمنکی - دیگر منتقد حاضر در جلسه - صحبتش را با ذکر این نکته آغاز کرد که رمان «منگی» مملو از اشیای اضافه است. وی افزود: این‏ها می‏‌توانند بر اساس خصلت اشیا ما را بفریبند و فکر کنیم که واقعاً چیزهایی اضافه‏‌اند، اما اینها همزمان نشانگر فقدان چیزهایی در زندگی هم هستند.

وی گفت: به نظر می‏‌رسد که راوی این رمان از یک ناامیدی وحشتناک رنج می‏‌برد. آنقدر جهان این رمان سیاه است و راوی در رنج‏‌های خودش غرق است که از یک ناامیدی عمیق خبر می‏‌دهد، اما باید بدانیم که او مقداری هم امیدوار است و سودای این را در سر دارد که با ترک این جغرافیا شرایط خود را تغییر دهد.

درمنکی ادامه داد: چرخه‏‌ی امید و ناامیدی که در این رمان خود را نشان می‏‌دهد ما را با بخش‏‌های دیگر رمان دچار چالش می‏‌کند. اینکه آیا امید یک امر مازاد است یا یک فقدان؟ باید امیدوار باشیم یا اینکه امید را امری اضافه و مخرب بدانیم؟

وی به بخش‏‌هایی از داستان رجوع کرد که در آن امر مفقوده و امر مازاد به هم پیوند می‏‌خورند و نتیجه‏‌گیری کرد: این رمان نشان می‏‌دهد که فراسوی امید و ناامیدی کجاست و چگونه می‏‌توان از چرخه‏ امید و ناامیدی خارج شد. دیالکتیک امید و ناامیدی که در این رمان شکل گرفته است، مبتنی بر به دست آوردن چیزهایی بدون فروگذاشتن چیزهای دیگر است.

«ژوئل اگلوف»، نویسنده‌ فرانسوی با رمان «منگی» در سال 2005 جایزه‌ لیورانتر را دریافت کرد. این رمان درباره‏ زندگی نوجوانی است که با مادربزرگ خود در محله‌ فقیرنشین حومه‌ شهر زندگی و در کشتارگاه نزدیک آنجا کار می‌کند. او با زبانی شیرین و طنزی ظریف، مسائل مربوط به محیط پرخشونت پیرامون خود را روایت می‏‌کند.

انتهای پیام