فصل دوم کاوش‌های باستان شناسی میان دو روستای "جوبجی" و "ده یور" از توابع رامهرمز در روزهای نخستین‌ به کشف سفال‌های سطحی مربوط به دوره‌های تاریخی و اسلامی انجامید.

به گزارش ایسنا، آرمان شیشه‌گر، سرپرست گروه باستان‌شناسی محوطه "جوبجی"، رامهرمز و خوزستان گفت: این کاوش نجات‌بخشی در امتداد کانال آب انجام می‌شود.

او با اشاره به این نکته که گروه در آغاز راه کاوش است، بیان کرد: در این فصل از کاوش هنوز به لایه‌های باستانی نرسیده‌ایم.

سرپرست گروه باستان‌شناسی محوطه جوبجی، رامهرمز خوزستان در ادامه افزود: کاوش‌های باستانی میان دو روستای جوبجی و ده یور رامهرمز در فصل اولیه موجب کشف و نمایان شدن آرامگاهی از دوره عیلام نو انجامیده بود.

شیشه‌گر گفت: این آرامگاه در اردیبهشت‌ماه سال 1386 در نتیجه عملیات عمرانی سازمان آب و برق استان خوزستان هنگام حفر کانال آب کشف و به دنبال آن کاوش نجات‌بخشی روشمند به مدت 60 روز در این منطقه انجام شد.

این باستان‌شناس با بیان اینکه این محوطه باستانی یک‌سال بعد از شروع کاوش به ثبت رسید افزود: با توجه به گستره آثار، در هنگام کاوش نجات بخشی لزوم تعیین حریم محوطه نیز احساس شد.

شیشه‌گر بیان کرد: بقایای به دست آمده از این آرامگاه که در اثر کندن کانال آسیب جدی دیده بود، نشان می‌دهد که این آرامگاه سازه‌ای سنگی و مستطیل شکل داشته که با لاشه سنگ‌های لوحی با ملات، گل، گچ، شن ریز و درشت، لابه‌لای سنگ‌های ریز و درشت بر فراز رودخانه اعلی کنده شده بود.

او افزود: در نتیجه این کاوش‌ها مشخص شد طول این سازه سنگی بین 450 سانتی‌متر و عرض آن بین 220 تا 230 سانتی‌متر و دیواره‌های آن با حدود 60 سانتی‌متر ارتفاع شامل شش رج سنگ چین شده است.

شیشه‌گر اظهار کرد: بر پایه مطالعات انسان‌شناسی، بقایای استخوان‌های انسانی درون تابوت‌ها به دو انسان زن تعلق داشته که یکی با سن کمتر از 17 سال در تابوت شرقی آرمیده و دیگری با سنی بین 30 تا 35 سال درتابوت غربی مدفون بوده است.

وی تصریح کرد: به احتمال زیاد این دو نفر از خاندان شاهی عیلامی هستند، زیرا که به همراه آنها دو حلقه زرین دفن شده بود.

این باستان‌شناس بیان کرد: گورنهاده‌های هنری و ارزشمندی که در این آرامگاه قرار داشته شامل زیورهای زرین به شکل دسته خنجر، حلقه، بازوبند،دستبند، النگو، گل سینه، انواع پولک و دکمه، مُهره و آویز و گوشواره، موبند و گردنبند و حلقة انگشتری است.

به گفته او، در کنار دیوار غربی آرامگاه، محلی برای پیشکش آذوقه و قربانی به شکل سکویی از بستر شنی طبیعی باقی مانده که بر روی آن استخوان‌های جانوران قربانی شده به همراه تعداد زیادی خمره بزرگ ته دکمه‌ای ویژه آذوقه وتعدادی ظروف کوچک لعابدار بر روی هم انباشته شده است .

وی با ابراز تأسف از اینکه طی عملیات عمرانی حفر کانال آب بسیاری از این آثار از جای اصلی خود خارج شده و در میان خاک‌ها بیرون ریخته شده‌اند تصریح کرد: بسیاری از اشیا کشف شده در این عملیات آسیب دیده بودند.

انتهای پیام